Παγκόσμιο κύπελλο υδατοσφαίρισης γυναικών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Παγκόσμιο κύπελλο υδατοσφαίρισης γυναικών της ΦΙΝΑ (FINA Women's Water Polo World Cup) αποτελεί μια διεθνή διοργάνωση της υδατοσφαίρισης, με την συμμετοχή εθνικών ομάδων γυναικών από χώρες-μέλη της ΦΙΝΑ. Διεξήχθη για πρώτη φορά το 1979, και έως το 1989 δεν είχε συγκεκριμένο έτος διεξαγωγής. Από το 1989 έως το 1999 διεξαγόταν κάθε δύο χρόνια και από το 2002 έως το 2018 κάθε τέσσερα χρόνια.[1]
Από το 2023 και μετά το τουρνουά αντικατέστησε την Παγκόσμια Λίγκα Υδατοσφαίρισης (World League), η οποία καταργήθηκε.[2][3][4]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη διοργάνωση έλαβε χώρα από τις 29 Ιουνίου έως την 1 Ιουλίου του 1979 στην πόλη Μέρσεντ της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, και συμμετείχαν οι ομάδες των ΗΠΑ (Χρυσό Μετάλλιο), Ολλανδίας (Ασημένιο Μετάλλιο), Αυστραλίας (Χάλκινο Μετάλλιο), Καναδά και Νέας Ζηλανδίας. Το τουρνουά διεξήχθη σε όμιλο με βαθμολογία και μονούς αγώνες.[5] Οι ίδιες αυτές ομάδες (με μικρές διαφορές) συμμετείχαν στις διοργανώσεις έως το 1984, χωρίς προκριματικούς γύρους, και με το ίδιο σύστημα διεξαγωγής του τουρνουά. Το 1988 προστέθηκαν οι ομάδες της Ουγγαρίας και του Πουέρτο Ρίκο, και από τότε η διοργάνωση "άνοιξε" για συμμετοχή περισσότερων ομάδων.

Από το 1989 το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών εναρμονίστηκε με το αντίστοιχο των Ανδρών τόσο στα έτη, όσο και στον τρόπο διεξαγωγής του. Έτσι έως το 1999 στην τελική φάση συμμετείχαν σταθερά 8 ομάδες χωρισμένες σε 2 ομίλους, και καθιερώθηκαν πλέον τα χιαστί νοκ-άουτ παιχνίδια μεταξύ των ομάδων των θέσεων 1 και 2 κάθε ομίλου για τις θέσεις 1 έως 4, και αντίστοιχα των ομάδων των θέσεων 3 και 4 κάθε ομίλου για τις θέσεις 5 έως 8.

Τα έτη 2002 και 2006 στη διεκδίκηση του τίτλου συμμετείχαν και ομάδες της 3ης θέσης των ομίλων. Οι ομάδες που καταλάμβαναν την 1η θέση του ομίλου προκρίνονταν στους ημιτελικούς, όπου συναντούσαν τους νικητές των χιαστί ζευγαριών των θέσεων 2 και 3 κάθε ομίλου, σε νοκ-άουτ παιχνίδια. Οι ομάδες της 4ης θέσης κάθε ομίλου αγωνίζονταν για τις θέσεις 7 και 8.

Στις τρεις επόμενες διοργανώσεις (2010, 2014, 2018) στα νοκ-άουτ παιχνίδια –μετά τους αγώνες των δύο ομίλων– συμμετείχαν όλες οι ομάδες με τα αρχικά χιαστί ζευγάρια να είναι 1–4 και 2–3.

Η Εθνική Ελλάδας συμμετείχε για πρώτη φορά σε τελική φάση το 1997, κατέλαβε την 3η θέση στον όμιλό της και τελικά την 6η θέση στην τελική κατάταξη.[6]

