Μαρία Αρσένη
| Μαρία Αρσένη | |
|---|---|
 Η Μαρία Αρσένη στη διάρκεια βράβευσης μαθητών και μαθητριών το 1994 στην Πιερία | |
| Βουλευτής Πιερίας | |
| Περίοδος 1989 – 2004 | |
| Νομάρχης Πιερίας | |
| Περίοδος 1982 – 1986 | |
| Υφυπουργός Προεδρίας επί θεμάτων ισότητας των 2 φύλων | |
| Περίοδος 22 Νοεμβρίου 1993 – 15 Σεπτεμβρίου 1995 | |
| Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων | |
| Περίοδος 15 Σεπτεμβρίου 1995 – 22 Ιανουαρίου 1996 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 9 Μαρτίου 1944, Ιερισσός |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | ΠΑΣΟΚ |
| Παιδιά | Κρίτων Αρσένης |
| Σπουδές | Αγγλικής Φιλολογίας ΑΠΘ |
| Επάγγελμα | Καθηγήτρια Αγγλικών |
Η Μαρία Αρσένη (γενν. στις 9 Μαρτίου 1944) είναι Ελληνίδα πολιτικός, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που διετέλεσε νομάρχης και βουλευτής Πιερίας, περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας και υφυπουργός στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.[1] Είναι παντρεμένη με τον Δημοκράτη Αρσένη, Διπλ. Ηλεκτρολόγο Μηχανολόγο, πρώην Αντιδήμαρχο Θεσσαλονίκης, και έχει δύο γιους, τον Σπύρο και τον επίσης πολιτικό Κρίτωνα Αρσένη.[2]
Πρώτα χρόνια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Ιερισσό Χαλκιδικής, κόρη του Ηλία Σωτηρόπουλου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη.[2]
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέλος του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του, το 1974, υπήρξε ιδρυτικό μέλος (και αντιπρόεδρος του παραρτήματος Θεσσαλονίκης) της ΕΓΕ (Ένωση Γυναικών Ελλάδας), υπό την προεδρία της Μαργαρίτας Παπανδρέου. Την περίοδο από το 1975 ως το 1976 ήταν μέλος της επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης και της κλαδικής των εκπαιδευτικών.[2] Από το 1984 έως το 2008 εκλεγόταν ανελλιπώς στην Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος. Το 1994 εξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και επανεξελέγη το 1996 και το 1999. Το 2004 εξελέγη από το Εθνικό Συμβούλιο "Συνήγορος του Μέλους και του Φίλου του ΠΑΣΟΚ", θέση στην οποία επανεξελέγη το 2008.
Έχει υπηρετήσει σε πλήθος κυβερνητικών θέσεων.[3]
Συγκεκριμένα διετέλεσε:
- Νομάρχης Πιερίας (1982-1986).
- Γενική Γραμματέας Νέας Γενιάς στο Υπουργείο Πολιτισμού (1986-1987).
- Γενική Γραμματέας (περιφερειάρχης) Κεντρικής Μακεδονίας (1987-89).
- Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης με αρμοδιότητα σε θέματα ισότητας των δύο φύλων (1993-1995)
- Υφυπουργός Παιδείας (1995-1996).
Η Μαρία Αρσένη ήταν μια από τις πρώτες πέντε γυναίκες που έγιναν νομάρχες το 1982. Στη διάρκεια της θητείας της έγιναν έργα λιμάνι του Κίτρους, τα αντιπλημμυρικά έργα της πόλης της Κατερίνης, ολοκληρώθηκε η Εθνική Οδός προς Θεσσαλονίκη με δύο ξεχωριστές κατευθύνσεις και εκσυγχρονίστηκαν οι αλυκές Κίτρους. Συντελέστηκαν επίσης έργα και στον υπόλοιπο νομό.
Κατά τη θητεία της στη Νέα Γενιά υλοποιήθηκαν τα έργα υποδομής στη Χάλκη και έλαβε χώρα το συνέδριο στο ακριτικό νησί. Συντόνισε επίσης τα έργα της Biennale της Θεσσαλονίκης.
Υπήρξε η πρώτη Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας. Στη διάρκεια της θητείας της έγινε η περιφερειακή Θεσσαλονίκης και ο βιολογικός σταθμός καθαρισμού των αστικών λυμάτων της πόλης.
Κοινοβουλευτική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για πρώτη φορά ήταν υποψήφια βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Α' Θεσσαλονίκης το 1977.[4]
Εξελέγη 6 συνεχείς φορές βουλευτής του νομού Πιερίας με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές Ιουνίου 1989, Νοεμβρίου 1989, (αλλά έχασε την έδρα στις 08/03/1990), Απριλίου 1990 (παραιτήθηκε από βουλευτής τον Ιανουάριο του 1991), 1993, 1996 και 2000.
Το 2003 ανακοίνωσε την απόφασή της να μη θέσει ξανά υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα.
Το 1996 τέθηκε επικεφαλής της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στον Οργανισμό Συνεργασίας Εύξεινου Πόντου (ΟΣΕΠ). Εξελέγη αντιπρόεδρος και έπειτα πρόεδρος στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού αυτού, στον οποίο συμμετέχουν χώρες από τη Βαλκανική και τον Εύξεινο Πόντο.[3]
Γιος της είναι ο βουλευτής του ΜεΡΑ25 Κρίτων Αρσένης.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Γενική Γραμματεία Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Οι Νομάρχες της Αλλαγής", εφ. Τα Νέα, φύλλο 24ης Απριλίου 1982, σελ. 10.
- ↑ 3,0 3,1 Βιογραφία
- ↑ Κώστας Διγκαβές, "Εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985", εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 128.