Μαρμαρίδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μαρμαρίς)

Συντεταγμένες: 36°51′23″N 28°16′16″E / 36.85639°N 28.27111°E / 36.85639; 28.27111


Μαρμαρίδα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μαρμαρίδα
36°51′23″N 28°16′16″E
ΧώραΤουρκία
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία Μούγλων
Έκταση878,1 km²
Υψόμετρο7 μέτρα
Πληθυσμός97.818 (2022)
Ταχ. κωδ.48700
Ζώνη ώραςUTC+03:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Μία από τις μαρίνες της πόλης
Μαρμαρίς

Η Μαρμαρίς ή Μαρμαρίδα[1] (τουρκικά: Marmaris, αρχαία ελληνικά: Φύσκος) είναι παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο και λίμανι στις τουρκικές ακτές του Αιγαίου. Ανήκει στην επαρχία Μούγλων. Η πόλη το 2012 είχε 34.047 κατοίκους ενώ η περιφέρεια Μαρμαρίς είχε 83.081 κατοίκους. Η πόλη βρίσκεται απέναντι από τη πόλη της Ρόδου.

Στον 6ο αιώνα π.Χ. στη θέση της σύγχρονης πόλης βρισκόταν η αρχαία ελληνική πόλη Φύσκος. Η πόλη ανήκε στην Καρία και ήταν επίνειο των Μυλασών. Στην πόλη στρατοπέδευσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής κατά την εκστρατεία του για την κατάκτηση της Ρόδου το 1522, η οποία ανήκε στους Ιωαννίτες Ιππότες. Η πόλη καταστράφηκε από σεισμό το 1957 και στη συνέχεια ξαναχτίστηκε.[2] [3] Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται πολύ γρήγορα από τη δεκαετία του 1980 και μετά ως τουριστικός προορισμός. Σήμερα αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό κατά μήκος της τουρκικής ριβιέρας στον οποίο λειτουργούν πέντε μαρίνες[4].

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την περίοδο του Μπέιλικ του Μεντεσέ η πόλη έγινε γνωστή ως Marmaris, ένα όνομα που προέρχεται από την ελληνική λέξη μάρμαρον (Τουρκικά: mermer). Η ονομασία οφείλεται στα πλούσια κοιτάσματα μαρμάρου στην περιοχή και τον εξέχοντα ρόλο του λιμανιού της πόλης στο εμπόριο μαρμάρου.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαιότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν είναι βέβαιο πότε ιδρύθηκε η Μαρμαρίς, αλλά τον 6ο αιώνα π.Χ. η τοποθεσία ήταν γνωστή ως Φύσκος (αρχαία ελληνικά: Φύσκος ή Φοῦσκα‎‎), επίσης λατινοποιημένη ως Physcus. Ήταν ένα τμήμα της Καρίας, που ανήκε στη Ρόδο και περιείχε ένα υπέροχο λιμάνι και ένα άλσος ιερό στη Λητώ.[5][6]

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, υπήρχε κάστρο στην τοποθεσία από το 3000 π.Χ. Η περιοχή τελικά τέθηκε υπό τον έλεγχο της Περσικής Αυτοκρατορίας. Το 334 π.Χ., η Καρία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και το Κάστρο του Φύσκου πολιορκήθηκε. Οι 600 κάτοικοι της πόλης συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν καμία πιθανότητα ενάντια στον στρατό εισβολής και έκαψαν τα τιμαλφή τους στο κάστρο πριν διαφύγουν στους λόφους. Έχοντας επίγνωση της στρατηγικής αξίας του κάστρου, οι εισβολείς επισκεύασαν τα κατεστραμμένα τμήματα, για να στεγάσουν μερικές εκατοντάδες στρατιώτες πριν επιστρέψει ο κύριος στρατός στην πατρίδα.

Οθωμανική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον ύστερο Μεσαίωνα η Μαρμαρίδα αποτελούσε μέρος του Μπειλίκ του Μεντεσέ. Στη συνέχεια, στα μέσα του δέκατου πέμπτου αιώνα, ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πορθητής κατέκτησε και ένωσε τις διάφορες φυλές και βασίλεια της Ανατολίας και των Βαλκανίων και κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη. Οι Ιωαννίτες Ιππότες, με έδρα τη Ρόδο, είχαν πολεμήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία για πολλά χρόνια και κατάφεραν να αντέξουν την επιθέσεις του Μωάμεθ Β' επίσης. Όταν ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ξεκίνησε να κατακτήσει την Ρόδο, η Μαρμαρίδα χρησίμευσε ως βάση για το Οθωμανικό ναυτικό. Το Κάστρο της Μαρμαρίδας ξαναχτίστηκε από την αρχή το 1522, για να φιλοξενήσει μια φρουρά του Οθωμανικού στρατού.

