Μι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μ)
Καλλιτεχνική γραφή
Μέγα Ετυμολογικόν, 1499
Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππ Πι
Εε Έψιλον Ρρ Ρω
Ζζ Ζήτα Σσς Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θθ Θήτα Υυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφ Φι
Κκ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
  • Δίγαμμα
  • Ήτα
  • Σαν
  • Τσαν
  • Κόππα
  • Σαμπί
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί
ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Σχετικά λήμματα


π  σ  ε

Το γράμμα μι (επίσης μυ) (κεφαλαίο Μ, πεζό μ) είναι το δωδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην νέα και αρχαία ελληνική γλώσσα αντιστοιχεί (είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα) με το έρρινο διχειλικό σύμφωνο /m/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [m] (μητέρα) είτε ως χειλοδοντικός [ɱ] (εμφανίζω) έναντι χειλοδοντικών συμφώνων.[1] Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <μπ> που συμβολίζει το ηχηρό διχειλικό κλειστό φώνημα /b/ και φθόγγο.[1] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα μεμ <>, που στα φοινικικά σήμαινε νερό. Αποτέλεσε τη βάση για τα ομόγραφα λατινικά και κυριλικά γράμματα.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία μ´=40.

Ως σύμβολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κεφαλαίο Μ συμβολίζει:

Το πεζό μ χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.