Μέγαρο Μαξίμου
| Μέγαρο Μαξίμου | |
|---|---|
.jpg) Το Μέγαρο Μαξίμου εν έτει 2011 | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | Μέγαρο |
| Αρχιτεκτονική | Νεοκλασική |
| Διεύθυνση | Ηρώδου Αττικού 19, TK 106 74, Αθήνα |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°58′24″N 23°44′26″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Αθήνα |
| Χώρα |  Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1912 |
| Ολοκλήρωση | 1912 |
| Κατάσταση | Λειτουργική, διατηρητέο |
| Χρήση | Πρωθυπουργικό γραφείο και συνεδρίαση Υπουργικού Συμβουλίου |
| Ιδιοκτήτης | Κυβέρνηση της Ελλάδας |
| Τεχνικές λεπτομέρειες | |
| Όροφοι | 2 |
| Σχεδιασμός και κατασκευή | |
| Αρχιτέκτονας | Αναστάσιος Χέλμης Αναστάσιος Μεταξάς |
| Χρηματοδότης | Δημήτριος Μάξιμος |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
.jpg)
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι κτίριο στην Αθήνα, στο οποίο στεγάζεται το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού της Ελλάδας. Από το 2019, συνεδριάζει σε αυτό και το Υπουργικό Συμβούλιο.
Έγινε η πρωθυπουργική έδρα το 1982, με πρωτοβουλία του υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Μένιου Κουτσόγιωργα. Ο πρώτος Πρωθυπουργός που εγκαταστάθηκε εκεί ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Πριν από το 1982, το γραφείο του Πρωθυπουργού βρισκόταν μόνο μέσα στο κτίριο της Βουλής. Οι Πρωθυπουργοί εξακολουθούν να έχουν γραφείο στο Κοινοβούλιο, εκτός από το επίσημο στο Μέγαρο Μαξίμου.
Χρησιμοποιείται ευρύτατα από τα ΜΜΕ ως για να αναφερθούν στην κυβέρνηση ή το περιβάλλον του πρωθυπουργού, πχ, πηγές του Μαξίμου αναφέρουν...
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις πρώτες δεκαετίες μετά την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους η περιοχή που γειτνίαζε με τα τότε βασιλικά ανάκτορα (η σημερινή Βουλή των Ελλήνων, στο ανατολικό άκρο της τότε Αθήνας), ήταν εκτός σχεδίου πόλεως και είχε χωράφια. Το οικόπεδο στο οποίο σήμερα βρίσκεται το Μέγαρο ανήκε το 1856 στους αδελφούς Άγγελο και Αργύρη Καραγιάννη.[1]
Το κτίριο θεμελιώθηκε το 1912, στην οδό Ηρώδου Αττικού 19, για λογαριασμό του Χιώτη εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού. Σχεδιάστηκε από τον Αναστάσιο Χέλμη.[2] Το 1916, η χήρα του Μιχαληνού, Ειρήνη, το γένος Μανούση, η οποία εν τω μεταξύ είχε παντρευτεί τον Δημήτριο Μάξιμο, πούλησε την οικία στον Λεωνίδα Εμπειρίκο. Το 1921 ξαναγόρασε το ημιτελές έως τότε μέγαρο. Στη συνέχεια, και αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο σπίτι, η οικογένεια Μαξίμου εγκαταστάθηκε σε αυτό.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής από τις γερμανικές αρχές, ως οικία του Γερμανού ναυάρχου των δυνάμεων του Αιγαίου. Μετά την απελευθέρωση έμεινε για ένα διάστημα ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα. Ο Μάξιμος, τραπεζίτης, διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας σε πολυκομματική κυβέρνηση συνασπισμού από τον Ιανουάριο του 1947 ως τον Αύγουστο του ίδιου έτους, υπήρξε δε ιδιαίτερα φιλότεχνος και για αυτό τον λόγο τους τοίχους του αρχοντικού του κοσμούσαν περίφημοι ζωγραφικοί πίνακες.
Το 1952, το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε το μέγαρο από τον Μάξιμο στην τιμή των 5,5 δισ. δραχμών. Κυβερνητική επιτροπή είχε εκτιμήσει την αξία του μεγάρου στα έντεκα δισεκατομμύρια, αλλά ο ιδιοκτήτης του όχι μόνο δέχτηκε να το παραχωρήσει με τα μισά χρήματα, αλλά προσέφερε και την επίπλωση της οικίας του μαζί με τους πίνακες που βρίσκονταν σε αυτήν.[3] Η κυβέρνηση, για να τιμήσει την προσφορά του Δημητρίου Μάξιμου, δήλωσε μέσω του προέδρου της ότι το κτίριο θα διατηρήσει το αρχικό του όνομα, δηλαδή Μέγαρο Μαξίμου.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι το 1982, το Μέγαρο χρησιμοποιήθηκε κάποιες φορές (όχι όμως σε σταθερή βάση) ως ξενώνας για πρωθυπουργούς και προέδρους άλλων χωρών που επισκέπτονταν την Αθήνα, όπως ο Γιουγκοσλάβος πρόεδρος Τίτο το 1955 και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ το 1980.
Την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, στο Μέγαρο έμενε ο αντιβασιλέας (είχε οριστεί σε αυτή τη θέση από τον Παπαδόπουλο μετά το αποτυχημένο αντιπραξικόπημα του βασιλιά Κωνσταντίνου) Γεώργιος Ζωιτάκης με την σύζυγό του Σοφία. Η χωριατοπούλα Σοφία (Βουρανζέρη) Ζωιτάκη δυσανασχετούσε με την τόσο κεντρική τοποθεσία του Μεγάρου, ενώ χαρακτηριστική έμεινε η φράση της «Τι τα θέλαμε τα μέγαρα; Δεν επιτρέπεται ούτε κοτέτσι να φτιάξεις».[4]
Το 1982, παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, κατόπιν απόφασης Κουτσόγιωργα, με σκοπό την στέγαση του γραφείου του εκάστοτε πρωθυπουργού. Οι εργασίες ολικής αποκατάστασης καθώς και προσθήκης Α΄ ορόφου στο πίσω τμήμα του κτιρίου, έγιναν από τον ανάδοχο της αρχιτεκτονικής μελέτης, Αριστόδημο Μαντζουράνη με συνεργάτιδες την Γεωργία Ζώη και την Αγγελική Κοτρώνη - Μαντζουράνη.
Το Μέγαρο Μαξίμου διαθέτει το πλεονέκτημα της τοποθεσίας του στο κέντρο της Αθήνας, πολύ κοντά στην Βουλή, ωστόσο λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους του, το 2009 είχε εξεταστεί η μετεγκατάστασή του πρωθυπουργικού γραφείου σε άλλο κτίριο, όπως το Ζάππειο Μέγαρο.[5]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Το Μέγαρο Μαξίμου». primeminister.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2015.
- ↑ Γιοχάλας, Θανάσης· Καφετζάκη, Τόνια (2014). Αθήνα, Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία (4η έκδοση). Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελίδες 367–368. ISBN 978-960-05-1559-6.
- ↑ «Το φάντασμα του μεγάρου Μαξίμου». Εφημερίδα των Συντακτών. 16 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2015.
- ↑ «Το φάντασμα του μεγάρου Μαξίμου | Εφημερίδα των Συντακτών | online έκδοση». www.efsyn.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2016.
- ↑ O Πρωθυπουργός σκέφτεται (σοβαρά) να μετακομίσει Το Βήμα, 25 Οκτωβρίου 2009
