Παραφιλία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο παραφιλία στην ψυχολογία και τη σεξολογία αναφέρεται μία σειρά από εκφράσεις της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, που χαρακτηρίζεται από σεξουαλική διέγερση που προκαλείται από ενέργειες ή καταστάσεις που δεν σχετίζονται άμεσα με τον συνηθισμένο τρόπο σεξουαλικής συνεύρεσης. Η παραφιλία αφορά στις περισσότερες περιπτώσεις και τα δύο φύλα.

Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να καταδείξει μη κανονικές σεξουαλικές πρακτικές, χωρίς απαραίτητα να συνεπάγεται ότι είναι και λανθασμένες. Στην πραγματικότητα ο όρος επινοήθηκε για να αντικαταστήσει, σε μια πιο αυστηρή επιστημονική ταξινόμηση, τον παλιό ορισμό της σεξουαλικής διαστροφής ή σεξουαλικής απόκλισης, μεταξύ των οποίων στο παρελθόν περιλαμβανόταν και η ομοφυλοφιλία καθώς και άλλες μορφές σεξουαλικότητας όπως η ομαδική συνουσία.

Μορφές παραφιλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριες παραφιλίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κλινικά έχουν αναγνωριστεί 8 μεγάλες μορφές παραφιλικής συμπεριφοράς. Για να θεωρηθούν ταυτόχρονα ως ασθένειες, θα πρέπει να έχουν επικρατήσει στη σεξουαλική ζωή ενός ατόμου, παρεμβαίνοντας με σημαντικό τρόπο στην κανονική του ζωή καθώς και στη σχέση που αναπτύσσει με άλλους ανθρώπους.

Παραφιλίες μη προσδιοριζόμενες αλλού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλλες, λιγότερο συχνές μορφές παραφιλίας, ομαδοποιούνται υπό τον όρο σεξουαλική διαταραχή. Από το 1987, αυτή η ομαδοποίηση προσδιορίστηκε ως παραφιλία μη προσδιοριζόμενη αλλού[1]. Έχουν καταγραφεί περισσότερες από 100 περιπτώσεις, κυριότερες εκ των οποίων είναι:

Από τη λίστα έχει αφαιρεθεί με τη συγκατάθεση των ψυχιάτρων η ομοφυλοφιλία, περιοριζόμενη ως παραφιλία μόνο όταν συνδυάζεται με κάποια από την προαναφερθείσα κατηγοριοποίηση. Οι περιπτώσεις των παραφιλιών όπου δεν τηρείται η συναίνεση και των δύο προσώπων (π.χ. επιδειξιομανία), δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές. Οι περιπτώσεις της παιδοφιλίας και της νεκροφιλίας αποτελούν ποινικά κολάσιμες πράξεις και διώκονται στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου (για την περίπτωση της νεκροφιλίας εμπεριέχεται το αδίκημα της προσβολής νεκρού).

Νομοθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Στο ελληνικό ποινικό δίκαιο προβλέπονται οι παρακάτω αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις[2][3]:

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ Ή ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ

1. Βιασμός (άρ. 336 ΠΚ)

2. Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας (άρ. 337 ΠΚ)

ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ

Κατάχρηση σε ασέλγεια (άρ. 338 ΠΚ)

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΝΗΛΙΚΟΤΗΤΑΣ

1.Αποπλάνηση παιδιών (άρ. 339 ΠΚ)

2.Κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια (άρ. 342 ΠΚ)

3.Πορνογραφία ανηλίκων (άρ. 348Α ΠΚ)

4.Προσέλκυση παιδιών για γενετήσιους λόγους (άρ. 348Β ΠΚ)

5.Πορνογραφικές παραστάσεις ανηλίκων (άρ. 348Γ ΠΚ)

6.Ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής (άρ. 351Α ΠΚ)

7.Προστασία της ιδιωτικής ζωής του ανήλικου θύματος (άρ. 352Β ΠΚ)

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ Ή ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ

1.Απατηλή επίτευξη συνουσίας (άρ. 341 ΠΚ)

2.Ασέλγεια με κατάχρηση εξουσίας (άρ. 343 ΠΚ)

3.Ασέλγεια παρά φύση (άρ. 347 ΠΚ) (καταργήθηκε)

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΕΣΜΩΝ

1.Αιμομιξία (άρ. 345 ΠΚ)

2.Ασέλγεια μεταξύ συγγενών (άρ.346 ΠΚ)

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗΣ

1.Διευκόλυνση ακολασίας άλλων (άρ. 348 ΠΚ)

2.Μαστροπεία (άρ. 349 ΠΚ)

3.Εκμετάλλευση πόρνης (άρ. 350 ΠΚ)

4.Σωματεμπορία (άρ. 351 ΠΚ)

ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ

Προσβολή γενετήσιας ευπρέπειας (αρ. 353 Π.Κ.[4])

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. American Psychiatric Association (1987). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (3rd ed., rev.) Washington DC: Author.
  2. Παρασκευόπουλος Ν./Φυτράκης Ευτ., Αξιόποινες Σεξουαλικές Πράξεις, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2011.
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  4. «Άρθρο 353, Προσβολή γενετήσιας ευπρέπειας». kodiko.gr. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]