Λούκα Λαζάρεβιτς
| Λούκα Λαζάρεβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1774 Svileuva |
| Θάνατος | 29 Απριλίουιουλ. / 11 Μαΐου 1852γρηγ. Σάμπατς |
| Θρησκεία | Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτης ορθόδοξος ιερέας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | βοεβόδας |
| Πόλεμοι/μάχες | Battle of Mišar |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λούκα Λαζάρεβιτς (σερβικά: Лука Лазаревић) (1774 - 1852) είναι Σέρβος εθνικός ήρωας και Κνεζ της πρώτης σερβικής επανάστασης και Ορθόδοξος ιερέας.
Γεννήθηκε στη Σβίλουβα το 1774, ήταν γιος του Μάτζκε και της Θεοδώρας Γεβρόσιμ. Πήγε σχολείο στο Σρεμ της τότε Αυστροουγγαρίας και μόλις αποφοίτησε επέστρεψε στη Σερβία. Παντρεύτηκε τη Μαρίκα το 1796 όπου πέθανε το 1803[1] , μαζί της απέκτησε δυο γιους τον Μιχαήλ και τον Κοσμά.
Αγαπούσε πολύ τα άλογα και τα όπλα, μερικά από τα οποία ποτέ δεν τα αποχωρίστηκε. Είχε δεκαπέντε πληγές, και μια σφαίρα στο σώμα. Πέθανε στο Σάμπατς στις 29 Απρίλιου 1852 και τάφηκε δίπλα στην εκκλησία της πόλης.
Το 1804 πήρε μέρος στην επανάσταση , εξελέγη Κνεζ του Σάμπατς και του Πόσεβατς και αμέσως συγκρούστηκε με τον Οθωμανικό στρατό στην περιοχή που διοικούσε[2]. Έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου, δηλαδή της πρώτης σερβικής κυβέρνησης. Συμμετείχε στην απελευθέρωση της Σόκο και του Ούζιτσε. Την άνοιξη του 1806 οι Οθωμανοί εισέβαλαν στη γενέτειρά του και την έκαψαν μαζί και το σπίτι του, ο Λούκα τους περίμενε στο Čučuge και τους προκάλεσε βαριές απώλειες.
Συμμετείχε σε όλες τις μάχες κατά των Τούρκων στην κοιλάδα του Ντρίνα και διακρίθηκε ιδιαίτερα στη Μάχη του Μισάρ το 1806. Σε αυτή τη μάχη σαν διοικητής του ιππικού έκανε έναν αποφασιστικό ελιγμό κι επίθεση που συνέβαλε αποφασιστικά στη σερβική νίκη.
Μετά την απελευθέρωση του Σάμπατς ο Καραγιώργης Πέτροβιτς τον διόρισε διοικητή του φρουρίου της, θέση που κατείχε από το 1807 έως το 1813. Την άνοιξη του 1809 επιτέθηκε και περικύκλωσε τους Οθωμανούς στην Janja και Μπιγελτζινα αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει στον ποταμό Ντρίνα. Στο τέλος του Ιουνίου 1811 διορίστηκε διοικητής του τομέα της ložnice.
Με την κατάρρευση της επανάστασης το 1813 και πήγε στη Σρεμ, αργότερα στη Στυρία , από εκεί, ο ίδιος και άλλοι αξιωματούχοι πήγε στη Βεσσαραβία (τότε Ρωσία), όπου έζησε μέχρι το 1832[3].
Το 1833 επέστρεψε στην πατρίδα του με μεγάλη τιμή και εγκαταστάθηκε στο Σάμπατς . Ο Μίλος Ομπρένοβιτς τον διόρισε μέλος του Δικαστηρίου του Σάμπατς και του έδωσε ένα σπίτι στην πόλη. Πριν από το τέλος της ζωής του, ο ίδιος βρέθηκε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και αναγκάστηκε να πάρει δάνειο κάτω από αντίξοες συνθήκες. Στις αρχές του 1847 έλαβε σύνταξη.
Αντιπολιτευόταν τον πρίγκιπα Μίλος και τη δυναστεία Ομπρένοβιτς. Το 1842 πήρε μέρος στην εξέγερση κατά των Ομπρένοβιτς, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Μετά την αλλαγή της δυναστείας και την ανάληψη του πριγκιπάτου από τους Καραγιώργεβιτς βγήκε από τη φυλακή κι έγινε μέλος του συμβουλίου της Επικρατείας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Марко Павловић, Зоран А. Живановић: „Храм св. архиђакона Стефана у Свилеуви“, 138. страна, Библиотека „Јанко Веселиновић“ Коцељева, 2008. године, , ISBN 978-86-84115-04-3
- ↑ Вук Стефановић Караџић, „Правитељствујушчи совјет сербски“ за времена Карађорђева, или отимање ондашњијех великаша око власти, Беч, 1860.
- ↑ Богдан Секендек, Први српски устанак у Подрињу, Културни центар Шабац, Шабац, 1999
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Лука Лазаревић της Σερβικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |