Κωνσταντίνος Γκόφας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κωνσταντίνος Γκόφας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1790
Πτέρη Αιγιαλείας Αχαΐας
Θάνατος1865 (75 ετών)
Καλάβρυτα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Πλάκα εντοιχισμένη στην Εκκλησία Ταξιαρχών Αιγίου στην οποία αναφέρεται ως δωρητής και ο Κ. Γκόφας

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Φτέρη Αιγίου.Ήταν γιος του Δημητρίου Γκόφα και αδελφός του Χρήστου Γκόφα. Συνεργαζόταν με τους Πετμεζαίους[1] και κατάφερε να διασωθεί από τους διωγμούς των Τούρκων κατα των κλεφτών το 1806. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821 ακολούθησε[1][2] τον Δημήτριο Μελετόπουλο και πολέμησε σε αρκετές μάχες της Πελοποννήσου. Συγκεκριμένα έλαβε μέρος στην Πολιορκία τής Πάτρας, της Κορίνθου, την άλωση της Τρίπολης, στις μάχες της Ακράτας κατά του Δράμαλη, στη Μεσσηνία, στα Δολιανά και στις 27-8-1827 στον/η Καυκαριά.[3] Διακρίθηκε για την γενναιότητά του ενώ τραυματίστηκε δυό φορές, στη Μάχη των Δερβενακίων και, το 1825, στην Μάχη του Κρομμυδίου, κοντά στην Πυλία.

Για τις πράξεις του αυτές τιμήθηκε με το Χάλκινο Αριστείο[2]. Επίσης για τις υπηρεσίες του προς στην Επανάσταση απευθύνθηκε στην "επί των εκδουλώσεων των Αγωνιστών Επιτροπή" και με αίτησή του στις 27 Μαίου 1865 εξηγεί ότι δεν έλαβε καμία αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσέφερε στον Ιερό Αγώνα του Έθνους, τόσο αυτός όσο και ο αποβιώσας πατέρας του, Δημήτριος Γκόφας που ως αξιωματικός επλήρωσε "ικανά" για τους μισθούς και την τροφοδοσία των στρατιωτών. Στην αίτησή του επισυνάπτει[1][4] βεβαίωση από το 1846 του Δημήτριου Μελετόπουλου στην οποία σημειώνονται οι υπηρεσίες τόσο του Κωνσταντίνου Γκόφα όσο και του πατέρα του, "στέρξας καθ'όλο αυτό το διάστημα ... γενναιότητα και άκρα υποταγή στους ανωτέρους του" στις μάχες. Έτσι προικοδοτήθηκε με εκτάσεις γης από το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος. Από το 1825 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Φτέρη και κατέλαβε σημαντική κοινωνική θέση μεταξύ των οικοκυραίων της πόλης. Μαζί με τον Σπήλιο Πατρινό έγινε ανακαινιστής του Ιερού Ναού των Ταξιαρχών, όπως μαρτυρεί η εκεί εντοιχισμένη πλάκα.

Άφησε έξι υιούς[2]: τον Θεμιστοκλή Γκόφα, μεγαλοκτηματία που απέθανε νωρίς, τον Μιχαήλ Γκόφα, έμπορο αποικιακών, που χρημάτισε επί σαράντα χρόνια Α' Πάρεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, τον Πανάγο Γκόφα για πολλά χρόνια Πρόξενο της Ελλάδας στην Τυφλίδα και στο Βατούμ καθώς και τους Σπυρίδωνα Γκόφα, Βασίλειο Γκόφα και Λεωνίδα Γκόφα, των οποίων σώζονται πολλοί απόγονοι.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Παπαγεωργίου Γεώργιος, Η ιστορία της Φτέρης Αιγίου, Αθήνα 1968, σελ. 16 - 17
  2. 2,0 2,1 2,2 Παπαγεωργίου Γεώργιος, Η ιστορία της Φτέρης Αιγίου, Αθήνα 1968, σελ. 20
  3. Παπαγεωργίου Γεώργιος, Η ιστορία της Φτέρης Αιγίου, Αθήνα 1968, σελ.19
  4. Τρακαδα Περικλή, Αγωνιστές του 1821 από το Δήμο Αιγίου, εκδόσεις Concept, σελ.195

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ιστορία της Πόλεως του Αιγίου, Αριστ. Σταυρόπουλου, Εκδ. "Αγγ. Κουλουμπή", Πάτραι, 1954.
  • Η Ιστορία της Φτέρης του Αιγίου, Γεωργίου Παπαγεωργίου, Αθήνα 1968.
  • Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης", Φάκελλος "Κ.Γκόφας εκ Φτέρης Αιγίου".