Ουνγκόλιαντ

Η Ουνγκόλιαντ ή Ανγκόλιαντ στο μύθο του Τόλκιν είναι ένα σκοτεινό πνεύμα που έμοιαζε με γιγάντια αράχνη, η οποία εμφανίζεται στο έργο του, Το Σιλμαρίλλιον.

Οι γιγαντιαίες αράχνες που εμφανίζονται στα έργα του Τόλκιν, με γνωστότερη την Σέλομπ, είναι απόγονοί της.

Η προέλευσή της δεν εξηγείται. Έζησε πριν την Πρώτη Εποχή. Είχε τη μορφή τεράστιας αράχνης, αρχικά κατοικούσε νότια του Βάλινορ, είχε αιώνια πείνα για φως, και ύφαινε ιστούς από σκοτάδι.

Ο Μέλκορ της υποσχέθηκε να την ικανοποιήσει και την οδήγησε στα Δύο Δέντρα του Βάλινορ, για να τα καταστρέψει ωστε να ικανοποιήσει την πείνα της με το φως τους. Στη συνέχεια έφυγαν μαζί από το Βάλινορ προς την Ανατολή, στο Μπελέριαντ, όπου η Ουνγκόλιαντ καταβρόχθισε τους θησαυρούς που έκλεψε ο συνεργάτης της απο την ταραχή. Όταν όμως ζήτησε από τον Μέλκορ να της δώσει και τα Σίλμαριλ που είχε κλέψει, για να τα φάει κι αυτά, εκείνος αρνήθηκε και αυτή του επιτέθηκε. Οι Μπάλρογκ του Μέλκορ, ήρθαν να τον βοηθήσουν όταν άκουσαν την κραυγή του από το φρούριό του, το Ουτούμνο, και έδιωξαν την Ουγκόλιαντ μακριά, με τα μαστίγιά τους.

Μετά απ' αυτό το συμβάν η Ουγκόλιαντ έφυγε απ´ τη Μέση Γη πρός τα Νότια και από τότε περιπλανιόταν στον κόσμο. Κανείς δεν ξέρει την μοίρα της, μιας και δεν αναφέρθηκε ξανά. Λέγεται ότι η Ουνγκόλιαντ τελικά έφαγε τον εαυτό της απο την ακόρεστη λαιμαργία της.

Προέλευση της Ουνγκόλιαντ

Η Ουνγκόλιαντ είναι ένα αινιγματικό ον σε σχέση με τα υπόλοιπα πλάσματα του Τόλκιν, καθότι δεν εξηγείται η φύση και η προέλευσή της. Υποτίθεται πως είναι Μάια, ένα από τα πολλά κατώτερα πνεύματα. Ωστόσο, αναφέρεται ως ένα πλάσμα του σκότους, και όχι ως μία από τους Άινουρ, οι οποίοι δεν ήταν κακοί αρχικά αλλά διαφθείρονταν μονο από τον Μέλκορ, το οποίο δεν συνέβη στην Ουνγκόλιαντ. Επιπλέον, εάν ήταν Μάια, δεν θα μπορούσε να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να απειλήσει τον Μέλκορ, τον ισχυρότερο από τους Άινουρ. Συνεπώς, η Ουνγκόλιαντ είναι ένα πνεύμα του κενού, που δεν προέρχεται από τον Έρου Ιλουβάταρ, τον Δημιουργό.