Πάπιγκο Ιωαννίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°58′N 20°44′E / 39.967°N 20.733°E / 39.967; 20.733

Πάπιγκο
Το Πάπιγκο και στο βάθος το Μικρό Πάπιγκο
Πάπιγκο is located in Greece
Πάπιγκο
Πάπιγκο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΖαγορίου, Τοπική Κοινότητα Παπίγκου
Γεωγραφία
ΝομόςΙωαννίνων
Υψόμετρο985 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος184
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας440 04
Τηλ. κωδικός2653
http://www.papigo.gr/
Μικρό Πάπιγκο

Το Πάπιγκο είναι χωριό του νομού Ιωαννίνων, χτισμένο στις πλαγιές της Τύμφης σε υψόμετρο 960 μέτρων. Αναφέρεται και ως Μεγάλο Πάπιγκο και μαζί με το γειτονικό του χωριό Μικρό Πάπιγκο αποτελεί την δημοτική ενότητα Παπίγκου, του δήμου Ζαγορίου. Η δημοτική ενότητα έχει πληθυσμό 294 κατοίκους από τους οποίους οι 237 μένουν στο Πάπιγκο και οι 57 στο Μικρό Πάπιγκο. Το Πάπιγκο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής και ο οικισμός είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Πάπιγκο αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄, το έτος 1325.[1] Από τον 15ο μέχρι τον 17ο αιώνα εκμεταλλευόμενο τα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στην περιοχή του Ζαγορίου γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Από το 1780 λειτούργησε ελληνικό σχολείο στο χωριό. Μετά την κατάργηση των ειδικών προνομίων της περιοχής, τον 19ο αιώνα, άρχισε η παρακμή και η μετανάστευση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός συνέχισε να φθίνει και κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου. Από το 1919 το Πάπιγκο αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα που διατηρήθηκε αμετάβλητη μέχρι το 2010 και την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης. [2] Τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός συγκρατείται και αυξάνεται ελαφρά λόγω της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.

Φυσικό περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Πάπιγκο βρίσκεται πολύ κοντά στο φαράγγι του Βίκου και εντός του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου. Περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση φυλλοβόλων δέντρων με αποτέλεσμα η περιοχή να αλλάζει χρώματα κάθε εποχή του έτους.

Η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης περιηγητών καθ' όλη την διάρκεια του έτους. Οι κλιματολογικές συνθήκες ακολουθούν την ιδιορρυθμία του οικοσυστήματος του εθνικού δρυμού, με εκτεταμένες χιονοπτώσεις την χειμερινή περίοδο και υγρασία το καλοκαίρι. Η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία.

Στην όμορφη εικόνα του οικισμού συμβάλλει ο εντυπωσιακός σχηματισμός της Αστράκας (κορυφής της Τύμφης) με τους απόκρημνους βράχους της να υψώνονται εντυπωσιακά πάνω από τον οικισμό θυμίζοντας πύργους. Προς τις κορυφές της Τύμφης και τη Δρακόλιμνη ξεκινάει από το Πάπιγκο ορειβατική διαδρομή. Η διαδρομή διαρκεί συνολικά 5 ώρες ενώ στην πορεία του ορειβατικού μονοπατιού, σε υψόμετρο 1950 μέτρων υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο Τύμφης.[3]

Διάσημο σημείο κοντά στον οικισμό είναι οι κολυμπήθρες ή "Οβίρες Ρογκοβού" όπως είναι η επίσημη ονομασία τους. Πρόκειται για μεγάλες κοιλότητες που σχηματίζονται στη βραχώδη κοίτη του ρέματος του Ρογκοβού οι οποίες γεμίζουν νερό θυμίζοντας κολυμπήθρες.

Πρόσωπα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος

Από το Πάπιγκο καταγόταν ο λόγιος, φιλάνθρωπος και ευεργέτης της περιοχής Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος ή Άναγκνος (1837-1906) και ο γλωσσολόγος Γεώργιος Αναγνωστόπουλος (1884-1936)[4].

Διατελέσαντες πρόεδροι της Κοινότητας Παπίγκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το 1978[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1979-1982 Αχιλλέας Χριστοδούλου
  • 1983-1990 Οδυσσέας Σκούρτης (19??-1997)
  • 1991-1994 Αθανάσιος Χριστοδούλου
  • 1995-2010 Λεωνίδας Τσουμάνης

Πηγή: ΕΕΤΑΑ

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Ιστορία του Πάπιγκου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2010. 
  2. Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ, κοινότητα Πάπιγκου[νεκρός σύνδεσμος]
  3. «Το καταφύγιο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, 1999, τόμος πρώτος, σ. 238.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]