Λαυρεωτική
Με το όνομα Λαυρεωτική φέρεται από την αρχαιότητα η νοτιοανατολική άκρη της Αττικής χερσονήσου. Στα νεότερα χρόνια ο όρος αναφέρεται στην ίδια περιοχή που καταλάμβανε ο Δήμος Λαυρίου (1835-1890) στον χώρο του οποίου υπάρχουν σήμερα οι δήμοι Λαυρεωτικής και Σαρωνικού.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συνολική της έκταση είναι περί τα 120 τ.χλμ., όπου επί το πλείστον χαρακτηρίζεται ως άνυδρη, λοφώδης και σχεδόν άγονη. Η περιοχή οριοθετείται από τον Υμηττό στα βορειοδυτικά και τη Μερέντα στα βόρεια, ενώ βρέχεται από το Σαρωνικό κόλπο στα δυτικά και νοτιοδυτικά και το Αιγαίο πέλαγος στα νότια και ανατολικά. Περιλαμβάνει τους βραχώδεις όγκους του Ολύμπου και του Λαυρίου, καθώς και το ακρωτήρι του Σουνίου, με τον αμφιβόητο Ναό του Ποσειδώνος.
Η Λαυρεωτική ήταν πολύ γνωστή από την αρχαιότητα ιδιαίτερα για τα πολύτιμα ορυκτά της επί των οποίων στηρίχθηκε και αναπτύχθηκε οικονομικά η αρχαία Αθήνα δημιουργώντας τον εθνικό της στόλο με τον οποίο και κυριάρχησε στη συνέχεια στο Αιγαίο. Το υπέδαφος της Λαυρεωτικής είναι πλούσιο σε μεταλλεύματα αργύρου, μολύβδου, σιδήρου, χαλκού κ.ά. που έγιναν αντικείμενα εκμετάλλευσης τόσο κατά τους αρχαίους χρόνους όσο και στους νεότερους με τη δημιουργία της νέας σχετικά πόλεως του Λαυρίου.
Σημειώνεται από πολλούς συγγραφείς και ιστορικούς ότι στην αρχαιότητα δεν υπήρχε πόλη με το όνομα Λαύριο ή Λαύρειο αντ΄ αυτής υπήρχε ο Θορικός, αν και υποστηρίζονται και αντίθετες απόψεις [1]. Με την ονομασία Λαύριο ή Λαύρειο προσδιορίζονταν ομοίως η Λαυρεωτική, τις οποίες όμως ονομασίες χρησιμοποίησαν και οι νεότεροι επιχειρηματίες – μεταλλευτές και οικιστές του νέου Λαυρίου.
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Λαυρεωτική είναι συγκρότημα δήμων και κοινοτήτων της Νοτιοανατολικής Αττικής. Με τη νέα διοικητική διάρθρωση της χώρας από 1/1/2011 (Πρόγραμμα Καλλικράτης), η γεωγραφική Λαυρεωτική απαρτίζεται από 2 δήμους: της Λαυρεωτικής (τέως δήμοι Λαυρεωτικής και Κερατέας και τέως Κοινότητα Αγ.Κωνσταντίνου) και Σαρωνικού (τέως Δήμοι Καλυβίων και Αναβύσσου και τέως Κοινότητες Παλαιάς Φωκαίας, Σαρωνίδας και Κουβαρά). Έδρα του τέως αλλά και του νέου Δήμου Λαυρεωτικής είναι η ιστορική πόλη του Λαυρίου. Πρόκειται κυρίως για αγροτικό και παραθεριστικό συγκρότημα, ενώ η βιομηχανική πόλη του Λαυρίου μετεξελίσσεται σε κέντρο ευρείας ακτινοβολίας και πόλο ανάπτυξης χάρις στον εθνικό λιμένα της και στην παροχή υπηρεσιών, παιδείας και πολιτισμού (σύμφωνα με το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας/Αττικής 2021).[2] Διοικητικά υπάγεται στην Περιφέρεια Αττικής.
Στην περιοχή ιδρύεται το 1835 ο Δήμος Λαυρίου με έδρα την Κερατέα, ενώ το 1890 διασπάται σε Δήμο Θορικίων (έδρα Κερατέα), [3] και Δήμο Σουνιέων που το επόμενο έτος 1891 μετονομάζεται σε Δήμο Λαυρεωτικής (έδρα Λαύριο), ονομασία που διατηρείται έως σήμερα. Στο ενδιάμεσο διάστημα στον λιμένα των Εργαστηρίων είχε ήδη κτιστεί από τη δεκαετία του 1860 η πόλη του Λαυρίου. Επίσης, στο παρελθόν έγιναν αποσχίσεις διαφόρων οικισμών που αναγνωρίσθηκαν μετέπειτα ως κοινότητες και δήμοι.
Το έμβλημα του Δήμου Λαυρεωτικής είναι "μεταλλευτική κάμινος εκπέμπουσα καπνόν" σύμφωνα με το Β.Δ. της 22 Νοεμβρίου 1891 (ΦΕΚ 333) "Περί μετονομασίας του Δήμου Σουνιέων εις Δήμον Λαυρεωτικής και καθορισμού του εμβλήματος της σφραγίδος αυτού". [4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ E.Dodwell: A classical and topographical tour through Greece during the years 1801, 1805 and 1806 (London 1819)
- ↑ Οργανισμός Αθήνας - Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας/Αττικής 2021
- ↑ Δήμος Κερατέας: Ιστορική Εξέλιξη του Δήμου Αρχειοθετήθηκε 2011-06-12 στο Wayback Machine., ανάκτηση 23/7/2008
- ↑ Ε.Σκιαδάς: Ιστορικό διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος 1833-1912 (Αθήνα 1994) σελ.103
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λαυρεωτική (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
