Νίκος Δόικος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Δόικος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Νίκος Δόικος (Ελληνικά)
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Αγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
πολεοδόμος
συγγραφέας

Ο Νίκος Δόικος[1] (1946-2021) ήταν έλληνας αρχιτέκτονας-πολεοδόμος και συγγραφέας .

Γεννήθηκε στην Καστοριά. Ο πατέρας του, Βασίλης Ν. Δόικος, έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1940-44 και είναι ο συνθέτης του Ύμνου της ΕΠΟΝ[2].

Τελείωσε το St.Paul's Prep-School στο Carden City του Λονγκ Αϊλαντ και σπούδασε υπότροφος τού School of Engineering στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα Κοινωνιολογίας και Πολιτικής Οικονομίας στο School of General Studies τού ίδιου πανεπιστημίου .

Πρωτοστάτησε στην φοιτητική εξέγερση του Μάη του ΄68 στο Κολούμπια ως μέλος της φοιτητικής οργάνωσης «Students for a Democratic Society» και συνελήφθη από την αστυνομία τής Νέας Υόρκης, με αποτέλεσμα να ανακληθεί η υποτροφία του. Επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη το 1969 και αποφοίτησε από το τμήμα Αρχιτεκτονικής τής Πολυτεχνικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Υπήρξε στέλεχος του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος της Θεσσαλονίκης. Συνελήφθη, κρατήθηκε και βασανίστηκε με αφορμή την σύσταση των Τοπικών Φοιτητικών Συλλόγων, ως πρόεδρος του Συλλόγου Θρακομακεδόνων Φοιτητών και σε άλλες περιπτώσεις. Κατά την εξέγερση τού Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης το Νοέμβρη του 1973 φυλακίστηκε και βασανίστηκε[3].

Σύμφωνα με τα πρακτικά της Δίκης των βασανιστών τού 1976, υπέστη ομαδικό ξυλοδαρμό και φάλαγγα από βασανιστές της Ασφάλειας γιατί θεωρούνταν εγκέφαλος παράνομης Ομάδας του Ρήγα Φεραίου. Όπως έγινε γνωστό μετά την πτώση της χούντας, επρόκειτο για την ομάδα «ΑΓΩΝΑΣ» του Ρήγα Φεραίου που συνεργάζονταν με την αντίστοιχη ομάδα του Παρισιού , με σύνδεσμο τον Άγγελο Ελεφάντη και σε συντονισμό με τον φίλο και σύντροφο του Δόικου Θωμά Βασιλειάδη .

Η ομάδα του Δόικου έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση του Φοιτητικού Κινήματος της Θεσσαλονίκης, στην διακίνηση παράνομου υλικού και την οργάνωση δολιοφθορών χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί και να συλληφθεί ως ομάδα.

Ηταν συνιδρυτής και αρχισυντάκτης της πολιτικής επιθεώρησης Αγώνας, η οποία είχε ρόλο στα πολιτικά και πολιτισμικά πράγματα τής Θεσσαλονίκης τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Έκτοτε ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας-πολεοδόμος μεταξύ Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Καστοριάς και Νέας Υόρκης. Ασχολείται ιδιαίτερα με την ανάπλαση ιστορικών κέντρων και μνημειακών συνόλων. Για την συνεισφορά του στην διάσωση , αποκατάσταση και ανάδειξη εκκλησιαστικών και αστικών μνημείων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τού απένειμε το Οφφίκιον τού Άρχοντος Μαΐστορος το 2008[4].

Έχει εκδώσει δοκίμια και ποιητικές συλλογές[5].

Το 2012 τιμήθηκε με το πανελλήνιο βραβείο δοκιμίου΄πολιτικού και κοινωνικού στοχασμού "Παναγιώτης Φωτέας" για το βιβλίο του "Μετά τη βαρβαρότητα" των Εκδόσεων Καστανιώτη.[6][7]

Συλλογές του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς λογοτεχνικών περιοδικών όπως το στίγμαΛόγου (Best of 2012-2014)[8]

Το 2018 ανθολογήθηκε σε ειδική έκδοση της Federazione Unitaria Italiana Scrittori (ISBN 978-88-99773-01-4) με τον τίτλο Pegaso Greco.[9]

Το 2019 βραβεύτηκε στον Πρώτο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος του έγκριτου Αθηναϊκού Περιοδικού "Το Κοράλλι" και διήγημα του συμπεριλήφθηκε στην συλλεκτική έκδοση "26 Βραβευμένα Διηγήματα" (ISBN13 9789609542616) "Πρώτος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Διηγήματος".[10]

Μελέτες και μονογραφίες του έχουν εκδοθεί από ευρωπαϊκούς οργανισμούς και δημοσιεύθηκαν στον εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο .

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μελέτες και άρθρα του, επιστημονικού ή ευρύτερου πολιτικού περιεχομένου, έχουν εκδοθεί από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς και έχουν δημοσιευθεί στον ελληνικό και ξένο εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο ή έχουν αναρτηθεί στο Διαδίκτυο.

