Παναγιώτης Κατερίνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παναγιώτης Κατερίνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Παναγιώτης Κατερίνης (Ελληνικά)
Γέννηση1920
Θάνατος4  Φεβρουαρίου 2013
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕνιαία Δημοκρατική Αριστερά
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πειραιά)

Ο Παναγιώτης Κατερίνης-Αδάμης (Κακκόβατος Ηλείας 1920 - 4 Φεβρουαρίου 2013) ήταν Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε 2 φορές βουλευτής Πειραιά με την ΕΔΑ, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος. Απέκτησε έναν γιο, τον Αντρέα, με τη σύζυγό του, Ζωή[1].

Αντιστασιακή δράση και διώξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εντάχθηκε στο ΚΚΕ όταν ήταν ακόμα μαθητής και για το λόγο αυτό αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο Κυπαρισσίας και πήγε στο Γυμνάσιο του Πύργου. Εν συνεχεία πήγε στην Αθήνα.

Δραστηριοποιήθηκε με την ΕΠΟΝ Πελοποννήσου της οποίας ήταν γραμματέας[2]. Για τη δράση του πιάστηκε και βασανίστηκε από τους Ιταλούς στην Πάτρα. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο[3]. Από τα βασανιστήρια έχασε τα λογικά του και μεταφέρθηκε με τους συντρόφους του στο Δαφνί. Υπέστη νέες διώξεις κατά τη χούντα και συνολικά είχε χρόνο φυλάκισης και εξορίας 28,5 χρόνων.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1951 και σε εκείνες του 1963[4]. Μετά τη Μεταπολίτευση συνετέλεσε στην επανίδρυση της ΕΔΑ. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος. Παρέμεινε στην αριστερά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πέθανε σε ηλικία 93 ετών, το 2013 και η κηδεία του ήταν πολιτική (έγινε πολιτική τελετή στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών[1]). Τάφηκε στη γενέτειρά του.[5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]