Το νέο Παγκόσμιο Κύπελλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2023 ξεκίνησε η νέα φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών που αντικατέστησε την Παγκόσμια Λίγκα, και επίσης άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής της διοργάνωσης. Οι εθνικές ομάδες Γυναικών χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες βάσει δυναμικότητας. Στην Α΄ κατηγορία (για τη διοργάνωση του 2023) συμπεριλήφθηκαν οι οκτώ πρώτες ομάδες του Παγκοσμίου πρωταθλήματος Γυναικών 2022. Στη Β΄ κατηγορία συμπεριλήφθηκαν οκτώ ομάδες που προέκυψαν από αγώνες στις τέσσερις Διεθνείς Ομοσπονδίες (Αμερική, Ασία-Ωκεανία, Αφρική, Ευρώπη). Από κάθε ομοσπονδία προκρίθηκαν δύο ομάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023.
Οι 8 ομάδες της Α΄ κατηγορίας χωρίστηκαν σε δύο ομίλους και έδωσαν αγώνες με βαθμολογία που διεξήχθησαν στο Ρότερνταμ (1ος γύρος). Όλες οι ομάδες προκρίθηκαν στον 2ο γύρο, που διεξήχθη στην Αθήνα. Οι 4 ομάδες των θέσεων 1 και 2 των ομίλων του 1ου γύρου, αν και είχαν ήδη προκριθεί για την τελική φάση (Super Final), αγωνίστηκαν σε όμιλο για κατάταξη δυναμικότητας. Οι 4 ομάδες των θέσεων 3 και 4 των ομίλων του 1ου γύρου αγωνίστηκαν σε όμιλo, από τον οποίο οι 2 πρώτες ομάδες προκρίθηκαν για την τελική φάση. Έτσι στην τελική φάση συμμετείχαν 6 ομάδες από την Α΄ κατηγορία.
Οι 8 ομάδες της Β΄ κατηγορίας χωρίστηκαν επίσης σε δύο ομίλους και έδωσαν αγώνες με βαθμολογία, που διεξήχθησαν στο Βερολίνο. Ακολούθησαν χιαστί αγώνες μεταξύ των δύο πρώτων ομάδων κάθε ομίλου, ώστε να προκριθούν τελικά 2 ομάδες. Έτσι προέκυψαν οι 8 ομάδες που συμμετείχαν στην τελική φάση (Super Final) του Λονγκ Μπιτ. Για τη βαθμολογία των ομίλων καταργήθηκε η ισοπαλία και θεσμοθετήθηκαν τα πέναλτι. Η νικήτρια ομάδα στη διαδικασία των πέναλτι λαμβάνει 2 βαθμούς και η ηττημένη 1 βαθμό. Σε αγώνα χωρίς πέναλτι ισχύει η βαθμολογία 3 βαθμοί για τη νικήτρια ομάδα και 0 για την ηττημένη.[3]

Στην τελική φάση (Super Final) του Λονγκ Μπιτ οι 8 ομάδες έδωσαν αγώνες νοκ-άουτ, τόσο για την ανάδειξη της νικήτριας ομάδας, όσο και για τις υπόλοιπες θέσεις 3 έως 8. Τα αρχικά ζευγάρια δημιουργήθηκαν με βάση τη βαθμολογία των ομίλων. Νικήτρια αναδείχθηκε η ομάδα των ΗΠΑ, που νίκησε στον τελικό την ομάδα της Ολλανδίας με 12–11. Η Εθνική Ελλάδας αφού ηττήθηκε στον πρώτο νοκ-άυτ αγώνα από την ομάδα της Ουγγαρίας με 20–13, κατέλαβε τελικά την 5η θέση.
Από τα επόμενα Παγκόσμια Κύπελλα η ομάδα που κατατάσσεται τελευταία από την Α΄ κατηγορία θα υποβιβάζεται στην Β΄ και αντίστοιχα η νικήτρια ομάδα της Β΄ κατηγορίας θα προβιβάζεται στην Α΄ κατηγορία.[7]

