Μετάλλιο Φιλντς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάλλιο Φιλντς
Απονέμεται γιαΒραβείο για εξαιρετικά επιτεύγματα στον χώρο των μαθηματικών.
Απονέμεται απόΔιεθνής Μαθηματική Ένωση
Πρώτη απονομή1936
Ιστοσελίδαhttp://www.mathunion.org/general/prizes/fields/details

Το Μετάλλιο Φιλντς (αγγλ. Fields Medal), επίσημα γνωστό ως Διεθνές Μετάλλιο για Εξαιρετικές Ανακαλύψεις στα Μαθηματικά (αγγλ. International Medal for Outstanding Discoveries in Mathematics) είναι βραβείο που απονέμεται σε δύο, τρεις ή τέσσερις μαθηματικούς κάτω των 40 ετών σε κάθε διεθνές συνέδριο της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης (IMU), το οποίο διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Το όνομα του βραβείου είναι προς τιμήν του Καναδού μαθηματικού Τζον Τσαρλς Φιλντς [1], ο οποίος εγκαινίασε το βραβείο, σχεδίασε το μετάλλιο και ανέλαβε την κάλυψη του χρηματικού ποσού που συνόδευε το βραβείο.

Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα ακαδημαϊκής αριστείας της ARWU, το Μετάλλιο Φιλντς θεωρείται σταθερά ως το κορυφαίο βραβείο στον τομέα των μαθηματικών παγκοσμίως[2] , ενώ σε μια άλλη έρευνα φήμης που διεξήχθη από το IREG το 2013-14, το Μετάλλιο Φιλντς ήρθε αμέσως μετά το Βραβείο Άμπελ ως το δεύτερο πιο διάσημο διεθνές βραβείο στα μαθηματικά[3][4]. Συνοδεύεται με το χρηματικό ποσό των 15.000 δολαρίων Καναδά. Το βραβείο απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1936 στον Φινλανδό μαθηματικό Λαρς Άλφορς και στον Αμερικανό μαθηματικό Τζέσι Ντάγκλας και απονέμεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1936. Στόχος του βραβείου είναι να δώσει διεθνή αναγνώριση και υποστήριξη σε νέους μαθηματικούς που έκαναν σημαντικές συνεισφορές στον χώρο των μαθηματικών. Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως το «Βραβείο Νόμπελ των Μαθηματικών».

Προϋποθέσεις απονομής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μετάλλιο Φιλντς θεωρείται από την αρχή ως το βραβείο με το μεγαλύτερο κύρος στον τομέα των μαθηματικών και συχνά χαρακτηρίζεται ως το βραβείο Νόμπελ των μαθηματικών[5][6][7] Σε αντίθεση με το βραβείο Νόμπελ, το Μετάλλιο Φιλντς απονέμεται μόνο κάθε τέσσερα χρόνια. Το Μετάλλιο Φιλντς έχει επίσης όριο ηλικίας: ο αποδέκτης πρέπει να είναι κάτω των 40 ετών την 1η Ιανουαρίου του έτους κατά το οποίο απονέμεται το μετάλλιο. Ο κανόνας των κάτω των 40 ετών βασίζεται στην επιθυμία του Φιλντς ότι "ενώ πρόκειται για αναγνώριση της εργασίας που έχει ήδη γίνει, ταυτόχρονα προορίζεται να αποτελέσει ενθάρρυνση για περαιτέρω επιτεύγματα εκ μέρους των παραληπτών και κίνητρο για ανανεωμένη προσπάθεια από την πλευρά άλλων."[8] Επιπλέον, ένα άτομο μπορεί να βραβευτεί μόνο με ένα μετάλλιο Φιλντς- οι νικητές δεν δικαιούνται να βραβευτούν με μελλοντικά μετάλλια[9].

Το μετάλλιο απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1936, 64 άτομα έχουν κερδίσει το μετάλλιο μέχρι το 2022[10] Με εξαίρεση δύο κατόχους διδακτορικού στη Φυσική ( Έντουαρντ Γουίτεν και Μάρτιν Χάιρερ)[11], μόνο άτομα με διδακτορικό στα μαθηματικά έχουν κερδίσει το μετάλλιο[12].

