Κώστας Λόβουλος

Κώστας Λόβουλος
Κώστας Λόβουλος
Γέννηση	1954;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ιδιότητα	γλύπτης
Σημαντικά έργα	Μνημείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Καβάλα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο γλύπτης και ζωγράφος Κώστας Λόβουλος γεννήθηκε στα Λιμενάρια της Θάσου το 1954. Σπούδασε στη Θάσο και στη Θεσσαλονίκη. Ταξίδεψε αρκετά χρόνια σαν ναυτικός στα λιμάνια της Ανατολής από όπου και δέχθηκε τις πρώτες του επιρροές. Τα θέματά του τα αντλεί κυρίως από τη ζωή στη θάλασσα ενώ έντονη είναι και η επιρροή της κλασσικής αρχαιότητας στα μεταγενέστερα έργα του. Ο Λόβουλος είναι ένας ζωντανός συνεχιστής της παράδοσης των μεγάλων γλυπτών της Θάσου που ξεκινά από τον 6ο αιώνα π.Χ. Τα έργα του διακοσμούν πλατείες και δρόμους σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Κριτική για το έργο του Κώστα Λόβουλου^[1][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Josef Fillhofer , Γλύπτης και Καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών της Βιέννης. Ο Fillhofer, πληροφορήθηκε για έναν αξιόλογο αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, σ ένα μικρό νησί του Βορείου Αιγαίου. Τον επισκέφθηκε πρόσφατα. Αρχικά ήταν δύσπιστος κι επιφυλακτικός. Μετά από δέκα μέρες δουλειάς μαζί του δήλωσε-ομολόγησε : «Αν εγώ είμαι καλλιτέχνης, τότε ο Κώστας Λόβουλος, είναι ένας Μαέστρος της Τέχνης».

Ο Φιλόσοφος Χένρι Σκολιμόφσκι, ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μίτσιγκαν, έγραψε για τη γλυπτική του Κώστα Λόβουλου:

«Οι πληγές υπάρχουν και δεν θα έπρεπε να ξεχαστούν. Αλλά η ομορφιά λάμπει μέσα από αυτές. Αυτή είναι η φύση του κόσμου. Όπως και αποτελεί τμήμα της φύσης μας να λάμπει με ομορφιά παρά τις ατέλειες και μέσα από αυτές. Αυτή η νέα έννοια της ομορφιάς που λάμπει μέσα από μορφές οι οποίες δεν είναι σωματικά τέλειες, εκφράζεται εύστοχα μέσα από τη γλυπτική του Kώστα Λόβουλου «Η νέα αυγή». Το πρόσωπο είναι κλασσικό αλλά το σαγόνι τραχύ. Το κεφάλι είναι κλασσικό. Αλλά δεν αποτελεί επανάληψη των κλασσικών κανόνων. Είναι κομμένο ευρηματικά κατά μήκος τριών διαφορετικών επιπέδων, τα οποία σχηματίζουν ένα δικό τους γλυπτό. Ο χειρισμός των μαλλιών είναι μοναδικός. Αντί για μια τούφα κανονικών μαλλιών, έχουμε τις φλέβες της ίδιας της πέτρας, με τα παράξενα της κύμματα, που εκφράζουν την κίνηση των μαλλιών. Η λεπτή συμμετρία των μαλλιών έρχεται σε εκπληκτική αντίθεση με την τραχύτητα του μεσαίου τμήματος της βάσης, η οποία αποτελείται από αγνό λευκό μάρμαρο, πολύ λείο στις δύο άκρες αλλά τραχύ στη μέση. Η ίδια η βάση είναι σχετικά μεγάλη για το μικρό μέγεθος του κεφαλιού. Αλλά το κεφάλι είναι τόσο δυνατό, στο σχήμα και στη δυναμική του έκφραση, ώστε η μεγάλη βάση να φαίνεται ακριβώς σωστή. Η ίδια η βάση είναι ένα γλυπτό. Χρησιμοποιείται με τον τρόπο που ο Μπρανκούσι χρησιμοποίησε τις περίτεχνες βάσεις, οι οποίες αποτελούσαν μία δήλωση από μόνες τους και μια ενίσχυση του γλυπτού από επάνω. Τώρα όσο αφορά τη θέση του κεφαλιού. Δεν βρίσκεται στη μέση της βάσης. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα καινοτομία. Και μια άλλη ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι γέρνει ελαφρώς προς τα πίσω και κατά κάποιο τρόπο καθιστά όλο το γλυπτό τόσο δυναμικό και ξεχωριστό. Εάν κοιτάξουμε τα διαφορετικά επίπεδα στα οποία έχει γίνει το γλυπτό, τα διάφορα σχήματα αυτών των επιπέδων και τα διαφορετικά χρώματα που είναι πλεγμένα σε αυτά, τότε θα δείτε μια άκρως ευρηματική αντίστιξη σε δράση όπως στις φούγκες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Γι αυτό το λόγο θεωρώ την Νέα Αυγή ότι είναι ένα από τα καλύτερα γλυπτά του Kώστα Λόβουλου. Είναι τόσο ελεύθερο και γεμάτο φαντασία, τόσο κλασσικό και σύγχρονο. Ναι, είναι μικρό. Αλλά είναι ένα αριστούργημα.»

Δημοσιεύσεις για τον Κώστα Λόβουλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυγουστίδης, Γιώργος: Τα Λιμενάρια του Κώστα Λόβουλου, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1999.
Βασιλειάδης, Δημήτριος: " Κώστας Λόβουλος: Δίνοντας ζωή στα Μάρμαρα της Θάσου", ΕΛΙΝΕΠΑ, Αθήνα, 2005.