Μετάλλια και 4η θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Διοργανώτρια χώρα / πόλη Τελικός Αγώνας για τις θέσεις 3–4
Χρυσό Αποτέλεσμα Ασημένιο Χάλκινο Αποτέλεσμα 4η θέση
1979 ΗΠΑ,
Μέρσεντ 		ΗΠΑ Όμιλος
(6–6) 		Ολλανδία Αυστραλία Όμιλος
(15–4) 		Καναδάς
1980 Ολλανδία,
Μπρέντα 		Ολλανδία Όμιλος
(8–7) 		ΗΠΑ Καναδάς Όμιλος
(6–5) 		Αυστραλία
1981 Αυστραλία,
Μπρισμπέιν 		Καναδάς Όμιλος
(11–10) 		Ολλανδία Αυστραλία Όμιλος
(13–10) 		ΗΠΑ
1983 Καναδάς,
Σαιν Φουά 		Ολλανδία 11–7 ΗΠΑ Αυστραλία 10–8 Καναδάς
1984 ΗΠΑ,
Ίρβαϊν 		Αυστραλία 9–6 ΗΠΑ Ολλανδία 30–5 Νέα Ζηλανδία
1988 Νέα Ζηλανδία,
Κράιστσερτς 		Ολλανδία Όμιλος
(14–11) 		Ουγγαρία Καναδάς Όμιλος
(11–8) 		ΗΠΑ
1989 Ολλανδία,
Αϊντχόφεν 		Ολλανδία 8–7 ΗΠΑ Ουγγαρία 7–2 Καναδάς
1991 ΗΠΑ,
Λονγκ Μπιτς 		Ολλανδία 8–7 Αυστραλία ΗΠΑ 10–9 Καναδάς
1993 Ιταλία,
Κατάνη 		Ολλανδία 9–7 Ιταλία Ουγγαρία 10–9 Αυστραλία
1995 Αυστραλία,
Σίδνεϊ 		Αυστραλία 8–6 Ολλανδία Ουγγαρία 11–10 Ρωσία
1997 Γαλλία,
Νανσί 		Ολλανδία 8–7 Ρωσία Αυστραλία 6–4 Ιταλία
1999 Καναδάς,
Γουίνιπεγκ 		Ολλανδία 7–6 Αυστραλία Ιταλία 6–5 παράταση
 Ουγγαρία
2002 Αυστραλία,
Περθ 		Ουγγαρία 8–7 ΗΠΑ Καναδάς 6–5 Ρωσία
2006 Κίνα,
Τιεντσίν 		Αυστραλία 10–7 Ιταλία Ρωσία 9–8 ΗΠΑ
2010 Νέα Ζηλανδία,
Κράιστσερτς 		ΗΠΑ 6–3 Αυστραλία Κίνα 11–9 Ρωσία
2014 Ρωσία,
Χάντι-Μανσίσκ 		ΗΠΑ 10–6 Αυστραλία Ισπανία 7–5 Κίνα
2018 Ρωσία,
Σουργκούτ 		ΗΠΑ 8–5 Ρωσία Αυστραλία 9–8 Ισπανία
2023 ΗΠΑ,
Λονγκ Μπιτς 		ΗΠΑ 12–11 Ολλανδία Ισπανία 18–15 Ουγγαρία

Πίνακας μεταλλίων γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση Χώρα Χρυσά Ασημένια Χάλκινα Σύνολο
1 Ολλανδία 8 4 1 13
2  ΗΠΑ 5 5 1 11
3 Αυστραλία 3 4 5 12
4  Ουγγαρία 1 1 3 5
5 Καναδάς Καναδάς 1 0 3 4
6 Ιταλία 0 2 1 3
Ρωσία 0 2 1 3
8  Ισπανία 0 0 2 2
9 Κίνα Κίνα 0 0 1 1
Σύνολο (9 χώρες) 18 18 18 55

Δείτε ακόμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Υδατοσφαίριση: Οι παγκόσμιες διοργανώσεις (έως 2019) resources.fina.org Αρχειοθετήθηκε 2022-06-12 στο Wayback Machine.
  2. ↑ Η ΦΙΝΑ ανακοίνωσε τις ημερομηνίες για το νέο Παγκόσμιο Κύπελλο www.worldaquatics.com Αρχειοθετήθηκε 2023-07-29 στο Wayback Machine.
  3. ↑ 3,0 3,1 Το Παγκόσμιο Κύπελλο αντικαθιστά την Παγκόσμια Λίγκα total-waterpolo.com Αρχειοθετήθηκε 2023-03-26 στο Wayback Machine.
  4. ↑ Ο τρόπος συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κύπελλο από το 2023 koe.org.gr Αρχειοθετήθηκε 2023-08-02 στο Wayback Machine.
  5. ↑ 1ο Παγκόσμιο Κύπελλο Υδατοσφαίρισης Γυναικών www.todor66.com Αρχειοθετήθηκε 2023-05-27 στο Wayback Machine.
  6. ↑ Παγκόσμιο Κύπελλο 1997 www.todor66.com Αρχειοθετήθηκε 2023-05-28 στο Wayback Machine.
  7. ↑ Κανονισμοί για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2023 resources.fina.org Αρχειοθετήθηκε 2023-07-01 στο Wayback Machine.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_κύπελλο_υδατοσφαίρισης_γυναικών&oldid=10180504"