Μαμπ (δορυφόρος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μάμπ (δορυφόρος))
Μαμπ
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από Μαρκ Σοουόλτερ και Jack J. Lissauer
Ημερομηνία Ανακάλυψης 25 Αυγούστου 2003
Προσδιορισμοί
Εναλλακτική ονομασία Ουρανός XXVI
Προσωρινή ονομασία S/2003 U 1
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς 97.736 Km
Εκκεντρότητα 0,0025
Περίοδος περιφοράς 0,923 ημέρες
Κλίση 0,1335° (προς τον Ισημερινό του Ουρανού)
Είναι δορυφόρος του Ουρανού
Φυσικά χαρακτηριστικά
Μέση Ακτίνα ~5 Km [1]
~24 Km [2]
Έκταση επιφάνειας ~1.900 Km²
Όγκος ~8.000 Km³
Μάζα ~1 × 1016 kg
Μέση πυκνότητα ~1,3 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας ~0,0044 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής ~0,011 km/s
Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη
Κλίση άξονα μηδέν
Λευκαύγεια 0,103
Επιφανειακή θερμοκρασία ~63 K
Φαινόμενο μέγεθος 26

Η Μαμπ (αγγλικά: Mab) είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Ουρανού. Πήρε το όνομά του από την βασίλισσα Μαμπ, η οποία ήταν μία νεραϊδοβασίλισσα, στο έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»[3]. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Ουρανός XXVI (Uranus XXVI, δηλαδή ο εικοστός έκτος από τους δορυφόρους του Ουρανού που έχει ονομαστεί). Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/2003 U 1[4].

Επειδή η Μαμπ είναι μικρό και σκοτεινό σώμα, δεν εντοπίστηκε στις φωτογραφίες που λήφθηκαν από το Βόγιατζερ 2 κατά τη διάρκεια της προσέγγισης του στο σύστημα του Ουρανού το 1986. Ωστόσο, μετά την ανακάλυψη της Περδίτας, η οποία ανακαλύφθηκε από τις φωτογραφίες του Βόγιατζερ 2 το 1997, οι επιστήμονες αποφάσισαν να επανεξετάσουν τις παλιές φωτογραφίες και πάλι, και έτσι βρέθηκε τελικά στις εικόνες η Μαμπ. Το μέγεθος της Μαμπ δεν είναι ακριβώς γνωστό. Αν είναι τόσο σκοτεινή όσο ο Πακ, έχει διάμετρο περίπου 24 χιλιόμετρα, ενώ εάν είναι πιο φωτεινή, όπως ο γειτονικός δορυφόρος Μιράντα, τότε η διάμετρος της θα είναι πιο μικρή και από αυτή του Κιούπιντ που είναι ο μικρότερος δορυφόρος του Ουρανού.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Showalter, Mark R.; Lissauer, Jack J. (2006-02-17). "The Second Ring-Moon System of Uranus: Discovery and Dynamics". Science 311 (5763): 973–977. Bibcode:2006Sci...311..973S. doi:10.1126/science.1122882. PMID 16373533.
  2. Σκοτ Σέπαρντ "Οι γνωστοί δορυφόροι του Ουρανού". Αρχειοθετήθηκε 2018-07-07 στο Wayback Machine. Carnegie Institution (Department of Terrestrial Magnetism). Ανάκτηση 02-11-2011.
  3. IAUC 8648: Δορυφόροι του Ουρανού 29 Δεκεμβρίου 2005
  4. IAUC 8209: S/2003 U 1 και S/2003 U 2 25 Σεπτεμβρίου 2003 (ανακάλυψη)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]