Νέα Αλμαγέστη
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
«Νέα Αλμαγέστη» ή «Αλμαγέστη νέα» (Almagestum novum) είναι ο τίτλος αστρονομικού συγγράμματος, έργου του διάσημου Ιταλού Ιησουίτη αστρονόμου Τζιοβάνι Ριτσιόλι που εκδόθηκε το 1651, ως νεότερη συνέχεια της αρχαίας Αλμαγέστης και περιλαμβάνει σπουδαία συλλογή αστρονομικών παρατηρήσεων.
Θεωρητικά το έργο είναι και μία υπεράσπιση των απόψεων της Δυτικής Εκκλησίας κατά την Αντιμεταρρύθμιση. Περιέχει επιχειρήματα κατά του ηλιοκεντρικού προτύπου με ελλειπτικές τροχιές που υιοθετούσαν οι Κοπέρνικος, Γαλιλαίος και Κέπλερ. Η Νέα Αλμαγέστη περιείχε όμως και πολύτιμο επιστημονικό υλικό αναφοράς. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Ιησουίτες δασκάλους επί πολλές δεκαετίες. Σήμερα παραμένει σημαντικό ως η προέλευση των επίσημων ονομάτων που χρησιμοποιούνται πια για τους μεγαλύτερους κρατήρες και τα άλλα κύρια χαρακτηριστικά της επιφάνειας της ορατής πλευράς της Σελήνης.
Τα σχέδια της σεληνιακής επιφάνειας στη Νέα Αλμαγέστη σχεδιάσθηκαν από τον μόνιμο συνεργάτη του Ριτσιόλι, τον Ιησουίτη δάσκαλο Φραντσέσκο Γκριμάλντι. Η ονοματολογία επινοήθηκε με βάση την υποδιαίρεση της ορατής πλευράς της Σελήνης σε όγδοα (ογδοημόρια), από το I ως το VIII. Ο τομέας I ήταν ο βορειοδυτικός και οι επόμενοι ακολουθούσαν με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, π.χ. το ογδοημόριο VI ήταν το νότιο.