Το 1798 ναύαρχος Νέλσον συγκέντρωσε τον στόλο του στο λιμάνι στη Μαρμαρίδα πριν αποπλεύσει για την Αίγυπτο και τη Μάχη του Νείλου, που έβαλε τέλος στις φιλοδοξίες του Ναπολέοντα στη Μεσόγειο.[7]

Το 1801, μια βρετανική δύναμη 120 πλοίων υπό τον ναύαρχο Κέιθ και 14.000 στρατιώτες υπό τον Στρατηγό Αμπερκρόμπι αγκυροβόλησαν στον κόλπο για οκτώ εβδομάδες, χρησιμοποιώντας το χρόνο για να εκπαιδευτούν και να εφοδιαστούν ώστε να είναι έτοιμοι για την αποστολή τους να τερματίσουν τη Γαλλική εκστρατεία στην Αίγυπτο και τη Συρία.[8]

Σύγχρονη εποχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέα από το κάστρο της Μαρμαρίδας

Οι δύο σεισμοί στο Φετίγιε του 1957 κατέστρεψαν σχεδόν ολοκληρωτικά την πόλη. Μόνο το κάστρο και τα ιστορικά κτίρια, που το περιβάλλουν έμειναν άθικτα.

Οι εργασίες ανακαίνισης του κάστρου ξεκίνησαν το 1979. Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, μετατράπηκε σε μουσείο με επτά γκαλερί, η μεγαλύτερη από τις οποίες χρησιμοποιήθηκε ως εκθεσιακός χώρος. Η αυλή είναι γεμάτη εποχιακά λουλούδια. Χτισμένο την ίδια εποχή με το κάστρο, υπάρχει επίσης ένα μικρό Οθωμανική καραβανσεράι που χτίστηκε από τη μητέρα του Σουλεϊμάν Ayşe Hafsa Sultan στο παζάρι.

Τουρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μαρμαρίδα είναι πλέον ένας σημαντικός προορισμός για πακέτα διακοπών, ιδιαίτερα δημοφιλής στους Βρετανούς επισκέπτες. Αν και το γειτονικό Ίτσμελερ είναι θεωρητικά ένα ξεχωριστό θέρετρο, πλέον και τα δύο μαζί λίγο πολύ έχουν γίνει ένα θέρετρο.

Οι περισσότεροι επισκέπτες στη Μαρμαρίδα έρχονται για τις παραλίες και τα θαλάσσια σπορ. Υπάρχουν επίσης δημοφιλείς κρουαζιέρες, που πηγαίνουν σε νησιά στον γύρω κόλπο, όπως το Νησί Sedir (Τουρκικά: Sedir Adası), κοινώς γνωστό ως το νησί της Κλεοπάτρας, το οποίο φημίζεται για την απαλή, λευκή του άμμο. Οι καλοκαιρινοί επισκέπτες μπορούν επίσης να κάνουν ημερήσιες εκδρομές στα ελληνικά νησιά Σύμη και Ρόδο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Οδηγός Μαρμαρίς - Μαρμαρίδα
  2. «M7.1 – Dodecanese Islands, Greece». United States Geological Survey. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016. 
  3. «M7.3 – Dodecanese Islands, Greece». United States Geological Survey. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016. 
  4. «Δωδεκάμηνος προορισμός το Μαρμαρίς»[νεκρός σύνδεσμος] συνέντευξη του δημάρχου της πόλης στην εφημερίδα Ροδιακή, 19 Ιουνίου 2011
  5. Στράβων, Γεωγραφία, xiv; Stadiasmus Maris Magni § 245; Ptol., Geography 5.2.11.
  6.  (Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Physcus». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. 
  7. «Cornucopia Magazine : A Connoisseur's Guide to Marmaris & Bozburun Peninsula». www.cornucopia.net.  Unknown parameter |access- date= ignored (βοήθεια)
  8. Mackesy, Piers (1995). British Victory in Egypt, 1801: The End of Η κατάκτηση του Ναπολέοντα. σελ. 16.