Ματθίλδη της Σαβοΐας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ματθίλδη της Σαβοΐας
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος3  Δεκεμβρίου 1158[1]
Κοΐμπρα[2]
Αιτία θανάτουεπιπλοκή κατά τον τοκετό
Τόπος ταφήςMonastery of Santa Cruz[2][3]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας (1146–1157)[4][2]
ΤέκναΜαφάλντα της Πορτογαλίας (γενν. 1153)
Ουρράκα της Πορτογαλίας
Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας
Θηρεσία της Πορτογαλίας, κόμισσα της Φλάνδρας
Σάντσα της Ποτογαλίας
ΓονείςΑμεδαίος Γ΄ της Σαβοΐας[2][5] και Μαώ του Αλμπόν[5]
ΑδέλφιαΟυμβέρτος Γ΄ της Σαβοΐας[6]
ΟικογένειαΟίκος της Σαβοΐας[7]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαQueen Consort of Portugal (1146–1157)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ματθίλδη της Σαβοΐας (ιταλικά: Mafalda di Savoia, 11254 Νοεμβρίου 1157/1158) ήταν η πρώτη βασίλισσα της Πορτογαλίας ως νόμιμη σύζυγος του Αλφόνσου Α΄ της Πορτογαλίας (1246).[8][9] Η Ματθίλδη ήταν κόρη του κόμη Αμεδαίου Γ΄ της Σαβοΐας και της Μαώς, κόρης του Γκιγκ Γ΄ κόμη του Αλμπόν.[10] Η θεία του Αδελαΐδα του Μωριέν έγινε δεύτερη σύζυγος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του Παχύ και ο μεγάλος θείος της ήταν ο Πάπας Κάλλιστος Β΄ (1119 - 1124).[11] Ο πατέρας της συμμετείχε στην Β΄ Σταυροφορία, αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος που έγινε η κόρη του σύζυγος του πρώτου μονάρχη της Πορτογαλίας. Η απαραίτητη προϋπόθεση για μια συμμαχία με στόχο να διώξει τους Μαυριτανούς από την Πορτογαλία και να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία του νέου βασιλιά θα ήταν μια νύφη χωρίς καμία επίδραση από το Βασίλειο του Λεόν.[12] Μία επιλογή από τα γειτονικά βασίλεια της Ιβηρικής πιθανώς να μην γινόταν δεκτή λόγω συγγένειας.[13]

Βασίλισσα της Πορτογαλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γαμήλια πρόταση έγινε από τον παπικό απεσταλμένο στην Ιβηρική Γκύντο Πιζάνο που ήταν ένας από τους μάρτυρες στην υπογραφή της "Συνθήκης της Ζαμόρα" (1143).[14] Η Ματθίλδη εμφανίζεται για πρώτη φορά σε διάταγμα μαζί με την σύζυγο της (23 Μαΐου 1146) στην επικύρωση μιας δωρεάς που είχε γίνει από την πεθερά της Θηρεσία, κόμισσα της Πορτογαλίας στο Τάγμα του Κλυνύ.[15] Παρέμεινε πιστή στο Κιστερκιανό Τάγμα, ίδρυσε το μοναστήρι του Κόστα στο Γκιμαράες και ένα ξενοδοχείο για τους προσκυνητές και τους φτωχούς.[16] Το νοσοκομείο θα έπρεπε σύμφωνα με την διαθήκη της να διατηρείται καθαρό, να διαθέτει συνεχώς νέες κλίνες και αν κάποιος από τους ιδρυτές του πέθαινε εκεί θα έπρεπε να γίνονται εορτές τριών ημερών για την σωτηρία της ψυχής του.[17] Ο συγγραφέας Ουόλτερ Μάπ σε μια από τις ιστορίες του γράφει ότι ο βασιλιάς Αλφόνσος Α΄ πείστηκε από τους κακούς συμβούλους του να θανατώσει την έγκυο σύζυγο του από ζήλεια, καμιά άλλη πηγή δεν το αναφέρει συνεπώς δεν έγινε αποδεκτό.[18] Η βασίλισσα Ματθίλδη πέθανε στην Κοΐμπρα στις 3 Δεκεμβρίου του 1157 ή του 1158, τάφηκε στο μοναστήρι της Σάντα Κρουζ μαζί με τον σύζυγο της που πέθανε περισσότερο από 27 χρόνια αργότερα. Άφησε επτά παιδιά από τα οποία μονάχα τα τρία ο Σάντσο, η Ουρράκα και η Θηρεσία έφτασαν στην ενηλικίωση.[19]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άν και τα Πορτογαλικά Βασιλικά Χρονικά καταγράφουν τον γάμο ανάμεσα στον Αλφόνσο Α΄ και την Ματθίλδη το 1145 τα ονόματα τους εμφανίζονται για πρώτη φορά μαζί σε βασιλικά διατάγματα τον Μάιο του 1146. Ο ιστορικός Ζοσέ Ματτόζο με βάση τα "Νέα της Κατάκτησης του Σανταρέμ" σημειώνει ότι την ημέρα που αλώθηκε η πόλη (15 Μαΐου 1147) δεν είχε κλείσει ακόμα ένας χρόνος από τον γάμο τους. Με βάση το γεγονός ότι την Πεντηκοστή δεν γινόντουσαν γάμοι ο Ματτόζο υποθέτει ότι ο μεταξύ τους γάμος έγινε τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 1146, πιθανότατα στις 31 Μαρτίου που έπεφτε η Κυριακή του Πάσχα την ίδια χρονιά.[20] Ο γαμπρός ήταν 38 ετών και η νύφη 21, ο Αλφόνσος και η Ματθίλδη απέκτησαν :

