Πέρκα (Serranus scriba)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Πέρκα | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Πέρκα (Serranus scriba)
| ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Serranus scriba (Linnaeus, 1758) |
Η πέρκα (Serranus scriba - Σερρανέλος ο γραφεύς), πέρδικα, μπογιατζής, γραμματικός ή περκιά[1] είναι υποτροπικό θαλάσσιο ψάρι της οικογένειας των Σερανιδών. Συγγενεύει με τον χάνο. Είναι το μικρότερο μέλος της ίδιας οικογένειας με το λαβράκι[ασαφές], τον ροφό και άλλα.
Βρίσκονται στην Μεσόγειο θάλασσα, και πλησίον αυτής στον ανατολικό Ατλαντικό ωκεανό και στην Μαύρη θάλασσα.[2]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μήκος τους είναι 15-28 εκ. Το χρώμα τους είναι πολύ ανοιχτό ροδί, με πέντε καφετιές διχαλωτές ταινίες στα πλευρά. Τα ενήλικα έχουν στην κοιλιά μια μενεξεδιά απόχρωση. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι μονοκόμματο με σκληρές αγκαθωτές ακτίνες εμπρός και μαλακές πίσω.
Αναπαραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι ψάρια ερμαφρόδιτα. Καθένα γεννά και γονιμοποιεί μόνο του τ’ αυγά του από τον Ιούλιο έως τα τέλη Αυγούστου. Η ωοτοκία είναι εποχιακή και εξαρτάται από την φάση της σελήνης. Τ’ αυγά μένουν κολλημένα σε πέτρες και σε βράχους κοντά στις ακτές.
Ενδιαίτημα και σίτιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ζουν σε βάθος από 2 έως 20 μέτρα σε πέτρες και σε φυκιάδες. Ξοδεύουν πολύ από τον χρόνο τους σε βραχώδεις κοιλότητες. Κατά το σούρουπο, βγαίνουν έξω για να τραφούν με καρκινοειδή, ψάρια και σκουλήκια. Είναι συνήθως μόνα τους ή σε μικρές ομάδες. Το κάθε ψάρι φρουρεί τη δική του περιοχή και διώχνει κάθε άλλο ψάρι ακόμα και του ίδιου είδους.
Αλίευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ψαρεύονται με καθετή, από στεριά κι από βάρκα. Με ψαροτούφεκο είναι αρκετά εύκολο να χτυπηθούν επειδή συχνά στέκονται ακίνητα. Το κρέας τους είναι αρκετά νόστιμο.