Κυπρίτης
 Κυπρίτης. Προέλευση: Αντοφαγάστα, Χιλή | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Οξείδια |
| Χημικός τύπος | Cu2O |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 6,15 gr/cm3 |
| Χρώμα | Ερυθρό, ρουβινέρυθρο, καστανό έως υπομέλαν |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Κυβικό |
| Κρύσταλλοι | Κύβοι, οκτάεδρα και δωδεκάεδρα, ενίοτε τριχοειδείς[1] |
| Υφή | Συμπαγής, κοκκώδης, ενίοτε γεώδης |
| Διδυμία | - |
| Σκληρότητα | 3,5 - 4 |
| Σχισμός | Ατελής {111), σπάνιος {001} |
| Θραύση | Κογχοειδής έως ανώμαλη |
| Λάμψη | Αδαμάντινη έως ημιμεταλλική |
| Γραμμή κόνεως | Καστανέρυθρη με μεταλλική λάμψη |
| Πλεοχρωισμός | Συχνός, ακανόνιστος |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής |
Ο κυπρίτης (αγγλ. cuprite) είναι ορυκτό του (μονοσθενούς) χαλκού, με χημικό τύπο Cu2O. Αποτελεί δευτερεύον μετάλλευμα του χαλκού. Το ορυκτό πήρε το όνομά του το 1845 από τη λατινική λέξη Cuprum (= χαλκός), επειδή το μέταλλο αυτό είναι το κύριο συστατικό του.
Εμφάνιση, παραγενέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανευρίσκεται σε πολλά μέρη του κόσμου, καθώς αποτελεί δευτερογενές ορυκτό του χαλκού, που σχηματίζεται στα οξειδωμένα τμήματα φλεβών πρωτογενών χαλκούχων ορυκτών. Συνυπάρχει με χαλκοσίνη, αζουρίτη, μαλαχίτη, αυτοφυή χαλκό, χρυσόκολλα αλλά και λειμωνίτη. Κυριότερες εμφανίσεις του είναι στη Ρωσία (Ουράλια όρη), στη Ναμίμπια, στην επαρχία Κατάνγκα του Κογκό, στις ΗΠΑ, στη Χιλή, στο Μεξικό και στην Αυστραλία.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται σχεδόν σε όλα τα μεταλλεία της ευρύτερης περιοχής του Λαυρίου (όπου ανευρίσκεται και χαλκοτριχίτης) και στο ορυχείο "Σκουριές" της Κασσάνδρας Χαλκιδικής.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Η παραλλαγή του αυτή ονομάζεται χαλκοτριχίτης