Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτώβριος 1946

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεύτερη κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού2 Οκτωβρίου 1946
Ημερομηνία διάλυσης24 Ιανουαρίου 1947
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Β΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΚωνσταντίνος Τσαλδάρης
Συνολικός αριθμός Μελών43
Συμμετέχοντα κόμματαΗνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση πλειοψηφίας
206 / 354 (58%)
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΕθνική Πολιτική Ένωσις
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΣοφοκλής Βενιζέλος
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1946
Θητεία νομοθετικού σώματος13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή[1]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απρίλιος 1946
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947

Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτωβρίου 1946 (Οκτώβριος 1946 - Ιανουάριος 1947) διαδέχτηκε την προηγούμενη κυβέρνηση του ίδιου Πρωθυπουργού, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα, η κυβέρνηση έπρεπε να παραιτηθεί προκειμένου να τη νομιμοποιήσει εκ νέου ο Βασιλιάς.
Ο Γεώργιος ο Β΄ ζήτησε από τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη να σχηματίσει κυβέρνηση ευρύτερου χαρακτήρα, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν κυρίως γιατί ο κεντρώος χώρος δεν υποστήριζε την επιθετικότητα της κυβέρνησης απέναντι στους κομμουνιστές. Ενδεικτική της θέσης τους ήταν η άποψη του Θεμιστοκλή Σοφούλη για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση: «Διά της συμφωνίας η οποία θα επέλθη οι μέλλοντες να μετάσχουν εις την σχηματισθησομένην κυβέρνησιν θα αποφασίσουν ότι υπόσχονται να διαβεβαιώσουν τους στασιαστάς διά την ασφάλειαν της ζωής των. Θα ζητήσουν την επάνοδον όσων εξήλθον εις τα βουνά και τον αφοπλισμόν των (...) Θα καθορισθή ότι, εάν παραδοθώσι, θα αμνηστευθή το αδίκημα. Ομοία μεταχείρισις θα γίνη και προς την Αριστεράν όσον και προς την άκραν Δεξιάν». Έτσι, ο Βασιλιάς όρκισε και πάλι την ίδια κυβέρνηση.[2]
Στις 27 Δεκεμβρίου 1946, το Κ.Κ.Ε. ανήγγειλε και επίσημα τη δημιουργία του Δημοκρατικού στρατού της Ελλάδας ο οποίος αποτελούταν από περίπου 10.000 ένοπλους αντάρτες, με αρχηγό το Μάρκο Βαφειάδη.
Παράλληλα, η βρετανική κυβέρνηση είχε κάνει γνωστό και στην ελληνική αλλά και στην αμερικανική κυβέρνηση ότι αδυνατούσε να συνεχίσει την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός μετέβη στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες, και ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν έστειλε στην Ελλάδα, αρχές Ιανουαρίου του 1947, τον απεσταλμένο του Πωλ Πόρτερ, για να ηγηθεί των κινήσεων που έπρεπε να γίνουν. Από τους βασικότερους όρους παροχής βοήθειας ήταν η δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού των κομμάτων. Έτσι, οι αρχηγοί των κομμάτων αναγκάστηκαν να συνεργαστούν, και η κυβέρνηση Τσαλδάρη παραιτήθηκε για να δώσει τη θέση της, στην κυβέρνηση του τραπεζίτη Δημήτριου Μάξιμου. [3]

Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο "Franklin D. Roosevelt" στο λιμάνι του Πειραιά, τον Σεπτέμβριο του 1946

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[4]

- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 προσωρινά, από τον Πάνο Χατζηπάνο
  • «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
  • «Επί των Εξωτερικών υφυπουργός»: Φίλιππος Δραγούμης
- παραιτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Ιωάννη Κυρώζη
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Αναστάσιο Μιχαλακόπουλο
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Λάμπρο Ευταξία
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Αθανάσιο Μπουκουβάλα
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Αντώνιο Κακαρά
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Μιχαήλ Κότσιανο
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Κωνσταντίνο Καλκάνη
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Παναγιώτη Κάντζια
- αντικαταστάθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1946 προσωρινά από τον Μιχαήλ Αιλιανό
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Φίλιππο Δραγούμη
  • «Επί των Στρατιωτικών υφυπουργός»: Δημήτριος Βουρδουμπάς
  • «Επί των Ναυτικών υπουργός» : προσωρινά, Πέτρος Μαυρομιχάλης
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Δημήτριο Λόντο
  • «Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός: Νικόλαος Αβραάμ
  • «Επί της Αεροπορίας υπουργός»: προσωρινά, Πέτρος Μαυρομιχάλης
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Αριστείδη Πρωτοπαπαδάκη


- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Εμμανουήλ Παπαδογιάννης
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Κωνσταντίνο Ροδόπουλο
- αντικαταστάθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946 από τον Νικόλαο Καζαντζή
- παραιτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1946


Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]