Κωνσταντίνος Γ΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κωνσταντίνος Γ΄
Σόλιδος τού Ηρακλείου με τους γιους του Κωνσταντίνο Γ΄ (δεξιά) και Ηρακλεωνά (αριστερά). Σταυρός με σκέλη στα άκρα επί βάσης τεσσάρων βαθμίδων. Επιγραφή VICTORIA AUGU[ST]I. Έμβλημα του νομισματοκοπείου Α (δεξιά), σταυρός με αρχικά ΗΡ (αριστερά). Κάτω CON. OB'.
ΠερίοδοςΦεβρουάριος 641 - Μάιος 641 (μαζί με τον Ηρακλεωνά)
ΣτέψηΚωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΠροκάτοχοςΗράκλειος
ΔιάδοχοςΗρακλεωνάς (μόνος του)
Γέννηση3 Μαΐου 612
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θάνατος24 Μαΐου 641 (29 ετών)
Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Τόπος ταφήςΚωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΣύζυγοςΓρηγορία
ΕπίγονοιΚώνστας Β΄
ΟίκοςΔυναστεία του Ηρακλείου
ΠατέραςΗράκλειος
ΜητέραΦαβία Ευδοκία
ΘρησκείαΧριστιανός Ορθόδοξος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Κωνσταντίνος Γ΄ (3 Μαΐου 612 - 25 Μαΐου 641) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας. Ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Ηρακλείου, από την πρώτη του γυναίκα Φαβία Ευδοκία. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ έμεινε στον θρόνο για τρεις μήνες, μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 29 ετών.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σόλιδος που απεικονίζει τον Κωνσταντίνο Γ΄ με τον πατέρα του αυτοκράτορα Ηράκλειο

Ο Κωνσταντίνος Γ΄ στέφθηκε Συναυτοκράτορας από τον πατέρα του (22 Ιανουαρίου 613) και αμέσως μετά αρραβωνιάστηκε την δεύτερη ξαδέλφη του, Γρηγορία, κόρη του πρώτου ξαδέλφου του πατέρα του, Νικήτα.[1] Ο γάμος θεωρήθηκε αιμομιξία σύμφωνα με τα χριστιανικά ήθη της εποχής αλλά η κατακραγή που προκάλεσε την ίδια χρονιά το σκάνδαλο του δεύτερου γάμου του πατέρα του με την ανεψιά του Μαρτίνα επισκίασε τον δικό του γάμο.[2] Ο Κωνσταντίνος Γ΄ είχε αναγορευθεί διάδοχος του Ηρακλείου μαζί με τον Ηρακλεωνά, ετεροθαλή αδελφό του, γιο από τη δεύτερη γυναίκα του Ηρακλείου, Μαρτίνα. Ο Κωσταντίνος Γ΄ ανακηρύχθηκε Καίσαρας σε ηλικία 29 ετών, ενώ ο ετεροθαλής αδελφός του ήταν τότε 15 ετών.

Ο Κωνσταντίνος Γ΄ φέρεται να είχε εκμυστηρευθεί πριν τον θάνατό του σε πολιτικούς του φίλους, την ανησυχία του για ενδεχόμενη απόπειρα θανάτωσής του από τη θετή μητέρα του συναυτοκράτορα Ηρακλεωνά, Μαρτίνα. Ο θησαυροφύλακας Φιλάγριος τον συμβούλευσε να δώσει ένα μεγάλο ποσό χρημάτων στον στρατό ώστε να εξασφαλίσει την υποστήριξη στους γιους του σε περίπτωση που αυτός πέθαινε πρόωρα. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ έστειλε μέσω του Φιλάγριου στον οπαδό του Βαλεντίνο το τεράστιο ποσό των 2.000.000 σόλιδων για να το μοιράσει στους στρατιώτες, ώστε να υποστηρίξουν τους γιους του μετά τον θάνατό του. Σύντομα, μόλις τρεις μήνες μετά την άνοδό του στον θρόνο, πέθανε πρόωρα από φυματίωση (25 Μαίου 641), αφήνοντας τον Ηρακλεωνά μόνο αυτοκράτορα.[3] Μετά τον θάνατό του, η Σύγκλητος κατηγόρησε τη Μαρτίνα ότι συνωμότησε και δηλητηρίασε τον Κωνσταντίνο, καθαίρεσε τον γιό της, και τους καταδίκασε σε εξορία και ακρωτηριασμό.[4] Όρισε επίσης ως διάδοχό του τον γιο του Κωνσταντίνου και της συζύγου του Γρηγορίας, Κώνστα, ο οποίος κυβέρνησε ως αυτοκράτορας Κώνστας Β΄. Δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο αν ο θάνατος του Κωνσταντίνου Γ΄επήλθε όντως από δηλητηρίαση ή από φυματίωση, όπως αναφέρουν άλλες πηγές.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 3 Σεπτεμβρίου.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύθηκε τη Γρηγορία, κόρη του Νικήτα (εξαδέλφου του πατέρα του), εξάρχου της Αφρικής, και είχε τέκνα:[5]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ODB, σ. 917
  2. Ostrogorsky 1956, σσ. 100–101
  3. ODB, σ. 917
  4. Ostrogorsky 1956, σσ. 100–101
  5. ODB, σ. 917
  6. Bury 1889, σ. 6

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. I - The Early Years
  • Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"
  • Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"
  • Bury, J.B. (1889). "Genealogical Table of the House of Heraclius". A History of the Later Roman Empire: From Arcadius to Irene. Macmillan Publishers.
  • Jones, A.H.M.; J.R. Martindale & J. Morris (1971). "Constantinus 38". Prosopography of the Later Roman Empire. Vol. III. Cambridge University Press.
  • Franzius, Enno (2021). "Heraclius". Encyclopedia Britannica.
  • Grierson, Philip (1962). The Tombs and Obits of the Byzantine Emperors (337–1042). Dumbarton Oaks Papers. 16.
  • Foss, Clive (2005). "Emperors named Constantine". Revue numismatique 6 (161): 93–102.
  • Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
  • Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). "Herakleios Constantine". Oxford Dictionary of Byzantium (ODB). Oxford: Oxford University Press.


Προηγούμενος
Ηράκλειος
μαζί με τον Κωνσταντίνο Γ΄
(613-641)
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
μαζί με τον Ηρακλεωνά (Φεβρουάριος 641 - Μάιος 641)
Επόμενος
Ηρακλεωνάς
(μόνος του)