Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα)
Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα
ΗγέτηςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος
Στέφανος Στεφανόπουλος
ΙδρυτήςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος
Στέφανος Στεφανόπουλος
ΊδρυσηΙανουάριος 1951
ΔιάλυσηΙούλιος 1951
Συγχώνευση τωνΕθνικόν Ενωτικόν Κόμμα
Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών
Συγχωνεύθηκε σεΕλληνικός Συναγερμός
ΈδραΑθήνα
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός
Φιλελευθερισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο
Κεντροδεξιά
Χρώματα     Μπλε
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα (Λ.Ε.Κ.) ήταν βραχύβιο ελληνικό πολιτικό κόμμα που συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο του 1951.

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους αυτοδιαλύθηκε και συγχωνεύτηκε στον Ελληνικό Συναγερμό.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα ιδρύθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1951 εκ του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και της Ανεξάρτητης Ομάδας Λαϊκών του Στέφανου Στεφανόπουλου, πολιτικής ομάδας που είχε αποσχισθεί από το Λαϊκό Κόμμα[1][2]. Είχε προηγηθεί, στις 18 Ιανουαρίου κοινή συνεδρίαση των μελών των κοινοβουλευτικών μελών των δύο πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι αποφάσισαν την ίδρυση του κόμματος.[3]

Το Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα αριθμούσε κατά τη συγκρότησή του 36 βουλευτές, ενώ την ηγεσία του κόμματος ασκούσαν από κοινού ο Κανελλόπουλος με τον Στεφανόπουλο.[4] Ο βίος του κόμματος ήταν σύντομος, καθώς διαλύθηκε στις 30 Ιουλίου 1951, την επομένη, δηλαδή, της αναγγελίας της αναμείξεως του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου στην πολιτική, οπότε και συγχωνεύθηκε στον Ελληνικό Συναγερμό[5].

Βουλευτές του Λαϊκού Ενωτικού Κόμματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτές που αποτελούσαν την κοινοβουλευτική ομάδα του Λαϊκού Ενωτικού Κόμματος ήταν οι εξής:[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μπεκίρης, Βασίλης (1999). Ο πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Αθήνα: Λιβάνης. σελ. 19-22. ISBN 960-14-0109-1. 
  2. Δρογίδης, Δημήτριος Α. (1997). Σύγχρονη ελληνική ιστορία 1453 - 1997. Αθήνα: University Studio Press. σελ. 561. ISBN 9789601206011. 
  3. Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.(pdf)
  4. Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.(pdf), σελ. 215-216
  5. Μπρατάκος, Άγγελος (2002). Η Ιστορία της Νέας Δημοκρατίας. Αθήνα: Λιβάνης. σελ. 55. ISBN 9789601405537. 
  6. Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.(pdf), σελ. 215-216