Μάχη του Μοναστηρίου (1917)

Μάχη του Μοναστηρίου (1917)
	Μακεδονικό Μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου
Χρονολογία	12 Μαρτίου-26 Μαΐου 1917
Τόπος	Μοναστήρι (νυν Βόρεια Μακεδονία)
Έκβαση	Νίκη των Κεντρικών Δυνάμεων
Αντιμαχόμενοι
Βουλγαρία ; Γερμανία	Γαλλία
Ηγετικά πρόσωπα
Όττο φον Μπέλοβ	Μωρίς Σαράιγ
Δυνάμεις
1η Βουλγαρική Στρατιά, 11η Γερμανική Στρατιά	5 γαλλικές μεραρχίες
Απολογισμός
Άγνωστες	14.000 νεκροί, τραυματίες ή άρρωστοι

Η Μάχη του Μοναστηρίου (1917) ήταν μια αποτυχημένη γαλλική επίθεση κατά των βουλγαρογερμανικών οχυρώσεων στα βόρεια και στα δυτικά της πόλης του Μοναστηρίου που έλαβε χώρα από τις 12 Μαρτίου μέχρι τις 26 Μαΐου 1917 στα πλαίσια του Μακεδονικού Μετώπου του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη γαλλική ιστοριογραφία, η μάχη είναι γνωστή και ως μάχη του Λόφου 1248 (γαλλικά Bataille de la cote 1248) ή μάχη του Περιστερίου (γαλλικά Bataille de Pelister). Στη βουλγαρική ιστοριογραφία, η μάχη είναι γνωστή και ως μάχη της Τσέρνεβα Στένα (ή Τσρβενα Στένα). Τέλος, αρκετοί αναφέρονται στη μάχη στο Μοναστήρι ως μάχη της λίμνης Πρέσπα.^[1]

Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Νοέμβριο του 1916, οι δυνάμεις της Αντάντ επιχείρησαν να καταλάβουν το Μοναστήρι αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν χάρη στη δράση του βουλγαρικού πυροβολικού στο Περιστέρι στα δυτικά και στον Λόφο 1248 στα βόρεια της πόλης. Ο Γάλλος Στρατηγός Μωρίς Σαράιγ σχεδίαζε μια μεγάλη εαρινή επίθεση το 1917 και εκτός από την επίθεση στον ποταμό Τσέρνα και στη Δοϊράνη, σχεδίαζε επίσης να επιτεθεί στα βόρεια και στα δυτικά από το Μοναστήρι για να απελευθερώσει την πόλη από τη δράση του βουλγαρικού πυροβολικού.
Γι' αυτή την επίθεση, ο Σαράιγ είχε στη διάθεση του την 57η Γαλλική Μεραρχία Πεζικού^[2], την 11η Αποικιακή Μεραρχία Πεζικού, την 16η Αποικιακή Μεραρχία Πεζικού, την 76η μεραρχία πεζικού και την 156η μεραρχία πεζικού.

Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σαράιγ σχεδίαζε να επιτεθεί στην εχθρική γραμμή μεταξύ της λίμνης Οχρίδας και της λίμνης Πρέσπας και να προχωρήσει σε μετωπική επίθεση στα βόρεια από το Μοναστήρι κατά του Λόφου 1248. Στις 11 Μαρτίου ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις στην περιοχή μεταξύ των δύο λιμνών με τακτικό κανονιοβολισμό και η επίθεση της 76ης Γαλλικής Μεραρχίας κατά της Τσβέρνα Στένα στα δυτικά του Μοναστηρίου, με αποτέλεσμα να καταληφθούν τα χωριά Ντίχοβο, Τίρνοβα (ή Τίρνοβο) και Σνέγκοβο. Ωστόσο, η αντίσταση των Βουλγάρων ήσαν σθεναρή και ο καιρός ήταν πολύ κακός, με αποτέλεσμα η συμμαχική επίθεση να λήξει με αποτυχία.

Η γαλλική επίθεση στον Λόφο 1248 ξεκίνησε μονάχα στις 14 Μαρτίου και μετά από 4 μέρες, στις 18 Μαρτίου, οι Γάλλοι κατέλαβαν τον Λόφο 1248 καθώς και το οχυρωμένο χωριό Κρκλίνο, αιχμαλωτίζοντας 1.200 Βούλγαρους. Ωστόσο, οι Βούλγαροι αντεπιτέθηκαν και ανακατέλαβαν μέρος του Λόφου 1248, η κορυφή του οποίου εγκαταλήφθηκε και από τις δύο πλευρές. Αυτό μείωσε την πίεση γύρω από το Μοναστήρι, αν και η πόλη είχε καταστραφεί κατά το ήμισυ από το συμμαχικό πυροβολικό που χρησιμοποίησε 20.700 οβίδες, αλλά οι δύο πλευρές υπέγραψαν ανακωχή - κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της πόλης σκοτώθηκαν 500 κάτοικοι και άλλοι 650 τραυματίστηκαν. ^[3]

Η Τσέρβενα Στένα ανακαταλήφθηκε από τους Βούλγαρους στις 18 Μαΐου.

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τους Συμμάχους, η ήττα στο Μοναστήρι σήμαινε την αποτυχία της εαρινής επίθεσης του 1917.^[4]

Για τους Βούλγαρους, η νίκη στο Μοναστήρι αύξησε το ηθικό στο στράτευμα και συγκρίθηκε με την ιστορική νίκη των Βουλγάρων στη μάχη στο πέρασμα της Σίπκα κατά των Οθωμανών το 1877.
Μετά από 15 μήνες, ωστόσο, οι Σύμμαχοι πέτυχαν ένα σοβαρό ρήγμα στη βουλγαρογερμανική άμυνα στη μάχη του Ντόμπρο Πόλε (Σεπτέμβριος 1918). Η συμμαχική νίκη στο Ντόμπρο Πόλε οδήγησε στην παράδοση της Βουλγαρίας, με αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι να αποκτήσουν σοβαρό πλεονέκτημα έναντι των Κεντρικών Δυνάμεων στον τομέα της στρατηγικής και των επιχειρήσεων.