Ναυκλαστροφόρο
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Τα λεγόμενα ναυκλαστροφόρα (ναύκλαστρον + φέρω) ήταν οι πρόδρομοι των σημερινών ναρκοθέτιδων κα των τορπιλοβόλων, την εποχή που οι επιθετικές νάρκες και οι αυτοκινούμενες τορπίλες ονομάζονταν από κοινού ναύκλαστρα.
Τα ναυκλαστροφόρα ήταν πολεμικά πλοία ελαφρά, ταχύπλοα και ευέλικτα που προορίζονταν ειδικά για προσβολές εχθρικών στόχων δια των επιθετικών ναυκλάστρων που μετέφεραν, τα οποία άλλοτε εξακόντιζαν και άλλοτε καταβίβαζαν στη θάλασσα μέσω του "σωλήνος - σκελεστού", ή "ναυκλαστροβόλου σωλήνος" όπως λεγόταν τότε ο τορπιλοσωλήνας.[1] Το ναυκλαστροφόρο διακρίνονταν ανάλογα σε ναυκλαστροθέτις και ναυκλαστροβόλο.
Τα πρώτα ναυκλαστροφόρα πλοία ήταν τα ελληνικά τορπιλοβόλα ΦΕΡΕΝΙΚΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, ΤΕΡΨΙΘΕΑ και ΚΑΛΛΙΘΕΑ. Κατασκευάστηκαν το 1881 στη Γαλλία στα Ναυπηγεία FORGES ET CHANTIERS[2] κατά άλλες πηγές στα ‘La Seyne’ [3] κατόπιν παραγγελίας της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Ο οπλισμός τους αποτελείτο από ατελή εκσφενδονιστικά μηχανήματα τα οποία βελτιώθηκαν στο Ναύσταθμο από τη Σχολή Τορπιλλών (Ναυκλάστρων). Ήταν πλοία κατάλληλα για την άμυνα των ακτών.
Έλαβαν μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Αργότερα μετονομάστηκαν σε τορπιλοβόλα 1,2,3,4 και 5 αντίστοιχα. [2] [4] Παροπλίστηκαν το 1905. [4]
Πρότυπα ναυκλαστροφόρων πολεμικών πλοίων αγγλικής και γαλλικής κατασκευής φιλοξενεί σήμερα το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος στη Φρεαττύδα στον Πειραιά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ηπίτης, Αντώνιος (1909). Λεξικόν Ελληνογαλλικόν και Γαλλοελληικόν της λαλουμένης ελληνικής γλώσσης. 2. Αθήνα. σελ. 658 - 673.
- ↑ 2,0 2,1 Παϊζης - Παραδέλης, Κωνσταντίνος (1979). Τα πλοία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού 1830-1979. Αθήνα: Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. σελ. 152-153.
- ↑ Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905.
- ↑ 4,0 4,1 Δημητρακόπουλος, Αναστάσιος Κ. (2015). Ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού 1874 - 1912. Πειραιάς: Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος. σελ. 204.