Παναγιώτης Οικονόμος
| Παναγιώτης Οικονόμος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Οικονόμος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1851 Ζιγοβίστι Αρκαδίας |
| Θάνατος | 1931 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο της Λειψίας Πανεπιστήμιο της Ιένας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | παιδαγωγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος (1883) |
Ο Παναγιώτης Οικονόμος (1851-1931) ήταν Έλληνας παιδαγωγός. Ήταν από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές των εκπαιδευτικών μεθόδων του Έρμπαρτ στην Ελλάδα.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1851 στο Ζυγοβίστι της Γορτυνίας. Σπούδασε για δύο χρόνια στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία (1871-1875) με υποτροφία του Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών γραμμάτων. Εκεί σπούδασε παιδαγωγική και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και το Πανεπιστήμιο της Ιένας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ.[2]
Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε Διευθυντής του πρότυπου σχολείου της Θεσσαλονίκης, διευθυντής των Διδασκαλείων Θεσσαλίας, Πειραιώς και Αθηνών. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της δημοτικής εκπαίδευσης στο Υπουργείο της Παιδείας και Γενικός Διευθυντής της Εκπαίδευσης στην Κρήτη. Υποστήριζε το συνδιδακτικό σύστημα ενώ εξέφρασε την αντίθεση του στον περιορισμό των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία. Από το 1911 έως το 1917 αποτέλεσε σύμβουλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.[2][3] Για τη συνεισφορά του στον παιδαγωγικό τομέα, του απονεμήθηκε το 1883 από τον Χαρίλαο Τρικούπη ο Αργυρός Σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος.[4]
Απεβίωσε το 1931 στην Αθήνα.[2]
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοσίευσε πολλά άρθρα σε περιοδικά της εποχής του (Αθηνά, Πλάτων), ενώ εξέδιδε το περιοδικό Εκπαίδευσις. Μεταξύ άλλων εξέδωσε τις εξής μελέτες και συγγράμματα[2]:
- Οι όροι της επιτυχίας των Διδασκαλείων, 1883.
- Αναγνώσματα καθ’ Ηρόδοτον, 1893.
- Μεθοδική αριθμητική διά τους μαθητάς των δημοτικών σχολείων, 1893.
- Αγία Γραφή, 1895.
- Διηγήματα καθ’ Όμηρον, 1899.
- Ροβινσών, 1915.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Οικονόμος, Παναγιώτης (Ζυγοβίστι Γορτυνίας, 1851 - Αθήνα, 1931)». Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό - Τόμος: 7. Εκδοτική Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Οικονόμος Παναγιώτης». www.ygeiaonline.gr. Εγκυκλοπαίδεια Δομή. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, επιμ. (1937). Λεύκωμα της εκατονταετηρίδος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837 - 1937. Εν Αθήναις: Αρχαιολογική Εταιρεία. σελ. 35 (β΄ μέρος).
- ↑ Χασεκίδου-Μάρκου, Θεοδώρα (2014). «Ο παιδαγωγός Παναγιώτης Οικονόμος». Πρακτικά του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ.), 7o Πανελλήνιο Συνέδριο 10,11,12 Οκτωβρίου 2014. ISSN 1790-8574. http://www.elliepek.gr/documents/7o_synedrio_eisigiseis/Hassekidou-Markou.pdf.
|