Νεροκούρος Χανίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Νεροκούρος)

Συντεταγμένες: 35°28′33″N 24°2′18″E / 35.47583°N 24.03833°E / 35.47583; 24.03833

Νεροκούρος
Νεροκούρος is located in Greece
Νεροκούρος
Νεροκούρος
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚρήτη
Περιφερειακή ΕνότηταΧανίων
ΔήμοςΧανίων
Δημοτική ΕνότηταΕλευθερίου Βενιζέλου
Γεωγραφία και Στατιστική
Υψόμετρο90
Πληθυσμός5.531 (2011)
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας731 00
Τηλ. κωδικός28210

Ο Νεροκούρος ή τα Νεροκούρου είναι περιοχή του δήμου Χανίων της περιφεριακής ενότητας Χανίων, στην Κρήτη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο Νεροκούρος έχει 5.531 κατοίκους. Ο Νεροκούρος απέχει από τα Χανιά 5 χιλιόμετρα. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 90 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Μαλάξα της οροσειράς Αλιγάνου, και έχει πανοραμική θέα στο κάμπο από το Κολυμβάρι μέχρι τη Σούδα.[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φραντσέσκο Μπαρότσι το αναφέρει το 1577 σαν δύο χωριά (απάνω και κάτω), κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σε άλλες αναφορές. Στην απογραφή του 1583 (Καστροφύλακας Κ237) αναφέρεται ως Anerocurù με 337 κατοίκους. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται ως Nerokúru με 30 χριστιανικές και 6 τουρκικές οικογένειες, όμως στη συνέχεια ο πληθυσμός των Τούρκων αυξήθηκε, καθώς Τούρκοι από τις επαρχίες του νομού μετεγκαταστάθηκαν στα Χανιά και γύρω από αυτά για προστασία από τις επαναστάσεις.[2] Πριν γίνει τμήμα της Ελλάδας ο Νεροκούρος είχε πλειονότητα Τούρκων. Οι Τούρκοι έφυγαν με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.

Το 1928 ο Νεροκούρος έχει 1.160 κατοίκους και ανήκει στο δήμο Χανίων, αλλά αποσπάται από αυτόν το 1940 και γίνεται έδρα κοινότητας. Ο πληθυσμός του πενταπλασιάστηκε ανάμεσα στις απογραφές του 1961 (460 κάτοικοι) και του 1971 (2.077 κάτοικοι), όταν οι οικισμοί Κατσιφαριανά και Καλικάς προσαρτήθηκαν στον Νεροκούρο. Η αύξηση του πληθυσμού συνεχίζει μέχρι σήμερα. Με το πρόγραμμα Καποδίστριας, ο Νεροκούρος μαζί με τις Μουρνιές αποτελούσε το δήμο Ελευθέριου Βενιζέλου.[3]

Το 1976 ανακαλύφθηκε στη θέση Μετόχι Αγίου Γεωργίου κατά τη διάρκεια εκχέρσωσης με μπουλντόζα σε αγροτεμάχιο του Ινστιτούτου Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς Χανίων ερείπια κτίσματος το οποίο στη συνέχεια ταυτοποιήθηκε ως μινωική έπαυλη της μεσομινωικής περιόδου (περίπου 1600 ΠΚΕ). Είναι καλά διατηρημένο και έχει πλακόστρωτα δάπεδα, πολύθυρο και όροφο. Επίσης βρέθηκαν έργα κεραμικής και χάλκινα αντικείμενα. Από το 1977 έως το 1982, διενεργήθηκε ελληνοϊταλική ανασκαφική έρευνα η οποία ανακάλυψε ολόκληρο οικισμό. Ανατολικά βρέθηκε ένα τετράγωνο κτίσμα με μικρή δεξαμενή. Μια δεύτερη οικία βρέθηκε 300 μέτρα μακριά, με δύο αποθηκευτικούς χώρους και πλακόστρωτο δάπεδο.[4]

Από το 2006 λειτουργεί στο αναπαλαιωμένο δημοτικό σχολείο του Νεροκούρου το Μουσείο σχολικής ζωής.[5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Οικισμοί τέως Κοινότητας Νεροκούρου Αρχειοθετήθηκε 2017-02-13 στο Wayback Machine. Απόσπασμα από το βιβλίο του Ιωάννη Φατσέα "Νεροκούρου Παλιές Αναμνήσεις", αναδημοσίευση από δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου
  2. Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 580. 
  3. Νεροκούρος Ν. Χανίων Διοικητικές μεταβολές Οικισμών των ΟΤΑ ΕΕΤΑΑ
  4. Μινωική Έπαυλη Αρχειοθετήθηκε 2014-07-08 στο Wayback Machine. δήμος Ελευθερίου Βενιζέλου
  5. Μουσείο Σχολικής Ζωής Αρχειοθετήθηκε 2014-09-14 στο Wayback Machine. Days and Arti in Greece