Νιοβίδες

Με το όνομα Νιοβίδες φέρονται στην ελληνική μυθολογία, κατά τον Απολλόδωρο, οι επτά γιοι και οι επτά κόρες της Νιόβης.

Σύμφωνα με την παράδοση οι Νιοβίδες φονεύθηκαν από τα αλάθητα βέλη των θεών Απόλλωνα και Αρτέμιδος, όταν η μητέρα τους η Νιόβη υπερηφανεύτηκε τόσο για την ευγονία της όσο και για την ομορφιά των παιδιών της, έναντι της μητέρας των θεών αυτών, της Λητούς. Στη συνέχεια τα σώματά τους έμειναν άταφα επί εννέα ημέρες όπου ο οικτίρμων Δίας επέτρεψε την απόδοση των νεκρικών τιμών, μετά τη κάμψη και των θεών από τις ικεσίες της Νιόβης, οι οποίοι και οι ίδιοι έθαψαν τα σώματά τους σε δύο παραπλήσιους τάφους. Κατά τον Παυσανία τους τάφους αυτούς επιδείκνυαν οι Θηβαίοι στις «Προιτίδες πύλες».

• Κατά τον Απολλόδωρο οι επτά γιοι ήταν οι: Σίπυλος, Μίνυτος, Ίσμηνος, Δαμασίχθων, Αγήνωρ, Φαίδημος και Τάνταλος, οι δε επτά κόρες ήταν οι: Εθοδαία ή Νέσιρα, Κλεοδόξη, Αστυόχη, Φθία, Πελοπία, Αστυκράτεια και Ωγυγία. Κατ΄ άλλους οι Νιοβίδες ήταν 20 στον αριθμό.

Κατά μία άλλη παράδοση δεν θανατώθηκαν όλα οι Νιοβίδες αλλά ένα ζευγάρι εξ αυτών ο Αμύκλας και η Μελίβοια, κατ΄ άλλη παράδοση μόνο η Μελίβοια, σώθηκε του ολέθρου που τόσο ωχρίασε από τη ταραχή της που ονομάστηκε Χλώρις.

Σήμερα με το όνομα Νιοβίδες ονομάζονται τα κατάσπαρτα, σε διάφορα ευρωπαϊκά κυρίως μουσεία, αγάλματα της Νιόβης που κυρίως είναι αντίγραφα αρχαιότερων προτύπων που μεταφέρθηκαν στην αρχαία Ρώμη από τον Γάιο Σωσία το 30 π.Χ.

Πηγές

• Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.14ος, σ.461