Μπρούνικο
Συντεταγμένες: 46°47′46.748″N 11°56′7.843″E / 46.79631889°N 11.93551194°E
| Μπρούνικο | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Μπρούνικο | ||
.svg) | ||
| Χώρα | Ιταλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Αυτόνομη Επαρχία του Μπολτσάνο | |
| • Μέλος του/της | Κλιματική Συμμαχία[1] | |
| Έκταση | 45 km²[2] | |
| Υψόμετρο | 838 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 16.978 (1 Ιανουαρίου 2023)[3] | |
| Ταχ. κωδ. | 39031 | |
| Τηλ. κωδ. | 0474 | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το Μπρούνικο (ιταλικά: Brunico, προφέρεται: [ˈbruːniko]) ή Μπρούνεκ (γερμανικά: Bruneck, προφέρεται: [ˈbrunɛk]) είναι πόλη της Ιταλίας με 15.491 κατοίκους στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο, που βρίσκεται στις Δολομιτικές Άλπεις και στην κοιλάδα Βαλ Πουστερία. Απέχει 35 χλμ. από το Μπρεσανόνε, 70 χλμ. από το Μπολτσάνο και το πέρασμα του Μπρέννερο και 35 χλμ. από το σημείο που ο Δράβος περνά στην Αυστρία.
Το 83,14% των κατοίκων της μιλούν Γερμανικά, το 14,9% Ιταλικά και το 1,35% Λαδινικά.[4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη ιδρύθηκε από τον επίσκοπο του Μπρίξεν, Μπρούνο φον Κίρχμπεργκ (Bruno von Kirchberg) που έχτισε το κάστρο της πόλης. Γύρω από το κάστρο αναπτύχτηκε οικισμός που μετεξελίχθηκε στη σημερινή πόλη, της οποίας το όνομα προέρχεται από αυτό του επισκόπου, μοναδική περίπτωση ονοματοδοσίας σε όλο το Νότιο Τιρόλο. Το όνομα της ήταν Μπρούνεκ, το σημερινό το απέκτησε μετά το 1919 και την προσάρτηση της στην Ιταλία. Αρχικά η πόλη ήταν χτισμένη στις δύο πλευρές του δρόμου, δεξιά-αριστερά με δυο σειρές σπίτια, χωρίς τείχη. Μόλις το 1336, επί επισκόπου Άλμπερτ φον Ενν (Albert von Enn), αποπερατώθηκαν τα τείχη και η τάφρος.
Την μεγαλύτερη ακμή της τη γνώρισε η πόλη κατά τον 14ο και 15ο αιώνα, όταν αποτέλεσε εμπορικό σταυροδρόμι. Σε αυτή την περίοδο είχαν τα εργαστήριά τους στην πόλη αρκετοί ζωγράφοι, που δημιούργησαν δική τους σχολή, τη σχολή της Πουστερία.
Στις 11 Απριλίου 1723 μεγάλη πυρκαγιά με την βοήθεια ισχυρών ανέμων έκαψε το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης. Τον Απρίλιο του 1723 οι Ουρσουλίνες μοναχές έχτισαν νέο μοναστήρι στην περιοχή.
Η πόλη παρόλο που ήταν στα σύνορα δεν αντιμετώπισε καταστροφές κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας έκαναν καταστροφές στην πόλη και εκτέλεσαν κατοίκους της.
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα αξιοθέατα της πόλης είναι ο κεντρικός δρόμος με τα παλιά κτίρια και τις πύλες του κάστρου που ήταν οι είσοδοι της πόλης.[5] Γνωστές είναι και οι παλιές εκκλησίες της πόλης από τον 14ο και 15ο αιώνα. Ο πιο παλιός ναός της πόλης είναι της Santa Maria Assunta από το 1316.[6] Το 1381 δέχτηκε ανακαίνιση και μεγάλωσε ώστε από μικρό παρεκκλήσι που ήταν αν γίνει κανονικός ναός. Το Το 1515 έγινε προσπάθεια να ανακατασκευαστεί σε γοτθικό ρυθμό αλλά δεν τελείωσε ποτέ. Τον 19ο αιώνα ανακαινίστηκε σε ρωμανικό ρυθμό[7] και προστέθηκαν τοιχογραφίες.
Άλλα αξιοθέατα είναι τα κάστρα Καστέλο Τούρες, Καστέλ Μπρούνικο, Καστέλο ντι Τσέλα κι άλλα μικρότερα φρούρια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.klimabuendnis .org /nc /kommunen /das-netzwerk .html. - ↑ 2,0 2,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ Astat informazioni Nr. 17 - agosto 2002
- ↑ «Le porte medievali di Brunico». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ Cfr. Lothar von Sternbach, Die Pfarrkirche Mariä Himmelfahrt in Bruneck, Monaco, Schnell & Steiner, 1981.
- ↑ Cfr. Susanne Kronbichler-Skacha, Die Architektur der Pfarrkirche in Bruneck und ihr Architekt Hermann Bergmann (1816-1886), in "Der Schlern", 61, 1987, pp. 22-45.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hubert Stemberger (a cura di), Johann Nepomuk Tinkhauser's Brunecker Chronik 1834: "Geschichtliche Nachrichten von der k.k. Kreisstadt Bruneck und derselben Umgebung", Bolzano, Athesia, 1981.
- Touring Club Italiano, Guida rapida d’Italia, Milano, 1993. ISBN 88-365-0571-6
- Franz-Heinz Hye, Bruneck - die Stadt des Pustertales: Grundzüge der Stadtgeschichte, in "Der Schlern", 70, 1996, pp. 410–427.
- Paul Tschurtschenthaler, Nirgends mehr daheim: Paul Tschurtschenthalers Brunecker Chronik, 1935-1939, a cura di Josef Gasteiger Wiesenegg, Margot Pizzini Dalsass e Hannes Obermair, Bolzano, Raetia, 2000. ISBN 88-7283-145-8
- Helmut Flachenecker, Hans Heiss, Hannes Obermair, Stadt und Hochstift: Brixen, Bruneck und Klausen bis zur Säkularisation 1803 / Città e principato: Bressanone, Brunico e Chiusa fino alla secolarizzazione 1803, Bolzano, Athesia, 2000. ISBN 88-8266-084-2
- Hans Kofler et al., Bruneck: das Stadtbuch, Bolzano, Athesia, 2005. ISBN 88-8266-367-1
- Stefan Lechner (a cura di), Der lange Weg in die Moderne. Geschichte der Stadt Bruneck 1800–2006. Innsbruck, Universitätsverlag Wagner, 2006. ISBN 3-7030-0418-5
- Robert Stauder, Brunico e dintorni - piste ciclabili e itinerari mountain bike, Bolzano, Ed. Sportler, 2008. ISBN 978-88-95211-11-4
- Karl-Theo Stammer, Alles Bruneck - alles im Blick: Bilder vom Feiertag und Alltag, Brunico, Dipdruck, 2006. (monografia fotografica)
- Hans Heiss, Kulturkampf in der Kleinstadt. Bruneck 1850 bis 1866, in «Innsbrucker Historische Studien», 25, 2007, pp. 257–274.
- Stefan Lechner (a cura di), Spitalsgeschichten: eine Veranstaltungsreihe im Zeichen der erlebten Geschichte. Ausstellungskatalog / Storie d'ospedale: una serie di appuntamenti all'insegna della storia vissuta. Catalogo esposizione, Brunico, Comune, 2010.
|