Μίρκο Αποστόλοβιτς
| Μίρκο Αποστόλοβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1782 Brajkovac, Kruševac |
| Θάνατος | 20 Νοεμβρίου 1868 Βελιγράδι |
| Τόπος ταφής | Νέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σερβία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Binbashi |
Ο Μίρκο Αποστόλοβιτς (σερβικά : Узун Мирко Апостоловић) (Μπράιβκοβατς 1782 - Βελιγράδι 20 Νοεμβρίου 1868) ήταν στρατιωτικός διοικητής στην πρώτη και στην Δεύτερη Σερβική Εξέγερση. Έλαβε το παρατσούκλι "Uzun" λόγω του ύψους του («Uzun» στα τουρκικά σημαίνει ψηλός).
Η οικογένειά του καταγόταν από την οικογένεια-φάρα Πιπέρα όπου μετακόμισε στα περίχωρα του Βελιγραδίου, την εποχή των Αυστρο-τουρκικών πόλεμων έμεινε στο Σρεμ. Ο πατέρας του Πέταρ και ο παππούς του Αποστόλ σκοτώθηκαν στον Αυστρο-Τουρκικό πόλεμο το 1792[1]. Μετά την επιστροφή από το Σρεμ ο Μίρκο με τη μητέρα του έζησε στο Μίσλοντιν από όπου μετακόμισε αργότερα στο Βελιγράδι.
Συμμετείχε στην μάχη του Βελιγραδίου στις 29-30 Νοέμβριου του 1806, όταν ο ίδιος με λίγους στρατιώτες του πέρασαν απαρατήρητοι στην πόλη και άνοιξε την πύλη του Σάβα όπου εισήλθε ο Σερβικός στρατός και απελευθερώθηκε την πόλη. Τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη με την τουρκική φρουρά της πύλης.
Πληγώθηκε στην μάχη του Κράλιεβο το 1805 στο κεφάλι, στο Σμεντέροβο το 1805 στον ώμο, στο Βελιγράδι το 1806 από ένα μαχαίρι στο δεξί του χέρι, στο Ούζιτσε 1805 ή 1807 στο ισχίο, στο Malajnica το 1807 στο στήθος, στον Ντρίνα το 1810 από σπαθί ανάμεσα στους μηρούς, και στο Paracin το 1805. Μετά την κατάρρευση της πρώτης σερβικής εξέγερσης θεράπευσε τα τραύματα του στη Βιέννη.
Συμμετείχε στη δεύτερη εξέγερση όπου πολέμησε με τους Τούρκους στο δάσος του Λίντεν και στο Τσανάκ. Όταν ρωτήθηκε να πιστοποιήσει ότι πολέμησε για χορήγηση σύνταξης από την κυβέρνηση το 1842 απάντησε "απόδειξη οι 7 πληγές μου!"
Ο Μίρκο αναφέρεται ότι ήταν πολύ θρήσκος, στο σπίτι του είχε δωμάτιο για να προσεύχεται, προοσευχόταν πάντα δυνατά για να τον ακούνε οι περαστικοί[2].
Στην πεντηκοστή επέτειο της δεύτερης Σερβικής Εξέγερσης στις 21 Μαΐου 1865τιμηθηκε με το παράσημο του σταυρού του Τακόβσκι και του απονεμήθηκε χρυσό μετάλλιο. Πέθανε το 1868 και τάφηκε στο Βελιγράδι. Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα στο Νέο Κοιμητήριο του Βελιγραδίου.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Знамените личности Брајковца
- Брајковац кроз векове - Узун Мирко Апостоловић
- Информација о његовом гробу (београдска гробља)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Узун Мирко Апостоловић της Σερβικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |