Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1917

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέμπτη κυβέρνηση Ζαΐμη
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού21 Απριλίου 1917
Ημερομηνία διάλυσης14 Ιουνίου 1917
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΚωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας
Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΑλέξανδρος Ζαΐμης
Συνολικός αριθμός Μελών10
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές Δεκεμβρίου 1915
Θητεία νομοθετικού σώματοςΗ Βουλή δεν συνεδρίαζε
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου 1916 & Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917

Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη (Απρίλιος - Ιούνιος 1917) ήταν κυβέρνηση διορισμένη από τον βασιλιά Κωνσταντίνο, σε μια κρίσιμη στιγμή της νεοελληνικής ιστορίας.
Οι συμμαχικές δυνάμεις -μέσω του επίσημου διαπραγματευτή τους με τις αντιμαχόμενες παρατάξεις, Κάρολου Ζοννάρ- είχαν ήδη αποφασίσει την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου - («Ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ἔπρεπε νά ἀπέλθῃ ἐξ Ἑλλάδος καί ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἔπρεπε νά ἐπανέλθῃ εἰς τάς Ἀθήνας» [1]) και η κυβέρνηση δεν είχε κανένα περιθώριο πρωτοβουλίας ή διαφορετικής πολιτικής.

Στις 29 Μαΐου 1917, επιδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση τελεσίγραφο της Αντάντ, που απαιτούσε την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου και την αντικατάστασή του από κάποιον από τους νεώτερους γιους του, με αντάλλαγμα την άρση του αποκλεισμού και την αποκατάσταση της ενότητας της χώρας. Ύστερα από πολλαπλές συσκέψεις, ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να παραδώσει τον θρόνο στον δευτερότοκο γιο του Αλέξανδρο, [2] ενώ ο ίδιος αποχώρησε από την Ελλάδα, στις 2 Ιουνίου 1917.

Η ανακοίνωση αποχώρησης του βασιλιά Κωνσταντίνου

Υπείκων εις ανάγκην και επιτελών καθήκον προς την Ελλάδα, έχων δε προ οφθαλμών Αυτής μόνης το συμφέρον, αναχωρώ εκ της Αγαπητής Μου Πατρίδος, μετά του Διαδόχου, αφήνων είς τον θρόνον τον υιόν Μου Αλέξανδρον.

Και μακράν της Ελλάδος η Βασίλισσα και Εγώ θέλομεν διατηρή την αυτήν πάντοτε αγάπην προς τον Ελληνικόν Λαό.

Σας παρακαλώ όλους να αποδεχθήτε με ηρεμίαν και ψυχική γαλήνην την αποφασίν Μου, με πίστην εις τον πανάγαθον Θεόν, του Οποίου επικαλούμαι επί του Έθνους την εξ ύψους αντίληψιν.

Δια να μη ματαιώσητε όμως την σκληράν θυσίαν Μου αυτήν προς την Πατρίδα, σας εξορκίζω όλους, αν αγαπάτε τον Θεόν, αν αγαπάτε την Πατρίδα, αν αγαπάτε τέλος Εμέ, να τηρήσητε απόλυτον τάξιν, ησυχία και πειθαρχίαν. Η μικροτέρα παρεκτροπή, και αν προέρχεται εξ αγαθού αισθήματος, είναι αρκετήν σήμερον να επιφέρει μεγάλην κατατροφήν.

Την στιγμήν αυτήν αποτελεί παρηγορία δια την βασίλισσαν κι Εμέ, η αγάπη και η αφοσίωσις, τας οποίας μας επεδείξατε πάντοτε εξ ευτυχείς και δυστυχείς ημέρας.

Ο Θεός σκέποι την Ελλάδα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β.

Εν Αθήναις, 30ην Μαΐου 1917 [3]

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[4]

- αντικαταστάθηκε στις 18/5/1917 από τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Σπυρίδων Μαρκεζίνης: «Πολιτική ιστορία της συγχρόνου Ελλάδος», α' τόμος, εκδ. "Πάπυρος", σελ. 200
  2. ΦΕΚ Α98/1917
  3. ΦΕΚ Α98/1917[1]
  4. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης»: http://www.ggk.gov.gr/?p=895