Μιχαήλο Ζίβκοβιτς

Μιχαήλο Ζίβκοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	22  Σεπτεμβρίου 1856 Βελιγράδι
Θάνατος	28  Απριλίου 1930 Βελιγράδι
Χώρα πολιτογράφησης	Σερβία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός

Ο Μιχαήλο Ζίβκοβιτς (σερβικά: Михаило Живковић) (Βελιγράδι 29 Αυγούστου 1856 - Βελιγράδι 28 Απριλίου 1930) ήταν Σέρβος στρατιωτικός και υπουργός άμυνας. Συμμετέχων στον Σερβοτουρκικό πόλεμο του 1876-1878, στον σερβοβουλγαρικό πόλεμο του 1885, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Βιογραφία

Ήταν γιος του Γιόβαν έμπορου στο Βελιγράδι και της Μαΐκα, προγονοί του από την πλευρά των γονιών του ήταν οι Μιλένκο Στοΐκοβιτς και ο Βέλικο Πέτροβιτς. Δημοτικό σχολείο και γυμνάσιο πήγε στο Βελιγράδι. Ήταν παντρεμένος με την Νταρίνκα Γκότζεβσα και είχαν τρεις γιους, τον Μίοντραγκ, τον Γιόβαν και τον Μίλαν.

Στρατιωτικός Βίος

Εντάχθηκε στο στρατό ως δόκιμος στη σχολή πυροβολικού στις 20 Σεπτεμβρίου 1874. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του ανέβηκε γρήγορα σε βαθμούς, έγινε δεκανέας στις 6 Σεπτεμβρίου 1875, λοχίας στις 4 Μαΐου 1876 και αρχιλοχίας την 1η Ιουλίου 1876. Ο Σερβοτουρκικός πόλεμος τον βρήκε κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και εν καιρώ πολέμου και έκτακτης ανάγκης ανέβηκε στο βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού στις 5 Νοεμβρίου 1876. Η εκπαίδευση ολοκληρώνεται στα τέλη του 1880. Με κρατική υποτροφία στάλθηκε για εκπαίδευση στη Ρωσία το 1887, εκεί έκανε πρακτική στο 145 βασιλικό σύνταγμα στην Αγία Πετρούπολη.

Από τον Οκτώβριο του 1891 έως τον Αύγουστο του 1893 ήταν διοικητής του 6ου τάγματος πεζικού. Στη συνέχεια τον Ιούνιο του 1894 διορίστηκε διοικητής του 3ου συντάγματος φρουρών. Αρχηγός του επιτελείου της Σουμανδίας από την 1 Ιουνίου 1894 έως τις 9 Σεπτεμβρίου. Από το Μάρτιο του 1900 υπηρέτησε σε πολλές θέσεις, ήταν προσωρινός διοικητής της περιφέρειας Τιμόσκι, και στη συνέχεια διοικητής της ταξιαρχίας πεζικού της περιοχής του Ντίνα. Το 1902 διοικητής της Νις, και στη συνέχεια μέραρχος για την περιοχή Τιμόσκι. Από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1902 δίδαξε τακτική στη στρατιωτική ακαδημία. Από τον Ιούλιο του 1903. διορίστηκε για να είναι μέλος του Ανώτερου Στρατιωτικού Συμβουλίου. Στο τέλος του Μαρτίου 1908 διορίστηκε διευθυντής της στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων, και τον επόμενο μήνα επιθεωρητής του πεζικού.

Σερβοτουρκικοί πόλεμοι 1876-1878

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη σχολή πυροβολικού και μετά τον πρώτο Σερβοτουρκικό πόλεμο του 1876, ως δόκιμος λοχίας συμμετείχε στον πόλεμο. Μέχρι το τέλος του πολέμου, κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας, υπηρέτησε στο Σασάκ ως υπασπιστής της 1ης Ταξιαρχίας Σασάσκα. Στον πόλεμο 1877 - 1878 ήταν διοικητής του τάγματος του Ντραγκάσεβο. Συμμετείχε στην απελευθέρωση της Προκούπλια (Прокупља) και της Κουρσουλίε (Куршумлије), ως διοικητής του τάγματος εισήλθε στην Πρίστινα.

