Λινγκόττο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άποψη του εργοστασίου Fiat στο Λινγκόττο το 1928.
Το Λινγκόττο σήμερα.

Το Λινγκόττο είναι περιοχή του Τορίνο, στην Ιταλία, και η τοποθεσία όπου βρίσκεται το Κτίριο Λινγκόττο, όπου λειτουργούσε άλλοτε εργοστάσιο αυτοκινήτων της Fiat. Το κτίριο, που βρίσκεται στη λεωφόρο Βία Νίτσα, θεωρείται σημαντικό βιομηχανικό και αρχιτεκτονικό μνημείο και ένα από τα σύμβολα του ιταλικού μοντερνισμού και της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα φουτουριστικής αρχιτεκτονικής, αν όχι το πρώτο.

Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 1916 και η λειτουργία του το 1923. Το σχέδιο, έργο του νεαρού μηχανικού Τζιάκομο-Ματέ Τρούκκο (1869-1934), ήταν ασυνήθιστο από την άποψη ότι η παραγωγή εξελισσόταν ανηφορικά και καθετοποιημένα μέσα στο κτίριο. Οι πρώτες ύλες εισέρχονταν στο ισόγειο, κατόπιν η γραμμή παραγωγής ανέβαινε με ράμπες και τους πέντε ορόφους του κτιρίου και τελικά τα έτοιμα αυτοκίνητα εξέρχονταν στην οροφή, όπου υπήρχε πίστα δοκιμών. Η πίστα δοκιμών των αυτοκινήτων, σχεδιάστηκε το 1919 και αποτελείται από έναν δακτύλιο μήκους ενός χιλιομέτρου με δύο παραβολικές καμπύλες σχεδιασμένες ώστε να αντιμετωπίζονται ταχύτητες μέχρι 90 km/h σε μια εποχή που η μέγιστη ταχύτητα των αυτοκινήτων ήταν τα 70 km/h. Την εποχή που κατασκευάστηκε ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κτίριο του κόσμου και το σχέδιό του θεωρήθηκε πρωτοποριακό και εντυπωσιακό: ο Λε Κορμπιζιέ το αποκάλεσε "μια από τις πιο θεαματικές βιομηχανικές κατασκευές" και "κατευθυντήρια γραμμή για τον αστικό σχεδιασμό". Σε περίπου εξήντα χρόνια λειτουργίας, κατασκευάστηκαν στο Λινγκόττο 80 διαφορετικά μοντέλα αυτοκινήτων.

Το εργοστάσιο ξεπεράστηκε τεχνολογικά τη δεκαετία του 1970 και τελικά, το 1982, πάρθηκε η απόφαση να κλείσει. Το κλείσιμο του εργοστασίου προκάλεσε έντονη δημόσια συζήτηση σχετικά με το μέλλον του κτιρίου, καθώς και σχετικά με το πρόβλημα της αποβιομηχάνισης γενικότερα. Για την αξιοποίηση του κτιρίου προκηρύχθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, τον οποίο κέρδισε ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο, που οραματίστηκε το πρώην εργοστάσιο ως έναν συναρπαστικό δημόσιο χώρο για τους κατοίκους της πόλης. Μετά από τα έργα ανακατασκευής, που ολοκληρώθηκαν το 1989, ο χώρος έλαβε τη μορφή σύγχρονου αρχιτεκτονικού συμπλέγματος, με αίθουσες συναυλιών, θέατρο, συνεδριακό κέντρο, εμπορικές στοές και ξενοδοχείο. Το ανατολικό τμήμα του κτιρίου στεγάζει τη διοίκηση της Σχολής Μηχανολογίας Αυτοκινήτου του Πολυτεχνείου του Τορίνο, καθώς και τη φοιτητική εστία. Στην οροφή υπάρχει ελικοδρόμιο, καθώς και η πινακοθήκη της Οικογένειας Ανιέλι. Η πίστα διατηρήθηκε και είναι σήμερα επισκέψιμη από το κοινό, στην οροφή της πτέρυγας που πλέον στεγάζει το εμπορικό κέντρο και το ξενοδοχείο.

Το κλιμακοστάσιο

Υπάρχουν και άλλες παρόμοιες πίστες σε οροφές εργοστασίων: στις εγκαταστάσεις της Imperia στο Βέλγιο και της Palacio Chrysler, στο Μπουένος Άιρες.[1] Από το 1928[2] έως το 1958, η Imperia διέθετε πίστα μήκους άνω του ενός χιλιομέτρου, τμήμα της οποίας βρισκόταν στην οροφή του εργοστασίου.

Η πίστα δοκιμών στην οροφή του κτιρίου.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

https://www.sporttown.it/it/blog/53-pista-lingotto-tra-storia-nuova-ricerca-benessere

https://www.newsauto.it/notizie/pista-del-lingotto-di-torino-come-oggi-2019-184940/#foto-2

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «The Amazing Secret Rooftop Test Track». Jalopnik. 28 Ιανουαρίου 2011. 
  2. «Trooz (Municipality, Province of Liège, Belgium)». 12 Ιανουαρίου 2010.