Η Μάχη του Ντίλμαν διεξήχθη τον Απρίλιο του 1915 μεταξύ των δυνάμεων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έληξε με ρωσοαρμενική νίκη χάρη στη δράση του Τόβμας Ναζαρμπεκιάν[3] και του Αντρανίκ Οζανιάν. Εκτός από τους Αρμένιους αξιωματικούς που υπηρέτησαν στα τάγματα της Ρωσικής Στρατιάς του Καυκάσου υπό τις διαταγές του Ναζαρμπεκιάν, στη μάχη έλαβε μέρος ένα τάγμα Αρμένιων εθελοντών υπό τις διαταγές του Οζανιάν και του Σμπάτ Μπαρογιάν.
Η τελευταία μεγάλη επίθεση των Οθωμανών ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1915 από τον Χαλίλ Μπέη (Κουτ), ο οποίος είχε παραχωρήσει τη θέση του στρατιωτικού κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης και τη θέση του μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου του Τεσκιλάτ-ι Μαχσούσα στον Συνταγματάρχη Τσέβαντ για να αναλάβει τη διοίκηση του 5ου Οθωμανικού Εκστρατευτικού Σώματος, το οποίο είχε σκοπό να επιτεθεί στο ιρανικό Αζερμπαϊτζάν. Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στο Ντίλμαν κατά τις 18 Απριλίου-1 Μαΐου, όταν η αρμενική εξέγερση στο Βαν είχε ήδη ξεκινήσει. Ο Χαλίλ με 12.000 στρατιώτες και 4.000 άτακτους Κούρδους επιτέθηκε στην 6η μεραρχία πεζικού των Ρώσων (Στρατηγός Ναζαρμπεκιάν), η οποία ενισχύθηκε από το 1ο Αρμένικο Εθελοντικό Σώμα υπό τις διαταγές του Οζανιάν. Η μάχη έληξε με ήττα των Οθωμανών, οι οποίο υποχώρησαν στο Βαν.
↑ 1,01,11,2The Ottoman Treatment of the Assyrians, David Gaunt, A Question of Genocide, ed. Ronald Grigor Suny, Fatma Muge Gocek, Norman M. Naimark, (Oxford University Press, 2011), σελ. 255
.svg){kind=small}
