Ορφέας Οικονομίδης
| Ορφέας Οικονομίδης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1907 |
| Θάνατος | 1979 |
| Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Επάγγελμα | δικηγόρος, δημοσιογράφος και συγγραφέας |
Ο Ορφέας Οικονομίδης (1907-1979) ήταν δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη και ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Μεταπολεμικά ήταν δημοσιογράφος πολλά χρόνια στα "ΝΕΑ", και αργότερα στην Ελευθεροτυπία και στο Ριζοσπάστη.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ορφέας Οικονομίδης γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας το 1907 και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Έφηβος ήρθε στην Αθήνα και εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Το 1926 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ταυτόχρονα άρχισε να δημοσιογραφεί στην εφημερίδα Ριζοσπάστης. Όταν αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, έγινε μέλος του ΚΚΕ και το 1929 έγινε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη.
Στην ηγεσία του ΚΚΕ - Διώξεις - Απόδραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιανουάριο του 1931 η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου φυλάκισε με το νόμο περί Ιδιώνυμου πολλά ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, μαζί με τον Οικονομίδη, στις φυλακές Συγγρού.[1] Τον Απρίλιο του 1931 ο Οικονομίδης μαζί με άλλα 8 στελέχη του ΚΚΕ θα δραπετεύσουν από τις φυλακές Συγγρού[2], μαζί με τον δεκανέα της φρουράς Γρηγόρη Γρηγοριάδη που ήταν μέλος της ΟΚΝΕ, και όλοι μαζί θα καταφύγουν στη Σοβιετική Ένωση. Οι υπόλοιποι οκτώ που απέδρασαν ήταν οι Βασίλης Ασίκης, Λευτέρης Αποστόλου, Κώστας Ευτυχιάδης, Περικλής Καρασκόγιας, Γιώργος Κολοζώφ, Μάρκος Μαρκοβίτης, Δημήτρης Παπαρήγας και Ανδρόνικος Χαϊτάς.[3]
Στη Μόσχα ο Οικονομίδης με το ψευδώνυμο Κριεζής φοίτησε στο ΚUTV και επέστρεψε το 1936 στην Ελλάδα. Μάλιστα στη Μόσχα ήταν ο γραμματέας της ομάδας των Ελλήνων που φοιτούσαν στις κομματικές σχολές (ΚUTV κλπ).
Δικτατορία Μεταξά - Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας του Μεταξά ο Οικονομίδης πέρασε στην παρανομία. Το Σεπτέμβρη του 1938 συνελήφθη από την Ασφάλεια και φυλακίστηκε στις φυλακές της Κέρκυρας στην Ακτίνα Θ', όπου κρατούνταν πολλά ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη.[4] Ο Οικονομίδης δεν άντεξε την απομόνωση, υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποφυλακίστηκε στα τέλη του 1939. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του μαζί με τον Θανάση Κλάρα (μετέπειτα Άρη Βελουχιώτη) θα οργανώσουν ένα παράνομο τυπογραφείο και θα το παραδώσουν στο κόμμα όταν αυτό ανασυγκροτήθηκε από τα εξόριστα στελέχη το Μάιο-Ιούνιο του 1941 υπό την καθοδήγηση της Νέας Κεντρικής Επιτροπής.[5]
Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος τον βρήκε στην Αθήνα συνδεδεμένο με άλλα στελέχη του ΚΚΕ που είχαν υπογράψει δήλωση κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, αλλά δεν είχαν προσχωρήσει στο καθεστώς και παρέμεναν κομμουνιστές. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Οικονομίδης εντάχθηκε στο ΕΑΜ.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα του ΑΚΕ (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας) "Νέος Δρόμος", με το όνομα Ορφέας Πετρανός. Στον Οικονομίδη οφείλεται η διάσωση του λόγου του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία στις 29 Οκτώβρη 1944. Τον δημοσίευσε στην εφημερίδα "Ρούμελη" και λίγες μέρες αργότερα στο "Νέο Δρόμο".
Μετά τον εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο και επί 25 χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", ασχολούμενος με το διεθνές ρεπορτάζ. Σημείωσε μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες αναλαμβάνοντας σπουδαίες έρευνες και κρίσιμες αποστολές στη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραφε στις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Ριζοσπάστης", επίσης με μεγάλες επιτυχίες.
Το συγγραφικό του έργο (βιβλία πολιτικού περιεχομένου) διακόπηκε μονάχα με το θάνατό του. Μεταξύ άλλων δημοσίευσε :
- «Ο Μεγάλος Οκτώβρης και η Ελλάδα», Κάκτος 1979
- «Ο Καρλ Μάρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς για την Επανάσταση του '21», 20ος Αιώνας 1976 (Στον Πρόλογο αναφέρεται σε προγενέστερη έκδοση με τίτλο "Ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν για την Ελλάδα", του 1933).
Επίσης, πραγματοποίησε αρκετές διαλέξεις στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών.
Ο Ορφέας Οικονομίδης πέθανε στην Αθήνα το 1979.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Κώστας Γκριτζώνας, "Κόκκινοι δραπέτες 1920-1944", εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1985
- Άγγελος Ελεφάντης "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
- Βασίλης Νεφελούδης "Ακτίνα Θ'", Εκδόσεις Εστίας, Αθήνα 2007