Πέτρος Α΄ Αλεξανδρείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτρος Α΄ Αλεξανδρείας
Ιερομάρτυρας
Γέννηση...
Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Κοίμηση25 Νοεμβρίου 311
Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Τιμάται απόΠροχαλκηδόνιες Εκκλησίες, Ορθόδοξη Εκκλησία, Καθολική Εκκλησία
Εορτασμός24 Νοεμβρίου
Σύμβολαμε άμφιο επισκόπου, κρατώντας ένα ευαγγέλιο
ΠολιούχοςΣιένα
Ο Πατριάρχης Πέτρος Α' Αλεξανδρείας.
Ο Πέτρος Α΄ Αλεξανδρείας.

Ο Πέτρος Α΄ Αλεξανδρείας ( 300 - 311) ήταν ο 17ος Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Τιμάται ως άγιος από την Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Καθολική Εκκλησία.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν μορφωμένος (διετέλεσε διευθυντής της Κατηχητικής Σχολής) και ενάρετος. Διαποίμανε την Εκκλησία της Αλεξανδρείας κατά την περίοδο των διωγμών του Διοκλητιανού και Μαξιμίνου. Εξελέγη επίσκοπος περί το 299. Το 306 συνεκάλεσε Σύνοδο στη Λυκόπολη της Αιγύπτου, η οποία καταδίκασε τον επίσκοπο Μελίτιο Λυκοπόλεως[1]. Ο Μελίτιος ήταν συνδεσμώτης του Πέτρου, ακολουθούσε απέναντι στους πεπτωκότες κατά τους διωγμούς αυστηρή στάση και με αντικανονικές πράξεις επεδίωκε να υποκαταστήσει τον Πέτρο, επειδή ήταν πιο επιεικής. Ο Πέτρος αρνήθηκε το βάπτισμα των Μελιτιανών και έγραψε από τη φυλακή επιστολή με την οποία καθόριζε τον επιεική τρόπο αποδοχής των πεπτωκότων και απέτρεψε τον εθελοντικό (εισπηδητικό) μαρτύριο. Είκοσι χρόνια μετά η Α' Οικουμενική Σύνοδος υιοθέτησε τη βασική θέση του Πέτρου, μειώνοντας τα τέσσερα έτη τιμωρίας που πρότεινε για όσους Χριστιανούς είχαν θυσιάσει στα είδωλα χωρίς ιδιαίτερες πιέσεις.. Καταγγέλθηκε όμως από το Μελέτιο στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, καταδιώχθηκε και πριν συλληφθεί από τον έπαρχο Αλεξανδρείας, κάλεσε τους αρχιερείς του Αχίλλα και Αλέξανδρο και τους ζήτησε να τον διαδεχθούν. Κατόπιν παραδόθηκε στους δημίους του, οι οποίοι τον αποκεφάλισαν, τον Νοέμβριο του 311.

Η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 24 Νοεμβρίου.[2]

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα τα έργα του είναι χαμένα. Ό,τι ξέρουμε γι΄ αυτά είναι τίτλοι από αποσπάσματα και κοπτικές μεταφράσεις.

  • Περί θεότητος (ενν. του Χριστού).
  • Περί της σωτήρος ημών επιδημίας
  • Περί ψυχής
  • Περί αναστάσεως
  • Επιστολή περί μετανοίας
  • Τρικέντιω τινί.
  • Επιστολή προς Αλεξανδρείς.

Επιστολές

  1. Προς του εαυτούς κληρικούς. Ένα απόσπασμα.
  2. Επιστολή εόρτιος. Δύο αποσπάσματα.

Αποσπάσματα αδήλων έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμφιβαλλόμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Επιστολή προς Απολλώνιον Λυκοπόλεως.
  2. Επιστολή (προς Ορθοδόξους).
  3. Δύο κοπτικά αποσπάσματα από δύο επιστολές, η μία των οποίων Προς Διοκλητιανό.

Νόθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διδασκαλία: Ένα απόσπασμα.
  2. Ομιλία εις την βάπτιση του Χριστού. Στην κοπτική.
  3. Ομιλία εις την Γέννησιν (του Κυρίου). Στην αραβική.
  4. Παραίνεσις. Απόσπασμα ομιλίας στην κοπτική.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Χρήστου, σ. 921.
  2. Μεταλληνός, στ. 363.
  3. Παπαδόπουλος, σ. 66.

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βασ. Στεφανίδης, Εκκλησιαστική Ιστορία, Εκδοτικός Οίκος "Αστήρ" Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1978.
  • Παν. Τζουμέρκας, "Πέτρος Α'", Μ.Ο.Χ.Ε. τ. 2, εκδ. στρατηγικές.
  • Παν. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσ/κη 1978.
  • Μακ. Τηλλυρίδης, Πατριαρχείο της Μεγάλης Πόλης Αλεξανδρείας, εκδ. Μίλητος.
  • Βικτ. Ματθαίου, Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. ΙΑ'.
  • Γ. Μεταλληνός, "Πέτρος", Θ.Η.Ε., τ. 10, (1968).