Ονώριος Β΄ του Μονακό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ονώριος Β΄
Περίοδος1612 - 1662
Προκάτοχοςκανένας
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος Α΄
Γέννηση24 Δεκεμβρίου 1597
Μονακό
Θάνατος10 Ιανουαρίου 1662 (64 ετών)
Μονακό
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός του Μονακό
ΣύζυγοςΙππολύτη Τριβούλτσιο
ΕπίγονοιΗρακλής
ΟίκοςΓκριμάλντι
ΠατέραςΗρακλής του Μονακό
ΜητέραΜαρία Λάντι
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολικισμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ονώριος Β΄ (γαλλικά: Honoré II, 24 Δεκεμβρίου 159710 Ιανουαρίου 1662) ήταν ο τελευταίος Λόρδος και ο πρώτος Πρίγκιπας του Μονακό.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1597 και ήταν ο γιος του Ηρακλή (1562-1604) κυρίου του Μονακό και της Μαρίας Λάντι.[2][1] Ο πατέρας του δολοφονήθηκε όταν ο Ονώριος ήταν έξι ετών.[1] Τον διαδέχτηκε ως Λόρδος του Μονακό, όμως τα καθήκοντά του εξασκούνταν από το θείο του Φρειδερίκο Λάντι.[1][3] Ο Λάντι ήταν ένας πιστός σύμμαχος και φίλος της Ισπανίας και επέτρεψε την είσοδο ισπανικών στρατευμάτων στο Μονακό το 1605.[1] Οι κάτοικοι του Μονακό απαγορεύθηκε να φέρουν όπλα και ο Λόρδος Ονώριος με τις δύο αδελφές μεταφέρθηκαν στο Μιλάνο. [1]

Η ισπανική κατοχή διήρκεσε μέχρι το 1614, αν και ο Ονώριος αναγνωρίστηκε επίσημα το 1633 ως κυρίαρχος πρίγκιπας. Τον τίτλο "πρίγκιπας" φαίνεται να τον χρησιμοποιεί επίσημα από το 1612.[4][5]

Στις 13 Φεβρουαρίου 1616 παντρεύτηκε την Ιππολύτη Τριβούλτσιο, με την οποία απέκτησε ένα γιο τον Ηρακλή.[6][7][8]

Από την ενηλικίωσή του, ο Ονώριος ήταν επικριτικός προς την Ισπανία και στράφηκε προς τη Γαλλία για υποστήριξη.[1] Ο Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας του έδωσε την υποστήριξη που χρειαζόταν μέσω της συνθήκης του Περόν (1641), η οποία έθετε το Μονακό υπό γαλλική προστασία.[5][1] Το αρνητικό αποτέλεσμα της συνθήκης για τον Ονώριο ήταν το ότι έχασε τις ισπανικές και ιταλικές του κτήσεις και εισοδήματα.[5][1][9]

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του επέκτεινε και ανασκεύασε το γενουατικό φρούριο των Γκριμάλντι στο Μονακό, το οποίο σήμερα είναι το Πριγκιπικό Παλάτι.

Ο Ονώριος πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1662 και ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου.[1] Τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο εγγονός του Λουδοβίκος.[5][1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]