  • 1) Lucien Goldmann, Ισχύς και Ανθρωπισμός, (Power and Humanism) Μετάφραση, Εκδ.«Δωδώνη», 1973.
  • 2) Ανάγκη επανεξέτασης της έννοιας "Εργατική Τάξη[11]", Έκδοση Ρήγας Φεραίος, 1976
  • 3) La participation populaire a la renovation des centres historiques (με τη Σοφία Μάππα), Έκδ. UNESCO, Paris, 1980.
  • 4) Καστοριανά Μνημεία, Γενική Εποπτεία - Επιστημονική Επιμέλεια (Ιστορική τεκμηρίωση Ιω.Σίσιου ,φωτογράφιση Δημ.Τσουρτσούλα),Εκδ. Χρωμογραφή,Αθήνα,1995.
  • 5) New left in the Market, Alumni , sp. ed. New York, 2000.
  • 6) Ο Ανάριθμος Δρόμος , Εκδ.Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2009 , ISBN 978-960-458-192-4
  • 7) Γενιά του Νοέμβρη – ποιήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010. ISBN 978-960-6811-22-7
  • 8) Μετά τη βαρβαρότητα , Εκδόσεις Καστανιώτη,Αθήνα 2012 ISBN 978-96003-5415-7 (Πανελλήνιο Βραβείο πολιτικο-κοινωνικού δοκιμίου"Παναγιώτης Φωτέας" 2012)
  • 9) Απόδειπνο για PIGS -ποιήματα, Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα, 2013. ISBN 978-960-289-137-7
  • 10) Συναμφότερα και λίγα μόνα - ποιήματα , Εκδόσεις των Φίλων , Αθήνα 2015 , ISBN 978-960-289-156-8
  • 11)Αριστερά της "Αριστεράς"", Εκδόσεις Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2016, ISBN 978-960-458-643-1
  • 12) Καλοκαίρι και Καστοριά.[12] 19 συγγραφείς, Ομαδική, Έκδοση inkastoria.gr[13],2016, ISBN 978-618-82715-0-0
  • 13) Ρανίδες ύδατος κι αίματος (ασκήσεις επί χάρτου)-ποιήματα , Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2016 , ISBN 978-960-289-170-4
  • 14) Τρίστιχα-ποιήματα, Εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα 2017,ISBN:978-960-9542-51-7 [14][15]
  • 15) Επιστροφή στον 21ο αιώνα ISBN: 978-960-9542-59-3[16]
  • 16) Οι αδέσποτοι, Εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα, 2020 ISBN 978-960-9542-72-2[17]

Ενδεικτικές Αρχιτεκτονικές και Χωροταξικές Μελέτες και Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Ανάπλαση του πυρήνα των Αγίων Αποστόλων στην Καστοριά

2. Αποκατάσταση ανατολικής πτέρυγας Ι.Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους

3. Ευρωπαϊκό Δημοσιογραφικό Χωριό στη Σαμοθράκη

4. Ευρωπαϊκή Ζώνη Διασυνοριακών Δράσεων - INTERRAZ

5. Μέτρα και δράσεις ανάπτυξης και ενσωμάτωσης των νησιωτικών περιοχών της Ευρώπης - ILANDIA

6. Ανάπλαση της Ι.Μ. Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Αγία Άννα του Δήμου Νεστορίου

7. Αποκατάσταση και μετατροπή αρχοντικού Βαμβακά σε Πινακοθήκη του Δήμου Κοζάνης

8. Ενδεικτικά Έργα Ναοδομίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «ΝΙΚΟΣ ΔΟΙΚΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΗΜΑΤΑ». Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  2. Ριζοσπάστης, Εφημερίδα (Μάιος 7, 1995). «ο Ριζοσπαστης για Δόικο». 
  3. Boxtv.gr, Boxtv.gr (Νοέμβριος 3, 2011). «Άγνωστα ντοκουμέντα του πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης». Άγνωστα ντοκουμέντα του πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης. 
  4. ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τού απένειμε το Οφφίκιον τού Άρχοντος Μαΐστορος το 2008. «Οφφίκιον τού Άρχοντος Μαΐστορος». 
  5. Στέργιος Πιτσιώρλας αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Κώστας Αναγνωστόπουλος Καθηγητής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου,Πέτρος Παπασαραντόπουλος Εκδότης. «Νικος Δοικος Αριστερα της Αριστερας». CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  6. TYΠΟΣ ΕΘΝΟΣ. «Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ» (PDF). 
  7. Επιτροπή του Βραβείου Φωτέα (Ιούλιος 3, 2012). «Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΦΩΤΕΑ». Επιτροπή του Βραβείου Φωτέα. 
  8. Linardaki, Christina (Δεκέμβριος 30, 2014). «στίγμαΛόγου: Best of 2012-2014». στίγμαΛόγου. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2019. 
  9. Mr. Blog (21 Ιανουαρίου 2019). «ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΣ:Νίκος Δόικος: Μια διεθνής διάκριση του Καστοριανού ποιητή». OlaDeka. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2019. 
  10. ΤΟ ΚΟΡΑΛΛΙ. 
  11. «ergatiki taksi». 
  12. «Καλοκαιρι και Καστορια». 
  13. «πολιτισμός - βιβλίο». ΙΝΚΑΣΤΟΡΙΑ. Ιούλιος 2016. 
  14. «ΤΡΙΣΤΙΧΑ ΔΟΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ». ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. 
  15. «ΤΡΙΣΤΙΧΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΡΑΛΛΙ». 
  16. «Επιστροφή στον 21ο αιώνα – Εκδόσεις Κοράλι». Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2019. 
  17. «Οι αδέσποτοι – Εκδόσεις Κοράλι». Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021.