Μερνεφθά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μερνεφθά
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος2  Μαΐου 1203 π.Χ. (περίπου)
Τόπος ταφήςΚοιλάδα των Βασιλέων
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Αίγυπτος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑρχαία αιγυπτιακή γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνητικός υπάλληλος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙσετνοφρέτ Β΄
Τακάτ
ΤέκναΣέτι Β΄
Τουοσρέτ
Αμενμεσής
Merenptah
ΓονείςΡαμσής Β΄ και Isetnofret
ΑδέλφιαHenuttawy
Meritamen
Bintanath
Meryatum
Amun-her-khepeshef
Ramesses
Khaemweset
Ramesses-Meryamun-Nebweben
Pareherwenemef
Nebettawy
Οικογένειαδέκατη ένατη δυναστεία Φαραώ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΦαραώ (1213 π.Χ.–1202 π.Χ.)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μερνεφθά υπήρξε ο τέταρτος κατά σειρά Φαραώ της 19ης Δυναστείας στην Αρχαία Αίγυπτο. Κυβέρνησε από το έτος 1213 - 1204 π.Χ.[2]

Βιογραφία και βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο τρίτος γιος και συνολικά το 13ο παιδί του Ραμσή Β΄ και της συζύγου του Ισετνοφρέτης. Σύζυγοί του έγιναν η αδελφή του, Ισισνοφρέτη, και η Ταχάτ. Απέκτησε δύο υιούς, οι οποίοι τον διαδέχθηκαν. Λόγω της μακράς βασιλείας του πατέρα του, ο Μερνεφθά ήταν ήδη κοντά στα εβδομήντα όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, ενώ οι αδελφοί του είχαν αποβιώσει. Έλαβε το ανώτατο αξίωμα του Φαραώ στις 28 Ιουνίου 1213.[3] Σύμφωνα με τον Μανέθωνα κυβέρνησε 19 χρόνια και 6 μήνες. Οι ιστορικές πηγές τεκμηριώνουν 9 χρόνια και 3 μήνες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κατέπνιξε διάφορες εξεγέρσεις στη Συρία, Λιβύη, Νουβία. Έστειλε επίσης μια σοδειά δημητριακών στον βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Β΄ για να τους βοηθήσει σε καιρό λιμού.

Ο τάφος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η νεκρόπολη του Μερνεφθά βρίσκεται στην κοιλάδα των Βασιλέων. Ο τάφος του ήταν ανοικτός από την αρχαιότητα. Περιέχει δύο σαρκοφάγους από γρανίτη και υπολείμματα μιας τρίτης από αλάβαστρο. Η μούμια του ανακαλύφθηκε το 1898 από τον Βίκτορ Λορέ στον τάφο του Αμένοφη Β΄, όπου είχε μεταφερθεί στα τέλη της 20ής δυναστείας. Ονομάζεται λευκή μούμια λόγω του χρώματός της.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  2. Τόμας Σνάϊντερ, Lexikon der Pharaonen, σελ. 319
  3. Wolfgang Helck: Geschichte des alten Ägypten. Brill, Leiden 1981, ISBN 90-04-06497-4, S. 191.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Kenneth Anderson Kitchen: Ramesside Inscriptions, 4: Merenptah & the late nineteenth Dynasty. Blackwell, Oxford 2003, ISBN 0-631-18429-5
  • Hourig Sourouzian: Les monuments du roi Merenptah. Zabern, Mainz 1989. ISBN 3-8053-1053-6
  • A.P. Zivie: Quelques remarques sur un monument nouveau de Mérenptah. Göttinger Miszellen. Bd 18. Göttingen 1975, S. 45–50.
  • U. Cruz-Uribe: On the wife of Merenptah. Göttinger Miszellen. Bd 24. Göttingen 1977, S. 23–32.
  • Marianne Eaton-Krauss: Seti-Merenptah als Kronprinz Merenptahs. Göttinger Miszellen. Bd 50. Göttingen 1981, S. 15–22.
  • Jan Assmann: Die Inschrift auf dem äußeren Sarkophagdeckel des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 47–73.
  • Jan Assmann : Neith spricht als Mutter und Sarg. Interpretation und metrische Analyse der Sargdeckelinschrift des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 115–139.
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Hourig Sourouzian: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 2. Grabungsbericht (7. und 8. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 51. Zabern, Mainz 1995, S. 57–83.
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Uwe Minuch, Walter Niederberger, Anne Seiler: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 3. Grabungsbericht (9. und 10. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 52. Zabern, Mainz 1996, S. 201–232. ISBN 3-8053-1861-8
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Walter Niederberger, Hourig Sourouzian, Laurent Stalder: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 4. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 55. Zabern, Mainz 1999, S. 13–62.
  • Horst Jaritz u.a.: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 5. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 57. Zabern, Mainz 2001, S. 141–170.
  • Τόμας Σνάϊντερ: Lexikon der Pharaonen, Artemis & Winkler, München 1997, ISBN 3-7608-1102-7, St. 159–162

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]