Μοναστηράκι Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°51′0.0″N 20°56′44.2″E / 38.850000°N 20.945611°E
| Μοναστηράκι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτική Ελλάδα |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Ακτίου - Βόνιτσας, Δημοτική Κοινότητα Μοναστηρακίου Αιτωλοακαρνανίας |
| Δημοτική Ενότητα | Ανακτορίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Νομός Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 300 |
| Έκταση | 0.7185 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 300 13 |
| Τηλ. κωδικός | 26430 |
Το Μοναστηράκι είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας.[1][2]
Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μαναστηράκι βρίσκεται στη βορειοδυτική άκρη της Αιτωλοακαρνανίας, στην πρώην επαρχία Ξηρομέρου, 10 χιλιόμετρα από τον Αμβρακικό κόλπο, σε υψόμετρο 300 μέτρα ανάμεσα στη Βόνιτσα και τα Ακαρνανικά όρη[1] και έχει 1.179 κατοίκους (απογραφή 2021).[3] Ο καταρράκτης Σεπετός είναι η συνέχιση του ποταμού Κεφαλόβρυσου, που πηγάζει από το Μοναστηράκι κάτω από την κεντρική πλατεία και είναι ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του χωριού.
Πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βρίσκεται 380 χιλιόμετρα από την Αθήνα και απέχει 10 χιλιόμετρα από τη Βόνιτσα. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται με λεωφορείο, (4 ώρες από Αθήνα), με τερματικό σταθμό τη Βόνιτσα και μετεπιβίβαση σε άλλο λεωφορείο για το Μοναστηράκι (10 λεπτά). Επίσης, στην περιοχή υπάρχει το Αεροδρόμιο Ακτίου, το οποίο εξυπηρετεί την ευρύτερη περιοχή.
Τοπική Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η γεωργία και η κτηνοτροφία, ενίοτε βιολογική[4] είναι η γενική απασχόληση των κατοίκων του χωριού. Στο χωριό λειτουργεί ιατρείο για μερικές μέρες της εβδομάδας μόνο.[5]
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη ράχη που βρίσκεται πλάι στο σημερινό Μοναστηράκι και ανάμεσα σε δυο ρέματα, εντοπίστηκε, με βάση διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, η θέση ενός ρωμαϊκού οικισμού. Από τη στρατηγική αυτή θέση έχει κανείς οπτικό έλεγχο σε μια ακτίνα πολλών χιλιομέτρων, καθώς προς τα βορειοδυτικά φαίνεται όλος ο κάμπος της Βόνιτσας και ο όρμος της και προς ανατολικά τα υψώματα με τα ερείπια του αρχαίου Θυρρείου. Η ίδρυση του οικισμού θα πρέπει να αποδοθεί στην ύπαρξη εδώ πλούσιας βλάστησης και άφθονων νερών και ίσως ακόμη στην αξιοποίηση από τους Ρωμαίους των κοντινών ιαματικών πηγών της Κορπής. Επίσης, βρισκόταν πάνω στο ρωμαϊκό δρόμο που οδηγούσε από το Θύρρειο στους όρμους της Παλαίρου και της Βόνιτσας. Από την έλλειψη προρωμαϊκών αρχαιολογικών ευρημάτων εικάζεται ότι ο ρωμαϊκός αυτός οικισμός είχε πιθανώς διαδεχτεί τον αρχαίο οικισμό που βρισκόταν σε απόσταση λίγων μόνο χιλιομέτρων νότια από το Μοναστηράκι, στη θέση «Λυκόνικο». Τέτοιες μετακινήσεις πληθυσμών από ορεινά μέρη σε χαμηλότερα ήταν συνηθισμένο φαινόμενο κατά την αυτοκρατορική περίοδο, χάρη στην Pax Romana.[6]
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1836 να ορίζεται έδρα του τότε δήμου Αλυζίας. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[7] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με την Κορπή αποτελούν την Κοινότητα Μοναστηρακίου[8] που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Ανακτορίου του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε πληθυσμό 1.311 κατοίκους[9].
Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 2.117[10] |
| 1961 | 2.090[11] |
| 1971 | 2.053[12] |
| 1981 | 1.817[13] |
| 1991 | 1.793[14] |
| 2001 | 1.418[15] |
| 2011 | 1.311 |
Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 42. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 308.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 22. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 249.
- ↑ , σελ. 94 του pdf. https://kede.gr/wp-content/uploads/2023/04/APOF_APOT_MON_DHM_KOIN.pdf.
- ↑ Δείγμα πιστοποιημένης βιολογικής κτηνοτροφίας της περιοχής Αρχειοθετήθηκε 2006-10-09 στο Wayback Machine..
- ↑ Επαγγελματικός οδηγός Αιτωλοακαρνανίας Αρχειοθετήθηκε 2013-06-02 στο Wayback Machine..
- ↑ Δ. Κ. Σαμσάρης, Η Άκτια Νικόπολη και η «χώρα» της (Νότια Ήπειρος-Ακαρνανία). Ιστορικογεωγραφική και επιγραφική συμβολή, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 130-131
- ↑ «Μοναστηράκι Αιτωλοακαρνανίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2024.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10713 (σελ. 239 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 18 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 26 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 26 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 34 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 28 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 24 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||