Σερβοβουλγαρικός Πόλεμος

Στον σερβοβουλγαρικό πόλεμο του 1885 διέταξε την πρώτη διμοιρία του 2ου τάγματος του πεζικού, και αργότερα έγινε ο διοικητής του 2ου τάγματος με το οποίο κατέλαβε τρεις βουλγαρικές θέσεις κοντά στο χωριό Aldumirovac. Μετά την επιστροφή από την εκπαίδευση στη Ρωσία, τον Οκτώβριο του 1889, διορίστηκε προσωρινός διοικητής του 3ου τάγματος της φρουράς. Την ίδια στιγμή ξεκίνησε σε σχολή εκπαίδευση στη σκοποβολή και το τουφέκι μάχης. Από τον Οκτώβριο του 1890 ήταν διοικητής της διμοιρίας δοκίμων της στρατιωτικής σχολής ευελπίδων, στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τις 12 Ιουνίου 1891.

Υπουργός

Μετά από ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου της kυβέρνησης Πέταρ Βελιμίροβιτς διορίστηκε υπουργός Άμυνας, αντικαθιστώντας στη θέση αυτή τον Στέπα Στεπάνοβιτς. Στη νέα κυβέρνηση του Στόγιαν Νοβάκοβιτς διατηρήθηκε στη θέση του υπουργού. Σε αυτή τη θέση έμεινε μέχρι την 1η Οκτωβρίου του 1909. Έπειτα διορίσθηκε και πάλι τη θέση του διευθυντή της στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων όπου παρέμεινε μέχρι το 1912. Την περίοδο 1910 - 1911 εκτελεί τα καθήκοντα του προέδρου του στρατιωτικού δικαστηρίου.

Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος

Με την κήρυξη του πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1912, διορίστηκε διοικητής του Ιμπαρ και με αυτή τη μονάδα επιχειρεί προς την κατεύθυνση της Ράσκας και του Νόβι Παζάρ. Στη διάρκεια του πολέμου το 1913 ήταν διοικητής των στρατευμάτων στο Αλβανικό μέτωπο. Το 1914 διετέλεσε διοικητής της άμυνας του Βελιγραδίου. Ήταν επικεφαλής αυτών των δυνάμεων από το 1915 μέχρι την υποχώρηση του στρατού στην Κέρκυρα. Τον Ιούνιο του 1916 διορίστηκε διοικητής του Σερβικού σώματος εθελοντών στη Ρωσία έχοντας ήδη πριν από την άφιξή του στην Οδησσό σχηματίση την 1η διμοιρία ανέλαβε τα καθήκοντα του σχηματισμού της διμοιρίας. Όταν ξέσπασε η επανάσταση στη Ρωσία το 1917 το σώμα των εθελοντών εστάλησαν στο μέτωπο Θεσσαλονίκης. Λόγω ασθένειας ο Ζίβκοβιτς έμεινε στο Παρίσι όπου οι ιατρικές εξετάσεις αποκάλυψαν ότι δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει να επιτελεί ενεργό στρατιωτική δράση και αποστρατεύτηκε την 1 Ιουνίου 1918.

Στο νεοσύστατο κράτος του Βασιλείου των Σέρβων, δεν επιδιώκει στρατιωτική θητεία ακόμα και ως έφεδρος αξιωματικός

Απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1930.

Πηγές

• Pетар Опачић (2008). Војвода Живојин Мишић (Друго издање έκδοση). БеоСинг, Београд. σελ. 405. ISBN 378-86-87187-00-9. 
• Милић Милићевић; Љубодраг Поповић (2003). Генерали Војске Кнежевнине и Краљевине Србије. Војноиздавачки завод. σελίδες 93–97. ISBN 86-335-0142-2.