Κατάλογος των βραβευμένων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ἐτος Νικητές
1936 Λαρς Άλφορς ( Φινλανδία), Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Τζέσι Ντάγκλας ( ΗΠΑ), Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης
1950 Λοράν Σβαρτς ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Νανσύ
Ατλ Σέλμπεργκ (Νορβηγία Νορβηγία ), Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Princeton
1954 Κουνιχίκο Κοντάιρα ( Ιαπωνία), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Ζαν-Πιερ Σερ ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Παρισιού
1958 Κλάους Ροθ (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
Ρενέ Τομ ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου
1962 Λαρς Χέρμαντερ ( Σουηδία), Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης
Τζον Μίλνορ ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
1966 Μάικλ Φράνσις Ατίγια (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πολ Κοέν ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Στάνφορντ
Αλεξάντερ Γκρότεντικ ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Παρισιού
Στίβεν Σμέιλ ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Μπέρκλεϋ)
1970 Άλαν Μπέικερ (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Χεϊσούκε Χιρονάκα ( Ιαπωνία), Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Σεργκέι Νόνικοφ (Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση ), Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Τζον Γκριγκς Τόμσον ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
1974 Ενρίκο Μπομπιέρι ( Ιταλία), Πανεπιστήμιο της Πίζας
Ντέιβιντ Μάμφορντ ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
1978 Πιερ Ντελίν (Βέλγιο Βέλγιο ), Ινστιτούτο Προηγμένων Επιστημονικών Μελετών
Τσαρλς Φέφερμαν ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Γκριγκόρι Μαργκούλις (Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση ), Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Ντάνιελ Κουίλεν ( ΗΠΑ), Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης
1982 Αλέν Κον ( Γαλλία), Ινστιτούτο Προηγμένων Επιστημονικών Μελετών
Γουίλιαμ Θέρστον ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Σινγκ-Τουνγκ Γιάου ( ΗΠΑ), Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Princeton
1986 Σάιμον Ντόναλντσον (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Γκερντ Φάλτινγκς ( Γερμανία), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Μάικλ Φρίντμαν ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο
1990 Βλαντίμιρ Ντρίνφελντ (Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση ), Ινστιτούτο Φυσικής του Γιάρκοφ
Βόγκαν Τζόουνς (Νέα Ζηλανδία Νέα Ζηλανδία ), Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Μπέρκλεϋ)
Σιγκεφούμι Μόρι ( Ιαπωνία), Πανεπιστήμιο του Κιότο
Έντουαρντ Βίτεν ( ΗΠΑ), Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Princeton
1994 Πιερ-Λουί Λιόν ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Παρισιού-Ντοφίν (Paris-Dauphine)
Ζαν-Κριστόφ Γιοκόζ ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Paris-Sud
Ζαν Μπουργκέν (Βέλγιο Βέλγιο ), Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Princeton
Έφιμ Ζελμάνοφ ( Ρωσία), Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον
1998 Ρίτσαρντ Μπόρτσερντς ( Νότια Αφρική ), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Τίμοθι Γκάουερς (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Μαξίμ Κόντσεβιτς ( Ρωσία), Ινστιτούτο Προηγμένων Επιστημονικών Μελετών
Κέρτις ΜακΜάλεν ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
2002 Βλαντίμιρ Βοεβόντσκι ( Ρωσία), Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Princeton
Λοράν Λαφόργκ ( Γαλλία), Ινστιτούτο Προηγμένων Επιστημονικών Μελετών
2006 Αντρέι Οκούνκοφ ( Ρωσία), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Γκριγκόρι Περελμάν ( Ρωσία), Ινστιτούτο Μαθηματικών Στέκλοφ
Τέρενς Τάο ( Αυστραλία), Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Λος Άντζελες)
Ουέντελιν Βέρνερ ( Γαλλία), Πανεπιστήμιο του Paris-Sud
2010 Έλον Λίντενστραους ( Ισραήλ), Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ
Νγκο Μπάο Τσάου (Βιετνάμ Βιετνάμ y Γαλλία), Πανεπιστήμιο Paris-Sud 11 ή Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών
Στάνισλαβ Σμιρνόφ ( Ρωσία), Πανεπιστήμιο της Γενεύης
Σεντρίκ Βιλανί ( Γαλλία), Ινστιτούτο Ανρί Πουανκαρέ
2014 Αρτούρ Αβίλα (Βραζιλία Βραζιλία y Γαλλία), Εθνικό Ινστιτούτο Καθαρών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών
Μανιούλ Μπαργκάβα (Καναδάς Καναδάς y  ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Μάρτιν Χάιρερ (Αυστρία Αυστρία ), Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου
Μαριάμ Μιρζαχανί (Ιράν Ιράν ), Πανεπιστήμιο Στάνφορντ
2018 Κότσερ Μπίρκαρ (Ιράν Ιράν y Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Αλέσιο Φιγκάλι ( Ιταλία), Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης
Πέτερ Σόλτσε ( Γερμανία), Πανεπιστήμιο της Βόννης
Ακσάι Βενκατές ( Αυστραλία), Πανεπιστήμιο Στάνφορντ
2022 Ουγκώ Ντουμινίλ-Κοπέν ( Γαλλία), Ινστιτούτο Επιστημονικών Μελετών
Τζουν Χου ( ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Τζέιμς Μέιναρντ (Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο ), Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Μαρίνα Βιάζοβσκα ( Ουκρανία), Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάνης

