Μιχάλης Σινάκος
| Μιχάλης Σινάκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1897 Επανομή |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1979 Θεσσαλονίκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός γεωργός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και Παλλαϊκό Μέτωπο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης) |
Ο Μιχάλης Σινάκος (1897 - 13 Νοεμβρίου 1979) ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου το 1936 και αντιστασιακός. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο και την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στη Ρουμανία. Επαναπατρίστηκε το 1976 και απεβίωσε το 1979.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μιχάλης Σινάκος γεννήθηκε το 1897 στην Επανομή Θεσσαλονίκης από ευκατάστατη αγροτική οικογένεια και ήταν και ο ίδιος αγρότης.[1] Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα και έγινε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών Μακεδονίας.[2] Εντάχθηκε αργότερα στο ΚΚΕ και αρχικά ήταν χαμηλόβαθμο στέλεχος.
Στην ηγεσία του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1931 μετά την καθαίρεση της ΚΕ του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή λόγω της φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές, προωθήθηκε στην ηγεσία του κόμματος και έγινε μέλος της ΚΕ τον Γενάρη του 1934 στην 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ. Τον Μάρτιο του 1934 στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΕ επικυρώθηκε η εκλογή του στην ΚΕ του κόμματος, ενώ τον Δεκέμβριο του 1935 στο 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχθηκε πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.[3] Ο Σινάκος πήγε στη Μόσχα και φοίτησε στις κομματικές σχολές ΚUTV.
Στο έβδομο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα (25 Ιουλίου - 21 Αυγούστου 1935) ο Σινάκος μετείχε στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ μαζί με τους Στέλιο Σκλάβαινα, Γιάννη Ιωαννίδη, Γιάννη Μιχαηλίδη, Μιχάλη Τυρίμο, Δημήτρη Σακαρέλο, Νίκο Πλουμπίδη και Ανδρέα Τσίπα.
Ο Σινάκος εκλέχθηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ στις εκλογές του 1936 με τη συμμαχία του Παλλαϊκού Μετώπου[4]. Στα αιματηρά γεγονότα τον Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τη σύλληψή του, τον Αύγουστο του 1936, ήταν στην ηγετική ομάδα του Νίκου Ζαχαριάδη που καθοδηγούσε το ΚΚΕ.
Δικτατορία Μεταξά - Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τις πρώτες κιόλας μέρες που εγκαθιδρύθηκε η Δικτατορία του Μεταξά ο Σινάκος συνελήφθηκε από την Ασφάλεια μαζί με εκατοντάδες άλλα άτομα.[5] Κρατήθηκε σε διάφορα μέρη και τελικά φυλακίστηκε στο Στρατόπεδο Κρατουμένων Κομμουνιστών Ακροναυπλίας.[6] Εκεί ήταν στην ηγεσία της καθοδήγησης μαζί με τους Ιωαννίδη, Θέο, Βερβέρη και Τσίπα. Στη διάρκεια της κατοχής μεταφέρθηκε σε άλλες φυλακές, κατάφερε να αποδράσει στα τέλη του 1943, να ενταχθεί στο ΕΑΜ και στο γραφείο Μακεδονίας-Θράκης του ΚΚΕ.[7]
Το 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Θεσσαλονίκης της ΠΕΕΑ (Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης).[8]
Εμφύλιος πόλεμος και μετά τον εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ[9] και είχε εγκατασταθεί με την ηγεσία του κόμματος στο Γράμμο. Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949, εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία. Συνέχισε να βρίσκεται στην ηγεσία του ΚΚΕ μέχρι το 8ο Συνέδριο το 1961,[10] ενώ το 10ο συνέδριο του ΚΚΕ το 1978 τον εξέλεξε βετεράνο του κόμματος. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσε ως πολιτικός πρόσφυγας στις ανατολικές χώρες, επαναπατρίστηκε το 1976 και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.[11]
Απεβίωσε τρία χρόνια μετά τον επαναπατρισμό του, στις 13 Νοεμβρίου 1979 και τάφηκε στο νεκροταφείο της Επανομής.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 233-234
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 233-234
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.262 & 284
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ. 292-293
- ↑ Λιναρδάτος (1967), σελ.51
- ↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ.206-208
- ↑ Πέθανε ο Μ. Σινάκος, Ριζοσπάστης, 14-11-1979, σελ. 9.
- ↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ. 1206
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.592 & 603
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 233-234
- ↑ Ριζοσπάστης, 22-1-1975, συνέντευξη και φωτογραφία του Μ. Σινάκου, σελ. 3
- ↑ Πέθανε ο Μ. Σινάκος, Ριζοσπάστης, 14-11-1979, σελ. 9.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2015
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
- "Ακροναυπλία" (θρύλος και πραγματικότητα), Γιάννης Μανούσακας, εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ, Αθήνα 1978
- "Η 4η Αυγούστου", Σπύρος Λιναρδάτος, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Αθήνα 1967