Λουδισμός
Λουδισμός ή Λουδιτισμός (αγγλικά: Luddism) είναι κίνημα που ξεκίνησε τον 19o αιώνα στην Αγγλία, από υφαντουργούς οι οποίοι εξεγέρθηκαν κατά των νεοκατασκευασθέντων μηχανημάτων της βιομηχανικής επανάστασης, που σκοπό είχαν τη μείωση του εργατικού προσωπικού και κατά συνέπεια την έκλειψη της εργασίας τους ως τεχνιτών. Οι Λουδίτες, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους από, χαμηλόμισθους και χαμηλής κατάρτισης εργάτες που χειρίζονταν τους ηλεκτροκίνητους αργαλειούς, τις μηχανές ραψίματος και τις μηχανές γνεσίματος, κατέφυγαν σε εχθροπραξίες με την κυβέρνηση της Βρετανίας και τον βρετανικό στρατό, κυρίως από το 1811 μέχρι το 1813.[1]
Η ακριβής προέλευση του ονόματος Λουδισμός και Λουδίτες είναι ασαφής, αλλά κυρίαρχη άποψη είναι ότι ονομάστηκαν έτσι από τον Νεντ Λουντ (Ned Ludd), ο οποίος λέγεται ότι έσπασε δυο μηχανές γνεσίματος το 1779.[2][3]Το όνομά του έγινε εμβληματικό της καταστροφής μηχανών και εξελίχθηκε στον φανταστικό "Στρατηγό Λουντ" ή "Βασιλιά Νεντ Λουντ", μια μυθική φιγούρα που, ως άλλος Ρομπέν των Δασών, ζούσε στο Δάσος του Σέργουντ στο Νότιγχαμ και φερόταν ως ηγέτης της εξέγερσης.[4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπασμωδικές αυξήσεις στα τρόφιμα είχαν αρχίσει να δημιουργούν διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις ήδη από το 1710[5]. Διάφοροι τεχνίτες, όπως υφαντουργοί, κτίστες και τεχνίτες στη ναυπηγική, οργάνωσαν ειρηνικές κοινωνικές ομάδες με σκοπό να ασφαλιστούν σε περίπτωση ανεργίας, ασθένειας και, παρόμοια με τις συντεχνίες, στην περίπτωση ‘ξένου’ εργατικού δυναμικού. Το κίνημα του Λουδισμού άνθισε κατά τη διάρκεια ενός δύσκολου οικονομικού κλίματος, κυρίως λόγω των Ναπολεόντειων πολέμων, και των δύσκολων συνθηκών εργασίας στα νέα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.
Κύρια δράση Λουδιτών 1811-1813[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Λουδίτες ξεκίνησαν στο Νότιγχαμ τον Μάρτιο του 1811 και το κίνημα εξαπλώθηκε ραγδαία σε όλη την Αγγλία. Συγκεντρώνονταν κυρίως τη νύχτα, γύρω από βιομηχανικές πόλεις, καταστρέφοντας μηχανήματα εργοστασίων (κυρίως μηχανές ύφανσης) και καίγοντας μύλους. Έστελναν επίσης απειλητικά μηνύματα σε εργοδότες και ανώνυμα μηνύματα σε εφημερίδες υπογράφοντας με το ψευδώνυμο ‘Βασιλιάς Νεντ Λουντ’ είτε φερόμενοι ως ακόλουθοί του[6]. Ο βρετανικός στρατός προσπάθησε να καταστείλει το κίνημα με αρκετές μάχες κατά τη διάρκεια δύο ετών και είχε φτάσει σε σημείο να έχει περισσότερους στρατιώτες να πολεμούν τους Λουδίτες παρά τον Ναπολέοντα[7]. Τον Ιανουάριο του 1813 στην Υόρκη, η βρετανική κυβέρνηση κατηγόρησε πάνω από 60 άνδρες για εγκλήματα σχετισμένα με Λουδιτικές δράσεις. Οι δίκες που ήταν προγραμματισμένες από πριν, δεν ακολούθησαν τη νόμιμη δικαστική οδό για την ενοχή κάθε κατηγορουμένου ξεχωριστά, αφού πολλοί από τους κατηγορούμενους δεν είχαν καμία σχέση με το κίνημα, αλλά σκοπό είχαν να αποτρέψουν οποιαδήποτε συνέχιση της δράσης των Λουδιτών. Με καταδικαστικές αποφάσεις για πολλούς, όπως εκτέλεση και εξορία, η δράση των Λουδιτών γρήγορα σταμάτησε.[8][9]
Μεμονωμένα περιστατικά μετά το 1814[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακτιβιστές στο Loughborough της Αγγλίας, έσπασαν μια μηχανή πλεξίματος το 1816[10].
