Μαριγώ Ζαραφοπούλα
| Μαριγώ Ζαραφοπούλα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας ή 19ος αιώνας Ταταύλα |
| Θάνατος | 19ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κατάσκοπος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Η Μαριγώ Ζαραφοπούλα ήταν αγωνίστρια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και μέλος της Φιλικής Εταιρείας από την Κωνσταντινούπολη.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης όπου και κατοικούσε. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία[1] και όταν κατά τις αρχές του 1821, ο Ασημάκης Θεοδώρου πρόδωσε τα μυστικά της οργάνωσης στις οθωμανικές αρχές[2], ανέλαβε, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες της με διάφορους αξιωματούχους, να πληροφορηθεί λεπτομέρειες για το συμβάν, αποστολή την οποία έφερε εις πέρας[1][3]. Παράλληλα, χρησιμοποιώντας τις ίδιες γνωριμίες καθώς και τη σημαντική της περιουσία, πέτυχε την δραπέτευση των γιων του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη ως αιχμάλωτοι[1][4]. Όταν αποκαλύφθηκε η συμμετοχή της ίδιας αλλά και του εμπόρου αδελφού της, Χατζηβασίλη, στη Φιλική Εταιρεία, γνώρισε διώξεις ενώ ο αδελφός της καρατομήθηκε στις 23 Απριλίου του 1821. Τελικά, μετά από μεγάλες ταλαιπωρίες, η Ζαραφοπούλα κατάφερε να μεταβεί στην Ύδρα της επαναστατημένης Ελλάδας, κομίζοντας μαζί της μεγάλο χρηματικό ποσό το οποίο διέθεσε για τις ανάγκες της επανάστασης[1][5].
Στην Πελοπόννησο, χρησιμοποιήθηκε από τους Κολοκοτρώνη και Υψηλάντη ως κατάσκοπος εντός της Τριπολιτσάς και του Ναυπλίου. Τα επόμενα χρόνια, χρηματοδότησε την εκστρατεία του Φαβιέρου στην Κάρυστο καθώς και την αντίστοιχη του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στην Κρήτη[1][4]. Μεσούσης της επανάστασης, παντρεύτηκε τον αξιωματικό Γεώργιο ή Θεόδωρο Στεφάνου ο οποίος σκοτώθηκε μαχόμενος, αποκτώντας μαζί του δύο παιδιά[1][4]. Πέθανε άπορη μετά το 1865, έτος κατά το οποίο αιτήθηκε σύνταξη από την Επιτροπή Εκδουλεύσεων.
Την προσφορά της Ζαραφοπούλας στην επανάσταση, πιστοποίησαν με σχετικά έγγραφα αρκετοί σημαντικοί οπλαρχηγοί όπως οι Γενναίος Κολοκοτρώνης, Χατζηχρήστος, Νικηταράς κ.ά[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 11ος, σ. 170 - 171.
- ↑ Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας 2.0.
- ↑ Κούλα Ξηραδάκη, Γυναίκες του '21 - Προσφορές, ηρωισμοί και θυσίες, εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα - Γιάννινα 1995, σελ. 326.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ξηραδάκη, 1995, σ. 327.
- ↑ Ξηραδάκη, 1995, σ. 326 - 327.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κούλα Ξηραδάκη, Γυναίκες του '21 - Προσφορές, ηρωισμοί και θυσίες, εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα - Γιάννινα 1995.
- Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 11ος.