Μονή Αγίας Μαρίνης Μαρίτσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°01′39″N 21°33′27″E / 38.02750°N 21.55750°E / 38.02750; 21.55750

Μονή Αγίας Μαρίνης Μαρίτσης Αχαΐας
Χάρτης
Είδοςοικισμός και μοναστήρι
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°1′39″N 21°33′27″E
ΘρήσκευμαΕλληνική Ορθόδοξη Εκκλησία
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Δυτικής Αχαΐας και Δημοτική Κοινότητα Σαντομερίου Αχαΐας
ΧώραΕλλάδα[1]
Άποψη του μοναστηριού.
Άποψη της Ιεράς Μονής Αγίας Μαρίνης Μαρίτσης (2018). Διακρίνονται τα ίχνη της καταστροφικής πυρκαγιάς του Σεπτεμβρίου 2017, που έκαψε μεταξύ άλλων το πράσινο γύρω από το μοναστήρι.

Η Μονή Αγίας Μαρίνης Μαρίτσης είναι γυναικείο κοινοβιακό μοναστήρι αφιερωμένο στην Αγία Μαρίνα που υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών[2][3] και το οποίο εορτάζει κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου. Το ακριβές έτος ίδρυσης του παραμένει άγνωστο, ενώ σύμφωνα με ενδείξεις μάλλον έχει ιδρυθεί τον 17ο ή 18ο αιώνα αλλά υπάρχει και ενδεχόμενο να είναι παλαιότερα ιδρυμένο και συγκεκριμένα τον 13ο αιώνα.

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοναστήρι βρίσκεται στην βόρεια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στην Αχαΐα, χτισμένο στην νότια πλευρά Μόβρης σε υψόμετρο 425 μέτρων. Εγγύς του βρίσκονται τα χωριά: Πολύλοφο (Μπράτι), Αμπελάκια, Πηγάδια (Τζάιλο) και Σαντομέρι της Δημοτικής Ενότητας Ωλενίας του Δήμου Δυτικής Αχαΐας. Επίσης απέχει οδικώς περίπου: 24 χιλιόμετρα από την Κάτω Αχαΐα (ευρέως γνωστή ως Αχαγιά) και 38 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης της Πάτρας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά το παρελθόν η μονή ήταν ανδρική. Το 1816 αναφέρεται από τον Λε Μπας και τον Φρανσουά Πουκεβίλ ότι έχει 12 μοναχούς. Τον Σεπτέμβριο του 1824 βρέθηκε εκεί ο Μπενιζέλος Ρούφος και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους συγκεντρώθηκαν οι καπεταναίοι της Επαρχίας Πατρών. Τον Ιανουάριο του 1836 ανακηρύχθηκε ως διατηρούμενη. Κατά το 1889 σύμφωνα με τον Νουχάκη είχε 20 μοναχούς, ενώ σύμφωνα με τον Χρήστο Κορύλλο είχε μόνο 8 μοναχούς και υπηρέτες. Το 1933 συγχωνεύθηκε διοικητικά με τη Μονή Χρυσοποδαριτίσσης, ενώ ανασυστάθηκε ύστερα από δέκα χρόνια, το 1943 ως γυναικεία μονή πλέον από την Πατρινή Ευγενία Κολύβρα με τέσσερις μοναχές. Το 1960 είχε εννιά μοναχές, το 1971 επτά, το 1998 πέντε, και σήμερα (2018) τέσσερις.

Το 2017 καταστροφικές πυρκαγιές[4] απείλησαν το μοναστήρι. Την πρώτη φορά στις 25 Αυγούστου 2017 όπου τελικά δεν κινδύνεψε η μονή αν και η πυρκαγιά κατευθυνόταν προς εκείνη[5]. Τη δεύτερη φορά στις 12 Σεπτεμβρίου 2017 μια μεγάλη φωτιά περικύκλωσε τη μονή η οποία τελικά διεσώθη ως εκ θαύματος την τελευταία στιγμή.

Σύμφωνα με την παράδοση η μονή κατά το παρελθόν έχει πυρποληθεί και καταστραφεί τρεις φορές.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]