Μαλαζγκίρτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°08′52″N 42°32′39″E / 39.1478°N 42.5442°E / 39.1478; 42.5442

Μαλαζγκίρτ
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μαλαζγκίρτ
39°8′52″N 42°32′39″E
ΧώραΤουρκία[1]
Διοικητική υπαγωγήΜους[1]
Πληθυσμός51.323 (2018)
Ταχ. κωδ.49400
Ζώνη ώραςUTC+03:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η μάχη του Μαντζικέρτ (19 Αυγούστου 1071 μ.Χ.)

Το Μαλαζγκίρτ (τουρκικά: Malazgirt, παλαιότερα Μαντζικέρτ, Manzikert, ελληνικά: Ματζιέρτη) είναι μικρή πόλη της Ανατολικής Τουρκίας, στην περιοχή της μεσαιωνικής Μεγάλης Αρμενίας, κοντά στη λίμνη Βαν. Έχει πληθυσμό 24.000 κατοίκων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τον 4ο αι., η πόλη ήταν ήδη έδρα σημαντικής επισκοπής και αναφέρεται ως τέτοια μέχρι τον 11ο αι. Το 725/6 ήταν έδρα συνόδου που συγκλήθηκε με σκοπό την ένωση της Αρμενικής και της Συριακής Εκκλησίας.[2] Το Μαντζικέρτ έφτασε στο απόγειο της ακμής του, ως στρατιωτικό και εμπορικό κέντρο κατά τον 9ο και 10ο αι., υπό την εξουσία των Καϋσιτών (Qays) εμίρηδων. Η κατάληψη και ισοπέδωση της πόλης από τους Βυζαντινούς, το 968/9, οι οποίοι την απέδωσαν στον πρίγκηπα Δαβίδ της Ταώ, σήμανε το τέλος της ακμής της. Με τον θάνατο του Δαυΐδ, το 1000, το Μαντζικέρτ περιήλθε και πάλι στη Βυζαντινή αυτοκρατορία.[2]

Το 1054, πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς, από τους Σελτζούκους του Τογκρούλ Μπεγκ[3].

Η πόλη είναι γνωστότερη από τη μάχη του Μαντζικέρτ, τον Αύγουστο του 1071. Κατά τη μάχη αυτή, ο ανομοιογενής (κατά βάση μισθοφορικός) στρατός των Βυζαντινών νικήθηκε αποφασιστικά από τους Σελτζούκους Τούρκους. Η ήττα οφειλόταν, κατά μεγάλο μέρος, στην προδοτική στάση στρατιωτικών και πολιτικών όπως οι Ιωάννης Δούκας, Ανδρόνικος Δούκας, Μιχαήλ Ψελλός. Ο ίδιος ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης, μαζί με πολλούς στρατηγούς, πιάστηκε αιχμάλωτος. Ακολούθησε ταπεινωτική συμφωνία με το Σουλτάνο Άλπ Αρσλάν για τη δημιουργία σελτζουκικού κράτους - αναχώματος κατά των επιδρομών εναντίον του Βυζαντίου. Ο Ρωμανός απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τυφλώθηκε και εξορίστηκε από το νέο αυτοκράτορα Μιχαήλ Δούκα στη νήσο Πρώτη της Προποντίδας, στην οποία πέθανε το 1072, από τα τραύματά του. Η μάχη αυτή σήμανε την ίδρυση του Σουλτανάτου του Ικονίου και, μαζί με την πολιτική αποσύνθεση του Βυζαντίου η οποία ακολούθησε, την οριστική εγκατάσταση των Τούρκων στην περιοχή της Ανατολίας και την απαρχή της πτώσης της αυτοκρατορίας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 GEOnet Names Server. 11  Ιουνίου 2018. 11846939.
  2. 2,0 2,1 Kazhdan 1991, σελ. 1288.
  3. Kazhdan 1991, σελ. 2127.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]