Η Λάρδος βρίσκεται πολύ κοντά στη Λίνδο, σε απόσταση 52 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλεως Ρόδου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο μόλις 18 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ρόδου.[4] Στη δενδρόφυτη πλατεία του χωριού υπάρχει βρύση κατασκευασμένη την περίοδο της Ιταλοκρατίας, η οποία τροφοδοτείται από το τρεχούμενο νερό κοντινής πηγής.[5]
Σε μικρή απόσταση από το χωριό σώζονται τα θεμέλια του τείχους και των πύργων του βυζαντινού κάστρου της Λάρδου.[6] Το 1309 μ.Χ. τόσο το οχυρό, όσο και το ίδιο το χωριό είχαν παραχωρηθεί από τους Ιωαννίτες ιππότες στον Γενουάτη[7] αριστοκράτη ναύαρχο Vignolo de' Vignoli, ο οποίος διατηρούσε τιμάρια στη Ρόδο, ως αναγνώριση για την βοήθεια που τους παρείχε στην κατάληψη της Ρόδου και των γύρω νησιών.
Εξέχουσας σημασίας για την περιοχή είναι και η γυναικεία μονή της Παναγιάς της Υψενής, η οποία κρυμμένη μέσα στο δάσος διανύει τη δική της ιστορία και διαδρομή. Η χρονολογία κτίσης της τοποθετείται πριν τα 1800[6] από τον Όσιο Μελέτιο και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η μονή είναι γνωστή ως «Μονή του Ύψους», ενώ από τις αρχές του 20ου αιώνα επικράτησε το όνομα «Υψενή» από το ύψος στο οποίο είναι χτισμένη.
Στην έκταση που καταλαμβάνει το χωριό έχουν εντοπιστεί πολλά και ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα, όπως για παράδειγμα το αρχαίο υπαίθριο ορυχείο "λάρδιου μαρμάρου" κοντά στο σπήλαιο του Αγ. Γεωργίου, όπου στην αρχαιότητα λατρευόταν η Άρτεμις, το ορυχείο ασβεστολίθου στη θέση "Μάρμαρα" ή "Σφηνιές", και το ορυχείο μαύρου και κόκκινου λίθου στη θέση "Εξοχή".[7]
Αναφέρεται επίσημα το 1948 στο ΦΕΚ 248Α - 28/09/1948 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[8] Σύμφωνα με το προγράμμα Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, αποτελεί την Κοινότητα Λάρδου[9] η οποία υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Λινδίών του Δήμου Ρόδου ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 1.380 κατοίκους.[10] Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
