Παναγιώτης Θεριανός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παναγιώτης Θεριανός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Παναγιώτης Θεριανός (Ελληνικά)
Γέννηση4  Ιανουαρίου 1947
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπυγμάχος

Ο Παναγιώτης Θεριανός, (Πάτρα 4 Ιανουαρίου 1947[1]), είναι Έλληνας πρωταθλητής της πυγμαχίας[2] από την Πάτρα. Αγωνιζόταν στην Ε.Α. Πατρών κι ήταν μέλος της εθνικής ομάδας πυγμαχίας, είχε συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς αγώνες και ήταν και Βαλκανιονίκης. Στην προσωπική του ζωή ήταν αστυνομικός[3], ξεκίνησε την πυγμαχία από 17 ετών και στα 19 του , το 1966, ήταν ήδη πρωταθλητής Ελλάδος κι είχε καλεστεί στην εθνική Ελλάδος[4].

Το 1970 ήταν πρώτος σε συναντήσεις εθνικών ομάδων, Ελλάδα-Δυτική Γερμανία στο Βερολίνο[5], Ελλάδας-Γαλλίας πάλι πρώτος[5], και Ελλάδας-Αυστρίας πάλι πρώτος[5].

Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1971 ήταν πρώτος στα 67 κιλά με νίκη επί του Παπαθεωδόρου του ΠΑΟ, αλλά και πρωταθλητής Ελλάδος στον ομαδικό με την Ε.Α. Πατρών[6].

Το 1972 στους διεθνείς αγώνες Ελλάδας-Ιταλίας-Γιουσκοσλαβίας ήταν πρώτος στα 71 κιλά με νίκη επί του Γιουγκοσλάβου Μίλοβιτς[7]. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1972 στα 67 κιλά ήταν πρώτος νικώντας στον τελικό τον Βλάχο του Εθνικού Αθηνών με διακοπή του αγώνα από τον διαιτητή στον Γ΄γύρο[8][7] . Στους Βαλκανικούς αγώνες του 1972 της Άγκυρας ήταν δεύτερος βαλκανιονίκης στα 67 κιλά[7]. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972 συμμετείχε στα 67 κιλά όπου ηττήθηκε από τον Ανατολικογερμανό "Γουώλκε"[7] . Πρώτος ήταν και στο στρατιωτικό πρωτάθλημα στα 67 κιλά[1][9][10].

Το 1973 στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν πρώτος νικώντας στον τελικό τον Γασπαρινάτο της Παναχαϊκής με νοκ άουτ στον Α' γύρο[11]. Στους βαλκανικούς του 1973 αποκλείστηκε στον Β' γύρο από τον Βούλγαρο Κόλεφ, στον Α' γύρο είχε αποκλείσει τον Γιουγκοσλάβο Τζελεσοβίσοβιτς[12].

Το 1974 στους βαλκανικούς αγώνες κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο[13].

Μετά το τέλος της καριέρας του έγινε προπονητής πυγμαχίας και προπονούσε για χρόνια την ομάδα των σωμάτων ασφαλείας[4]. Το 1977 έγραψε κι έκδωσε το βιβλίο "Τεχνική του μποξ"[4], την ίδια χρονιά τιμήθηκε από την ελληνική ομοσπονδία[14].

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βαλκανικοί αγώνες
67 κιλά
2ος: 1972
3ος: 1974
  • Πρωτάθλημα Ελλάδος
  • Α' κατηγορία
67 κιλά
1ος: 1971, 1972, 1973
  • Πανελλήνιο πρωτάθλημα , διασυλλογικό
1971

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Στατιστικά όσων αθλητών συμμετείχαν σε Ολυμπιακούς αγώνες, sports-reference Αρχειοθετήθηκε 2011-09-01 στο Wayback Machine.
  2. Sportweek, Η ιστορία της ΕΑΠ Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
  3. Αθλητική Ηχώ, 15 Φεβρουαρίου 1969[νεκρός σύνδεσμος]
  4. 4,0 4,1 4,2 Αθλητική Ηχώ, φύλο 8 Μαρτίου 1977[νεκρός σύνδεσμος]
  5. 5,0 5,1 5,2 Αθλητική Ηχώ, φύλο 1 Ιανουαρίου 1971[νεκρός σύνδεσμος] ανασκόπηση του 1970 στην πυγμαχία
  6. Αθλητική Ηχώ, φύλο 24 Μαρτίου 1971[νεκρός σύνδεσμος]
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Αθλητική Ηχώ, φύλο 29 Δεκεμβρίου 1972[νεκρός σύνδεσμος], ανασκόπηση του 1972
  8. Αθλητική Ηχώ, φύλο 27 Ιουνίου 1973[νεκρός σύνδεσμος]
  9. Ε.Σ.Ο.Α. Οι πυγμάχοι μαςς στους Ολυμπιακούς
  10. Αθλητική Ηχώ, φύλο 36/7/1972[νεκρός σύνδεσμος]
  11. Αθλητική Ηχώ, φύλο 17/4/1973[νεκρός σύνδεσμος]
  12. Αθλητική Ηχώ, φύλο 5/5/1973[νεκρός σύνδεσμος]
  13. Αθλητική Ηχώ, φύλο 1/7/1974[νεκρός σύνδεσμος]
  14. Αθλητική Ηχώ, φύλο 5/4/1977[νεκρός σύνδεσμος]