Λατινικόν

Με τον όρο Λατινικόν ορίζονταν τα μισθοφορικά στρατεύματα της Βυζαντινής Αυτορκατορίας, τα οποία προέρχονταν από περιοχές της Δυτικής Ευρώπης, όπως η Γαλλία, Αγγλία, η Καστίλη και η Καταλωνία.

Ιστορία του Λατινικού

Μισθοφορικά στρατεύματα, κατά κύριο λόγο, εξοπλισμένα με βαρύ αλυσιδωτό θώρακα και αποτελούσαν εξαίρετο στρατιωτικό σώμα, σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που έλαβαν σχετικό έπαινο της Άννας Κομνηνής, κόρης του αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού, η οποία έγραφε, χαρακτηριστικά, ότι η στρατιωτική ικανότητα του Λατινικού ήταν τέτοια που "εφόσον το επιθυμούσαν μπορούσαν να επιτεθούν στα τείχη της Βαβυλώνας".

Ήσαν μισθοφόροι έως έναν βαθμό, ο αριθμός των οποίων, σαφώς, ποίκιλλε, ωστόσο ήτανε πάντοτε υψηλός, ώστε να χρειάζεται η παρουσία ενός Μέγα Κοντόσταυλου ο οποίος διατελούσε και διοικητής του στρατιωτικού αυτού σώματος.

Επιπλέον, αριθμός των μελών του Λατινικού προσέφεραν τις στρατιωτικές τους υπηρεσίες ως μισθοφόροι στη διάρκεια όλης τους της ζωής στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τον αυτοκράτορα, ενώ αρκετοί εξ αυτών έπειτα από ορισμένη χρονική περίοδο εισέρχονταν στο κυρίως βυζαντινό στρατό.

Ορισμένοι, μάλιστα, προχωρούσαν στην αγορά γαιών και εγκαθίσταντο μόνιμα στα εδάφη της Αυτοκρατορίας, αρχίζοντας, σταδιακά, να αποτελούν μέλη της βυζαντινής κοινωνίας.

Τα μέλη του Λατινικού, τα οποία ήσαν μισθοφόροι υψηλού επιπέδου, δεν αποτελούσαν μέλη ενός μονάχα τύπου στρατιωτικού σώματος.

Σε κάθε περίπτωση, ήσαν όλοι τους Δυτικοί φεουδαρχικοί ιππότες, οι οποίοι συνήθιζαν να πολεμούν πεζοί ως βαρύ πεζικό οπλισμένο με σπάθα ή ως ιππείς. Τα μέλη του Λατινικού ήσαν πράγματι μισθοφόροι, ωστόσο η στρατιωτική τους εξειδίκευση ήταν το ιππικό και το βαρύ πεζικό.

Βιβλιογραφία

• A cura di Cavallo, L'uomo bizantino, Roma, Edizioni Laterza, 2005.