Ντενγκ Σιαοπίνγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ντενγκ Ξιαοπίνγκ)
Ντενγκ Σιαοπίνγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
邓小平 (Απλοποιημένα Κινεζικά)
Γέννηση22  Αυγούστου 1904[1][2][3]
Guanganzhou
Θάνατος19  Φεβρουαρίου 1997[4][5]
Πεκίνο
Αιτία θανάτουνόσος του Πάρκινσον
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
ΕθνικότηταΚινέζοι Χαν[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΔυναστεία Τσινγκ (1904–1912)
Δημοκρατία της Κίνας (1912–49) (1912–1949)
Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (1949–1997)
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΚινεζικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΚινεζικά[7][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Σαν Γιατ-σεν της Μόσχας
Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[9][5]
δημοσιογράφος[10]
διπλωμάτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και Κουομιντάνγκ
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤσανγκ Σιγιουάν (1928–1929)
Τζιν Ουεϊγίνγκ (1931–1939)
Τσούο Λιν (1939–1997)
ΤέκναTενγκ Πουφάνγκ
Tενγκ Ναν
Tενγκ Ρονγκ[11]
Tενγκ Τσιφάνγκ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαρχιστράτηγος/Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΔεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΎψιστος αρχηγός
Προεδρεύων της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας
Προεδρεύων της Εθνικής Επιτροπής για την Κινεζική Πολιτική Συμβουλευτική Διαβούλευση
Chairman of Central Military Commission of People's Republic of China
Αντίπροεδρος του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας
μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1956–1967)
μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1975–1976)
μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1977–1987)
ΒραβεύσειςPeople's Liberation Army Strategist
Financial Times Person of the Year (1978 και 1992)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ

Ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ (邓小平, 22 Αυγούστου 1904 - 19 Φεβρουαρίου 1997) ήταν Κινέζος πολιτικός.

Γεννήθηκε το 1904. Σε ηλικία δεκαέξι ετών ακολούθησε ένα πρόγραμμα σπουδών-εργασίας στη Γαλλία, όπου εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Επέστρεψε στην Κίνα και οργάνωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Επαρχία Γκουανγκτσί, η οποία συνορεύει με το Βιετνάμ. Αντιμετώπισε μεγάλη αντίδραση από τους τοπικούς γαιοκτήμονες. Οδήγησε πολλούς οπαδούς στα βορειοανατολικά για να ενωθεί με το Μάο Τσε Τουνγκ στο Γιανγκτσέ. Όταν αυξήθηκαν οι επιθέσεις των αντιπάλων ακολούθησε το Μάο στη γνωστή «Μεγάλη Πορεία» στο Γιουνάν. Αν και ήταν πιστός στο Μάο, κατηγορήθηκε από πολλά μέλη του κόμματος, για πραγματισμό και έλλειψη κομμουνιστικών φρονημάτων.

Το 1966, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, παύτηκε από Γενικός Γραμματέας και διασύρθηκε δημόσια από τους Κόκκινους Φρουρούς. Στη δεκαετία του '70 κατόρθωσε να επιστρέψει. Το 1976 παύτηκε για δεύτερη φορά, γιατί απέδωσε υπερβολικές τιμές και επαίνους στον αποθανόντα πρωθυπουργό Τσου Εν Λάι. Μετά τη σύλληψη της χήρας του Μάο και της «συμμορίας των τεσσάρων» και την επίσκεψή του στις ΗΠΑ το 1979, θεωρήθηκε ο μελλοντικός ηγέτης της φιλελεύθερης στροφής της Κίνας στον εκσυγχρονισμό. Τον Δεκέμβριο του 1978 παραμέρισε τον διάδοχο του Μάο, Χούα Γκούοφενγκ και ανέλαβε την ηγεσία της Κίνας. Διάδοχος του ορίστηκε ο Τσιάνγκ Τσεμίν.

Ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ θεωρείται ο αρχιτέκτονας της σύγχρονης Κίνας, καθώς οι μεγάλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις του ουσιαστικά μετέτρεψαν την οικονομία της Κίνας από κρατικά ελεγχόμενη σε καπιταλιστική. Στη διάρκεια της διακυβέρνησής του στη δεκαετία του 1980 έγινε μεταφορά της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, επιτράπηκε στους αγρότες και τους επιχειρηματίες να διατηρήσουν τα κέρδη τους και η οικονομία της Κίνας άνοιξε για τους ξένους επενδυτές. Το τεράστιο σε αριθμό εργατικό δυναμικό της χώρας έγινε διαθέσιμο στην παγκόσμια αγορά, με αποτέλεσμα η κινέζικη οικονομία να αναπτυχθεί με ταχύτατους ρυθμούς. Ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ έθεσε επίσης το 1979 σημαντικούς περιορισμούς στις συνεχώς αυξανόμενες γεννήσεις, απαγορεύοντας σε κάθε οικογένεια στην Κίνα να αποκτήσει πάνω από ένα παιδί και καθιέρωσε την υποχρεωτική εννιαετή βασική εκπαίδευση. Επίσης καθιέρωσε όριο θητειών για τους κρατικούς αξιωματούχους, που συμπεριλήφθηκαν στο τρίτο σύνταγμα της Κίνας το 1982. Διαπραγματεύτηκε το εδαφικό καθεστώς του Μακάου που ήταν αποικία της Πορτογαλίας και του Χονγκ Κονγκ του Ηνωμένου Βασιλείου , πετυχαίνοντας την παραχώρηση αυτών των σημαντικών οικονομικών κέντρων στην Κίνα.

Ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ αντιμετώπισε το 1989 τις Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν , οι οποίες εν τέλει καταπνίγηκαν στο αίμα από τον στρατό. Η εξουσία του εξασθένησε τους επόμενους μήνες λόγω ενδοκομματικών διενέξεων και τελικά παρέδωσε την εξουσία τον Νοέμβριο του 1989 στον Τσιάνγκ Τσεμίν. Παρά την απόσυρσή του από κάθε δημόσιο αξίωμα, συνέχισε να διατηρεί μεγάλο κύρος στην ηγεσία της Κίνας. Το 1992 αποσύρθηκε από την πολιτική και πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου 1997 σε ηλικία 92 ετών, καταπονημένος από τη Νόσο του Πάρκινσον και από αναπνευστικά προβλήματα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Immanuel C.Y. Hsü: «The Rise of Modern China» (Αγγλικά) Oxford University Press. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 2000. σελ. 974. ISBN-13 978-0-19-512504-7. ISBN-10 0-19-512504-5.
  2. 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Deng-Xiaoping. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6k0776b. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12988100v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/86492. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. (Κινεζικά) Chinese Political Elites Database. 1138118. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2024.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12988100v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. CONOR.SI. 290487395.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  10. Philip Short: «Mao: A Life» (Αγγλικά) Hodder & Stoughton. Μεγάλη Βρετανία. 1999. σελ. 10. ISBN-13 978-0-340-60624-7. ISBN-10 0-340-60624-X.
  11. Immanuel C.Y. Hsü: «The Rise of Modern China» (Αγγλικά) Oxford University Press. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 2000. σελ. 946. ISBN-13 978-0-19-512504-7. ISBN-10 0-19-512504-5.