Το Μετάλλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πίσω πλευρά του μεταλλίου

Το μετάλλιο σχεδιάστηκε από τον Καναδό γλύπτη Ρόμπερτ Τέιτ Μακένζι[13]. Είναι κατασκευασμένο από χρυσό 14ΚΤ, έχει διάμετρο 63,5 χιλιοστά και ζυγίζει 169 γραμμάρια[14].

  • Στον μπροστινό μέρος υπάρχει ένα πορτρέτο του Αρχιμήδη και ένα απόφθεγμα στα λατινικά του ποιητή Μάρκου Μανίλιου[15] : "Transire suum pectus mundoque potiri", δηλαδή " Ξεπέρασε τον εαυτό σου και κατέκτησε τον κόσμο "[5]
  • Στην πίσω πλευρά αναγράφεται μια φράση στα λατινικά:
CONGREGATI
EX TOTO ORBE
MATHEMATICI
OB SCRIPTA INSIGNIA
TRIBUERE

Μετάφραση: "Οι μαθηματικοί από όλο τον κόσμο βραβεύτηκαν για τις εξαιρετικές συνεισφορές τους "[5].

Στο βάθος υπάρχει μία απεικόνιση του τάφου του Αρχιμήδη, με τη χάραξη του θεωρήματός του " «Περί σφαίρας και κυλίνδρου»[16]" τοποθετημένη πίσω από ένα κλαδί. "

Στο πλαίσιο είναι γραμμένο το όνομα του βραβευμένου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «About Us: The Fields Medal». The Fields Institute, Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2010. 
  2. «Top Award, ShanghaiRanking Academic Excellence Survey 2017 | Shanghai Ranking – 2017». Shanghairanking.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2018. 
  3. IREG Observatory on Academic Ranking and Excellence. IREG List of International Academic Awards (PDF). Brussels: IREG Observatory on Academic Ranking and Excellence. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  4. Zheng, Juntao; Liu, Niancai (2015). «Mapping of important international academic awards». Scientometrics 104 (3): 763–791. doi:10.1007/s11192-015-1613-7. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Gondard, Claude· Normandi roto impr.) (2012). Théorème vivant. Paris: B. Grasset. ISBN 978-2-246-79882-8. 812521782. 
  6. «Fields Medal». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2023. 
  7. «Fields Medal». www.uchicago.edu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2023. 
  8. Hoffman, Frances (2011). Turbulent times in mathematics : the life of J.C. Fields and the history of the Fields medal. Providence, R.I.: American Mathematical Society. ISBN 978-0-8218-6914-7. 733546582. 
  9. «Rules for the Fields Medal» (PDF). mathunion.org. 
  10. «Fields Medal». International Mathematical Union. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  11. «Edward Witten». World Science Festival. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. Kollár, János (2014). «Is there a curse of the Fields medal?» (PDF). Princeton University. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  13. «Fields Institute - The Fields Medal». www.fields.utoronto.ca. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  14. «Fields Medal». International Mathematical Union. 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2022. 
  15. Frontmatter. DE GRUYTER. 31 Δεκεμβρίου 1998. σελίδες i–iv. 
  16. «Αρχιμήδης – ΕΜΕ - Ημαθίας». Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022.