Λανγκίτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
.jpg) Λανγκίτης. Προέλευση: Ελβετία | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειικά |
| Χημικός τύπος | Cu4(SO4)(OH)6.2H2Ο |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 3,2 - 3,3 gr/cm3 |
| Χρώμα | Σκούρο μπλε, γαλαζοπράσινο, πρασινογάλαζο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
| Κρύσταλλοι | Πρισματικοί, μικροί σε σκελετόμορφους σχηματισμούς |
| Υφή | Γαιώδης, συμπαγής, σε επιφλοιώσεις |
| Διδυμία | Κατά {110}, επαναλαμβανόμενη |
| Σκληρότητα | 3 - 3,5 |
| Σχισμός | Σαφής κατά {001} και {010} |
| Θραύση | Ανώμαλη |
| Λάμψη | Υαλώδης, μεταξώδης |
| Γραμμή κόνεως | Πρασινογάλαζη |
| Πλεοχρωισμός | Χ=ανοικτό κιτρινοπράσινο, Υ=γαλαζοπράσινο, Ζ=γαλάζιο |
| Διαφάνεια | Διαφανής |
Ο λανγκίτης (αγγλ. langite) είναι ένυδρο θειικό άλας του χαλκού. Ονομάστηκε προς τιμή του Αυστριακού φυσικού και κρυσταλλογράφου Victor von Lang (1838-1921), καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Είναι σχετικά ασύνηθες ορυκτό, αν και ευρέως διαδεδομένο στη Γη. Σχηματίζεται στις ζώνες οξείδωσης χαλκοθειούχων αποθέσεων ενώ ανευρίσκεται ως προϊόν σε σκωρίες και σε τοιχώματα ορυχείων των οποίων έχει εγκαταλειφθεί η εκμετάλλευση. Σχηματίζει πολύ όμορφους κρυστάλλους, ιδιαίτερα λόγω της επαναλαμβανόμενης διδυμίας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία συμπλεγμάτων με σχήματα αστεροειδή ή χιονονιφάδων. Είναι, κατά συνέπεια, περιζήτητο αντικείμενο συλλογής από συλλέκτες ορυκτών.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο σερπιερίτης, ο δεβιλλίνης, ο χαλκοφυλλίτης, ο κονελλίτης, ο βροσαντίτης, ο μαλαχίτης, η γύψος και οι δίμορφοί του βροβουλφεΐτης (Wroewolfeite) και ποσνιακίτης (posnjakite). Εξαλλοιώνεται προς βροσαντίτη.
Όπως προαναφέρθηκε, ανευρίσκεται σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Πολύ όμορφα δείγματά του ανευρίσκονται στην Κορνουάλλη, την Κάμπρια και το Ντέβον στην Αγγλία, στην Ουαλία, την Ιρλανδία, τη Γαλλία (περιοχές Aveyron και Alpes Maritimes), τη Σλοβακία, το Μέλανα Δρυμό και άλλες περιοχές στη Γερμανία, την Αυστρία, την Άνω Αδίγη στην Ιταλία, το Tsumeb στη Ναμίμπια, τη Χιλή, τη Βολιβία και τις ΗΠΑ (Πολιτείες Αριζόνα και Νεβάδα).
Στην Ελλάδα απαντά στα Μεταλλεία Λαυρίου (Καμάριζα, μεταλλείο Ζαν Μπατίστ και Πλάκα (μεταλλείο Βίλλια)).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244