Το 1817 ο Jeremiah Brandreth, ένας άνεργος ράφτης και πιθανότατα πρώην Λουδίτης, οργάνωσε μια ένοπλη εξέγερση σε ένα μικρό χωριό της Αγγλίας, το Pentrich στο Ντέρμπισαϊρ. Το γεγονός σχετίζεται περισσότερο με την οικονομική ύφεση της εποχής παρά με την αντίδραση στις μηχανές, αλλά θεωρείται ως μεταβατικό γεγονός μεταξύ του Λουδισμού και του λαϊκίστικου ριζοσπαστισμού (populist Radicalism).[11]
Η σύγχρονη αντίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εξέγερση των Λουδιτών και η καταστροφή των μηχανών δεν αποτελούσε αντίδραση απέναντι στις μηχανές αυτές καθ’ αυτές, αλλά οφειλόταν περισσότερο στα δεινά που οι ίδιοι υπέστησαν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων[12]. Δεν αντιμάχονταν, δηλαδή, οι Λουδίτες τις νέες τεχνολογίες, αλλά την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων που σε μεγάλο βαθμό επέφερε η μηχανοποίηση[13]. Απέκτησε όμως μια δευτερεύουσα σημασία, όπου ένας Λουδίτης είναι αυτός ο οποίος αντιτίθεται ή αργεί να υιοθετήσει στον τρόπο ζωής του, την εκβιομηχάνιση, τους αυτοματισμούς, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή γενικότερα νέες τεχνολογίες. [14]
Σύγχρονης μορφής Λουδίτες είναι αυτοί που αντιτίθενται ακόμα και με μερικές μορφές της τεχνολογίας, όπως το Ίντερνετ ή το κινητό τηλέφωνο και έχει δημιουργηθεί το σύγχρονο φιλοσοφικό ρεύμα του νεο-λουδισμού, το οποίο είναι αντίθετο σε πολλές σύγχρονες τεχνολογίες, κυρίως σε σχέση με υπολογιστές, και στον καταναλωτισμό γενικότερα[15]. Ο νεο–λουδισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τον αναρχοπρωτογονισμό και προτείνει την πλήρη εγκατάλειψη της τεχνολογίας και την υιοθέτηση ενός απλού τρόπου ζωής χωρίς κανενός είδος τεχνολογία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Conniff, Richard. «What the Luddites Really Fought Against». smithsonianmag.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2013.
- ↑ Palmer, Roy, 1998, The Sound of History: Songs and Social Comment, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-215890-1, p. 103
- ↑ Chambers, Robert (2004), Book of Days: A Miscellany of Popular Antiquities in Connection with the Calendar, Part 1, Kessinger, ISBN 978-0-7661-8338-4, p. 357
- ↑ «Who were the Luddites and what did they want?». The National Archives Learning Curve | Power, Politics and Protest | the Luddites. The National Archives. http://www.nationalarchives.gov.uk/education/politics/g3/. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2014.
- ↑ «Historical events - 1685 - 1782 | Historical Account of Newcastle-upon-Tyne (pp. 47-65)». British-history.ac.uk. 22 Ιουνίου 2003. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Fox, Nicols (2003). Against the Machine: The Hidden Luddite History in Literature, Art, and Individual Lives. Island Press. ISBN 1-55963-860-5.
- ↑ Hobsbawm, Eric (1964) "The Machine Breakers" in Labouring Men. Studies in the History of Labour., London, Weidenfeld and Nicolson, page 6
- ↑ «Luddites in Marsden: Trials at York». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.
- ↑ Elizabeth Gaskell: The Life of Charlotte Bronte, Vol.1, Ch 6, for contemporaneous description of attack on Cartwright.
- ↑ Sale, Kirkpatrick (1996). Rebels against the future: the Luddites and their war on the Industrial Revolution : lessons for the computer age. Basic Books. ISBN 0-201-40718-3.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Thompson, E. P. (1991). The Making of the English Working Class. Penguin Books. ISBN 978-0-14-013603-6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2014.
- ↑ Thomis, Malcolm (1970). The Luddites: Machine Breaking in Regency England. Shocken.
- ↑ Κέβιν Ρόμπινς, Φρανκ Ούεμπστερ-Η εποχή του τεχνοπολιτισμου(κεφ. 2)
- ↑ "Luddite" Αρχειοθετήθηκε 2021-02-20 στο Wayback Machine. Compact Oxford English Dictionary at AskOxford.com. Accessed February 22, 2010.
- ↑ Jones, Steve E. (2006). Against technology: from the Luddites to neo-Luddism. CRC Press. σελ. 20. ISBN 978-0-415-97868-2.