Πάπυρος του Λονδίνου 10059

Πάπυρος του Λονδίνου 10059
Πάπυρος του Λονδίνου 10059
	Πρώτη σελίδα του παπύρου.
Ονομασία	Πάπυρος του Λονδίνου 10059
Έτος δημιουργίας	18η δυναστεία, περ. 1350 π.Χ.
Μουσείο	Βρετανικό Μουσείο
Αριθμός καταλόγου	EA 10059
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Πάπυρος του Λονδίνου 10059 είναι αρχαίος Αιγυπτιακός πάπυρος ιατρικού και μαγικού περιεχομένου που φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο. Χρονολογείται στα τέλη της 18ης δυναστείας, περ. 1350 π.Χ..

Ιστορικό του ευρήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προέλευσή του είναι άγνωστη. Συγκαταλέγεται στα αρχεία του Βρετανικού Μουσείου από το 1860 κατόπιν δωρεάς.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πάπυρος έχει μήκος 210 εκατοστά και διαιρείται σε 19 σελίδες οι οποίες περιέχουν 61 κείμενα, εκ των οποίων τα 25 είναι ιατρικού περιεχομένου, ενώ τα υπόλοιπα κείμενα ασχολούνται με την μαγεία. Τα ιατρικά κείμενα περιγράφουν καρκινώματα και εγκαύματα, γυναικολογικές ασθένειες και απώλειας όρασης. Αποσπάσματά του είναι γραμμένα σε άλλες γλώσσες της εποχής, και στην κρητική και μινωική διάλεκτο.

Επιρροή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με ερμήνευση του βιολόγου Σίρο Τρεβιζανάτο (Siro Igino Trevisanato), οι ιατρικές συνταγές για εγκαύματα σχετίζονται με την μινωική έκρηξη του ηφαιστίου της Σαντορίνης,^[1] η οποία έγινε αφετηρία πλήθους καταστροφών στην αρχαία Αίγυπτο, όπως μας τις μεταφέρει η Παλαιά Διαθήκη στις 10 πληγές. Η ιατρική περίθαλψη των ασθενών με εγκαύματα ήταν αναγκαία σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή λόγω της έβδομης πληγής, δηλαδή το βαρύ χαλάζι και τη φωτιά που έπεσε από τον ουρανό. Με βάση αυτή την ερμηνεία διασταυρώνεται η αφήγηση της Παλαιάς Διαθήκης περί των δέκα πληγών της Αιγύπτου, που επέτρεψε στους Εβραίους να φύγουν από την αιχμαλωσία, ώστε μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα ιστορικό πλαίσιο που μπορεί να εξακριβωθεί. Η μινωική έκρηξη χρονολογείται περί το 1560 π.Χ., ή σύμφωνα με νεώτερες έρευνες το 1620 π.Χ..

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Walter Wreszinski: Die Medizin der alten Ägypter. Band 2: Der Londoner medizinische Papyrus (Brit. Museum Nr. 10059) und der Papyrus Hearst. In Transkription, Übersetzung und Kommentar. Hinrichs, Leipzig 1912, S. 135–237, Tafeln 1–19.
Hildegard von Deines, Hermann Grapow, Wolfhart Westendorf: Grundriss der Medizin der alten Ägypter. (Umschrift, Übersetzung, Kommentar, Wörterbuch, Grammatik). Akademie-Verlag, Berlin 1954–1973.
John F. Nunn: Ancient Egyptian Medicine. The British Museum Press, London 1996, ISBN 0-7141-1906-7, S. 38–39.
Wolfhart Westendorf: Handbuch der altägyptischen Medizin (= Handbuch der Orientalistik. = Handbook of oriental Studies. Abteilung 1: Der Nahe und der Mittlere Osten. = The Near and Middle East. Band 36, Teil 1). Brill, Leiden/ Boston/ Köln 1999, ISBN 90-04-11320-7, S. 38–41.
Christian Leitz: Magical and Medical Papyri of the New Kingdom (= Hieratic Papyri in the British Museum. Bd. 7). British Museum Press, London 1999, ISBN 0-7141-1930-X.
Manuela Gander: Die medizinischen Papyri – Ein Überblick. In: Kemet. Jg. 14, Heft 2 = Medizin und Magie, 2005, ISSN 0943-5972, S. 41–46, hier S. 44.