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. estudogeral.uc.pt/bitstream/10316/29591/1/Portugal%20e%20o%20Piemonte.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021. σελ. 29.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
  3. 3,0 3,1 estudogeral.uc.pt/bitstream/10316/29591/1/Portugal%20e%20o%20Piemonte.pdf. σελ. 29.
  4. p11429.htm#i114285. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 estudogeral.uc.pt/bitstream/10316/29591/1/Portugal%20e%20o%20Piemonte.pdf. σελ. 21.
  6. estudogeral.uc.pt/bitstream/10316/29591/1/Portugal%20e%20o%20Piemonte.pdf. σελ. 22.
  7. estudogeral.uc.pt/bitstream/10316/29591/1/Portugal%20e%20o%20Piemonte.pdf.
  8. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 67
  9. Mattoso 2014, σ. 227
  10. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 67
  11. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 69
  12. Rodrigues Oliveira 2010, σσ. 67–68
  13. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 80
  14. Rodrigues Oliveira 2010, σσ. 67–68
  15. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 75
  16. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 75
  17. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 75
  18. Mattoso 2014, σσ. 224–225
  19. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 77
  20. Mattoso 2014, σ. 220
  21. Caetano de Souza 1735, σ. 60
  22. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 71
  23. Mattoso 2014, σ. 226
  24. Mattoso 2014, σ. 226
  25. Mattoso 2014, σ. 226
  26. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 79
  27. Arco y Garay 1954, σ. 168
  28. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 80
  29. Mattoso 2014, σ. 226
  30. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 79
  31. Mattoso 2014, σσ. 372-373
  32. Caetano de Souza 1735, σ. 60
  33. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 71
  34. Mattoso 2014, σ. 226
  35. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 78
  36. Mattoso 2014, σσ. 287-288 και 290
  37. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 71
  38. Mattoso 2014, σ. 226
  39. Mattoso 2014, σ. 227
  40. Mattoso 2014, σσ. 227 και 383
  41. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 71
  42. Caetano de Souza 1735, σ. 60

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
  • Caetano de Souza, Antonio (1735). Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa (PDF) (in Portuguese). Vol. I. Lisbon: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva.
  • La Friganiére, Frederico Francisco de (1859). Memorias da rainhas de Portugal (in Portuguese). Lisbon: Typographia Universal.
  • Mattoso, José (2014). D. Afonso Henriques (in Portuguese). Lisbon: Temas e Debates.
  • Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (in Portuguese). Lisbon: A esfera dos livros.